Σαν... «υπηρεσιακό» αντιλαμβάνεται, ουσιαστικά, το ρόλο των σωματείων στο νέο ΔΣ του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, το υπουργείο Πολιτισμού Τουρισμού, όπως προκύπτει από τη χτεσινή του ανακοίνωση με τα ονόματα των διορισμένων, απευθείας από τον υπουργό, μελών της διοίκησης, τα οποία συμπληρώνουν τα αιρετά μέλη, τα οποία προέκυψαν από τη Γενική Συνέλευση και τις εκλογές στα τέλη του περασμένου Ιούλη.

Το ΥΠΠΟ-Τ αφήνει στη θέση του τον τωρινό πρόεδρο του ΕΚΚ, Γ. Παπαλιό, διορίζοντας επίσης τους σκηνοθέτες - παραγωγούς Μάρκο Χολέβα (αντιπρόεδρο) και Πελαγία Γιούργου (μέλος). Το νέο ΔΣ συμπληρώνεται με τους αιρετούς Νίκο Σέκερη (σκηνοθέτη - παραγωγό, από το Σωματείο Ελλήνων Παραγωγών Κινηματογράφου, Τηλεόρασης, Βίντεο), Γιάννη Γλέζο (μουσικοσυνθέτη, Ενωση Μουσικοσυνθετών - Στιχουργών Ελλάδος), Τάκη Σπυριδάκη (σκηνοθέτης, Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών) και Αλέξανδρο Κακαβά (σεναριογράφο, Ενωση Σεναριογράφων Ελλάδος).

Πρόκειται για ένα μάλλον «εκρηκτικό» μείγμα, αφού τα αιρετά μέλη του ΔΣ προέρχονται από τη Διασωματειακή των φορέων του οπτικοακουστικού χώρου, ενώ ο πρόεδρος έχει συνταχθεί με την κίνηση «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη», δύο πλευρές οι οποίες βρίσκονται σε ευθεία σύγκρουση εδώ και ένα χρόνο. Φυσικά, πίσω και πέρα από τα πρόσωπα, η κατάσταση αυτή αντανακλά τα διαφορετικά, αντικειμενικά, συμφέροντα που συγκρούονται στον οπτικοακουστικό τομέα, σε συνδυασμό με τις γενικότερες ανακατατάξεις σε επίπεδο ΕΕ και την επιτάχυνση της πολιτικής εμπορευματοποίησης του πολιτισμού, με αιχμή τα οπτικοακουστικά, προς όφελος φυσικά των μονοπωλίων του χώρου.

Το στρατηγικό αυτό στόχο του κεφαλαίου της ΕΕ θα υπηρετεί και το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τον κινηματογράφο και από αυτήν την άποψη έχει σημασία η κατάληξη της ανακοίνωσης του υπουργείου, ότι «η θητεία του ανωτέρω Διοικητικού Συμβουλίου θα διαρκέσει μέχρι τον διορισμό νέου, που θα γίνει σύμφωνα με τις διατάξεις του νέου νόμου για τον κινηματογράφο, ο οποίος σύντομα θα τεθεί σε Δημόσια Διαβούλευση». Αυτό σημαίνει αλλαγές και στη σύνθεση και στον τρόπο σύστασης του ΔΣ του ΕΚΚ, λογικά, προς το χειρότερο. Διότι ήδη από το 2006 το ΕΚΚ έχει ενταχθεί στο νόμο «περί ΔΕΚΟ» και αντιμετωπίζεται από το κράτος ως ακόμη μια «επιχείρηση» που οφείλει να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, γεγονός που αντικειμενικά θέτει «εκτός» διοίκησης τα σωματεία. Οχι «αναγκαστικά» επειδή οι σημερινές διοικήσεις των σωματείων έχουν λογική ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική, αλλά ακριβώς επειδή αυτό μπορεί να αλλάξει όσο οι εργαζόμενοι στον πολιτισμό ριζοσπαστικοποιούν τη συνείδησή τους.

Την «έξωση» των σωματείων προέβλεπε και η αντιδραστική νομοθετική πρόταση της «επιτροπής Γαβρά» που διορίστηκε από το ΥΠΠΟ το 2008, ενώ, το 2009 επανέρχεται με επιστολή της προς τον υπουργό, στην οποία καταφέρεται κατά των σωματείων και του ρόλου που πρέπει να έχουν, ενώ, αντίθετα, χαρακτήριζε τους «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» ως την «αυθεντικότερη συλλογική έκφραση» του ελληνικού κινηματογράφου! Το γεγονός, λοιπόν, ότι το υπουργείο αφήνει στη θέση του τον νυν πρόεδρο του ΕΚΚ είναι ουσιαστικά και ένα «μήνυμα» για τον προσανατολισμό του νομοσχεδίου που θα «κατεβάσει», αφού, οι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» είναι ένα συλλογικό μόρφωμα το οποίο επιχειρεί να «γεφυρώσει» τις αγεφύρωτες αντικειμενικές αντιθέσεις μεταξύ δημιουργών και ιδιωτικής παραγωγής. Δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για το ποιος θα επικρατήσει στο τέλος σε συνθήκες κυριαρχίας του καπιταλισμού...

Μένει να δούμε πώς θα αντιδράσουν τα σωματεία από τη στιγμή που το ίδιο το υπουργείο εκλαμβάνει, ουσιαστικά, τους εκπροσώπους τους στο Κέντρο ως πολύ «προσωρινούς» και «υπηρεσιακούς». Το σημαντικότερο όμως είναι να αντιδράσουν στη σαφή πρόθεση της κυβέρνησης να υπηρετήσει μια πολιτική που ακυρώνει την ελεύθερη δημιουργία, απαξιώνει τον δημιουργό, τον μετατρέπει σε υπάλληλο των πολυεθνικών της «πολιτιστικής βιομηχανίας», με ό,τι καταστροφικό αυτό συνεπάγεται και για τη διαμόρφωση της συνείδησης των θεατών από τα «προϊόντα» που παράγει αυτή η βιομηχανία.