• Η μεθοδευόμενη ρύθμιση για το τριετές «πάγωμα» των αυξήσεων στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, σε περίπτωση που δεν καταλήξουν σε αυτή την επιλογή ΓΣΕΕ - ΣΕΒ από μόνοι τους.
• Η ρύθμιση για την καθιέρωση αμοιβών κάτω από τις συλλογικές συμβάσεις, για άτομα που θεωρούνται μακροχρόνια άνεργοι.
• Η σχεδιαζόμενη μείωση των δαπανών και ενισχύσεων που δικαιούνται μεγάλες κατηγορίες του πληθυσμού, με το αιτιολογικό οι παροχές αυτές να δίνονται σε εκείνους που έχουν απόλυτη ανάγκη.
• Η προγραμματισμένη μείωση των κονδυλίων για τη δημόσια υγεία και την αντικατάσταση των σχετικών πόρων από πληρωμές των εργαζομένων.
• Η αναμενόμενη μετάταξη σωρείας ειδών πλατιάς κατανάλωσης από το χαμηλό στον υψηλό συντελεστή του ΦΠΑ, που θα σηματοδοτήσει νέες ανατιμήσεις στην αγορά.
• Η εισαγωγή της σύνδεσης των μισθών με την παραγωγικότητα της εργασίας.
• Η προαποφασισμένη αύξηση των αντικειμενικών αξιών, που θα κάνει ακόμα πιο ακριβή την υπόθεση στέγης και θα ωθήσει σε αυξήσεις των ενοικίων.
• Η κατάργηση της δεύτερης δόσης για τους οικονομικά αδύνατους που αναμένεται να ανακοινωθεί περί το φθινόπωρο.
• Η ενεργοποίηση των λεγόμενων αντικειμενικών κριτηρίων για τη φορολόγηση.

Ολα αυτά για την κυβέρνηση δεν είναι ...μέτρα. Είναι απλά ρυθμίσεις που αποβλέπουν στην ...ολοκλήρωση του καταστροφικού της έργου σε βάρος των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Αλλά επειδή είναι μέτρα αντιλαϊκά και αντιδραστικά, το μόνο βέβαιο είναι ότι η εφαρμογή τους πρέπει να σκοντάψει στην αντίσταση των εργαζομένων, οι οποίοι μπορούν να αναζητήσουν διέξοδο στα αδιέξοδα που προκαλεί η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, μόνο με τον αγώνα και την πάλη τους για ρήξη και ανατροπή.