Αντιγράφω από την ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας, με την οποία καλούνται οι εργαζόμενοι του κλάδου να πάρουν μέρος στο πανελλαδικό, πανοικοδομικό συλλαλητήριο που θα γίνει στην Αθήνα, την Πέμπτη 22 Ιούλη: «Συνάδελφε σκέψου: Προχτές κάναμε κράτει από το χασάπη, χτες από το φούρναρη, σήμερα από το σούπερ μάρκετ. Αύριο πώς θα συντηρηθεί η οικογένεια; Οσοι πιθανόν είχαν κάποια πενιχρή αποταμίευση, η συνεχιζόμενη ανεργία και ακρίβεια την εξανέμισαν. Το Σεπτέμβρη ανοίγουν τα σχολεία. Πώς θα αντεπεξέλθει η οικογένεια του άνεργου στα απαραίτητα εφόδια των παιδιών για ν' αρχίσει η σχολική χρονιά; Πώς θα αντεπεξέλθει στην ιδιωτική παιδεία με τα πανάκριβα φροντιστήρια στις ξένες γλώσσες κλπ.; Πώς θα αντεπεξέλθει στις ανάγκες του φοιτητή που πέρασε στο πανεπιστήμιο μακριά από την οικογένεια;».

Τραγικές διαπιστώσεις και αγωνιώδη ερωτήματα από σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους που βλέπουν τη ζωή τους να δυσκολεύει πάρα πολύ και να οδηγείται σε αδιέξοδα. Νιώθουν να βρίσκονται στη δίνη ενός ισχυρού ανεμοστρόβιλου που απειλεί να τους κομματιάσει. Να είναι στην άκρη του γκρεμού κι ένας τρομερός ίλιγγος να τους σπρώχνει στο κενό. Ο,τι κέρδισαν με αγώνες και θυσίες πολλών χρόνων, χάνονται σε μια στιγμή. Οσα ονειρεύτηκαν για το μέλλον, σβήνονται στο βάθος σκοτεινού ορίζοντα. Χτίζουν τα πάντα και κινδυνεύουν να μείνουν ανέστιοι. Εχουν τη δυνατότητα να ζουν μόνο με τη δουλειά και πετιούνται στην ανεργία. Στους ακούραστους εργάτες της ζωής και τους σκαπανείς μιας καλύτερης ανθρώπινης κοινωνίας, τ' αφεντικά της ταξικής εκμετάλλευσης επιφυλάσσουν την τύχη άχρηστων «κηφήνων».

Ομως, «κούνια που τους κούναγε» αν νομίζουν πως οι οικοδόμοι, όλοι οι εργάτες του χεριού και του πνεύματος, θα μείνουν γονατιστοί μπροστά σ' αυτούς, που διαχειρίζονται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. «Πλανώνται πλάνην οικτράν» αν θεωρούν πως θα μετατρέψουν σε κιοτήδες τους άφοβους που κρέμονται, σαν αίλουροι, στις σκαλωσιές, ότι θα αποδυναμώσουν τους δυνατούς που στύβουν στα χέρια τους τις πέτρες. Κι «είναι μακριά νυχτωμένοι» αν πιστεύουν πως θ' απελπιστούν και θα τα διπλώσουν, ότι «θα ρίξουν κάτω τις ασπίδες», εκείνοι «γεννήθηκαν για να πονούν και για να υποφέρουν», αλλά είναι αποφασισμένοι ν' αγωνίζονται, μέχρι να πεθάνουν, για ν' αλλάξουν τη «μοίρα» τους.

Στη σφοδρή επίθεση που δέχεται σήμερα η εργατιά, η απάντησή της δεν μπορεί παρά να είναι ο σκληρός αγώνας και η εργατική αλληλεγγύη. Το λέει καθαρά η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας των Οικοδόμων: «Η επιλογή είναι μονόδρομος: Οργάνωση - Αγώνας - Σύγκρουση. Δε θα μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα ...Θα αποτρέψουμε μέτρα σε βάρος των οικογενειών μας. Δεν θα επιτρέψουμε να βγάλει η τράπεζα στο σφυρί στο σπίτι του συναδέλφου που είναι άνεργος. Θα κόψουμε το χέρι σε όποιον επιχειρήσει να κόψει το ρεύμα ή το νερό σε άνεργο συνάδελφο. Θα απαιτήσουμε, δυναμικά, λύσεις στα νοσοκομεία που πετούν έξω άνεργους συναδέλφους μας γιατί δεν έχουν θεωρήσει το βιβλιάριο Υγείας... Συνάδελφοι, σ' αυτές τις συνθήκες, αυτές οι μορφές πάλης είναι αναγκαίες και επιβεβλημένες. Ενας για όλους και όλοι για έναν»...