«Τα βάρβαρα μέτρα (...) είναι βγαλμένα μέσα από τις Συνθήκες του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας, είναι ταυτόχρονα η επικαιροποίηση της πολιτικής ενίσχυσης για τα μονοπώλια, με βάση τις σημερινές ανάγκες τους και στο πλαίσιο της στρατηγικής "ΕΕ - 2020", δηλαδή των σχεδιασμών που θα ξεδιπλώσουν σε ορίζοντα 10ετίας. Είναι τα μέτρα "μόνιμου χαρακτήρα και απόδοσης" που επιδιώκουν να εφαρμόσουν ήδη πριν από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης και ανεξάρτητα από την έκβαση και τα όποια σκαμπανεβάσματά της. Για τους εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα τα ακόμη χειρότερα είναι μπροστά (...) Η διάσωση του εκμεταλλευτικού συστήματος, η αναζήτηση διεξόδων για τα λιμνάζοντα, σήμερα, υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια και κέρδη κινητοποιεί τα κράτη, τους μηχανισμούς, τους πολιτικούς διαχειριστές τους. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπόσχεται να διοχετεύσει ζεστό κρατικό χρήμα δεκάδων δισ. ευρώ στις μερίδες της πλουτοκρατίας, μέσω των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, του νέου "βελτιωμένου" λεγόμενου επενδυτικού νόμου, των συμπράξεων με ιδιωτικά κεφάλαια, κ.ά. Από την πλευρά της, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στηρίζει το ντόπιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, συνολικά το σύστημα της εκμετάλλευσης, με τζάμπα ρευστότητα που σήμερα υπολογίζεται σε περισσότερα από 90 δισ. ευρώ, ποσό δηλαδή που ξεπερνά το 35% του παραγόμενου ΑΕΠ στη χώρα. Είναι απόλυτα φανερό το γεγονός ότι χρήμα και μάλιστα σε υπεραφθονία υπάρχει και στα κρατικά ταμεία και στους ιδιώτες με τους οποίους και συνεργάζονται. Το δικό τους πρόβλημα είναι το πώς θα κάνουν φτωχότερο το λαό, προκειμένου η πλουτοκρατία να ανακτήσει αλλά και να κερδίσει σε πόντους ανταγωνιστικότητας» (το άρθρο στον κυριακάτικο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

«Το θετικό είναι ότι η σθεναρή στάση της κυβέρνησης αποτελεί σήμα και στις άλλες κοινωνικές ομάδες των οποίων τα "κεκτημένα" θα αμφισβητηθούν τις επόμενες εβδομάδες (...) Απαιτείται να γίνουν τομές και ανατροπές. Oι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών εθελοτυφλούσαν σε μία σειρά από θέματα λειτουργίας των αγορών, συμβιβαζόντουσαν με συντεχνίες, έκαναν πίσω προτάσσοντας το μικροκομματικό συμφέρον μπροστά στο κοινωνικό όφελος (...) H κυβέρνηση έχει μία "χρυσή ευκαιρία" να διορθώσει παθογένειες 10ετιών. Εχει σύμμαχο την κοινωνία και απέναντί της τις συντεχνίες. Tο μόνο αρνητικό ίσως είναι πως δεν έχει μαζί της τον χρόνο. Γι' αυτό όλα πρέπει να γίνουν γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).