Στον Λευκάδιο Χερν (27 Ιουνίου 1850 - 26 Σεπτέμβρη 1904), τον ελληνοϊρλανδό συγγραφέα και ποιητή από την Λευκάδα που έγινε ένας από τους εθνικούς ποιητές της Ιαπωνίας, θα είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία» που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης, την Κυριακή 1-3 στον 902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM.

Ζώντας μεγάλες στερήσεις και μεγάλες προσωπικές τραγωδίες που σημάδεψαν βαθιά την ψυχή του, ο Λευκάδιος Χερν, βρέθηκε στην Ιαπωνία στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου συγκλονιζόταν από μεγάλες εσωτερικές θύελλες, καθώς το πέρασμά της στον καπιταλισμό σήμαινε ταυτόχρονα και το γκρέμισμα όλων των παλαιών παραδόσεων της φεουδαρχικής κοινωνίας.

Ο Χερν βρέθηκε αντιμέτωπος με αυτή την κατάσταση, ενώ τα δικά του πικρά βιώματα, τον είχαν οδηγήσει πρώτον στην απόρριψη της Δύσης, στην οποία εσφαλμένα, αλλά δεν ήταν ο μόνος, χρέωνε όλα τα δεινά του καπιταλισμού, γιατί ουσιαστικά αυτόν απέρριπτε, όπως και τόσοι άλλοι, όμως δεν είχε τα εφόδια για να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς απορρίπτει.

Από την άλλη, βαθιά μέσα στην ψυχή του, η καθοριστική απουσία της μητέρας του - είχε μείνει μόνος από πέντε ετών - τον ωθούσε στην αναζήτηση του σταθερού εκείνου πλαισίου, που η αγροτική κοινωνία μέσα στην καθυστέρησή της προσέφερε, το οποίο απαρτίζεται από σταθερές συνήθειες, παραδόσεις, θρύλους και ιστορίες που έκαναν τη ζωή λίγο πιο υποφερτή. Ομως δρόμος προς τα πίσω από τον καπιταλισμό δεν υπάρχει. Τον καπιταλισμό μόνο η προλεταριακή επανάσταση και η οικοδόμηση της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής κοινωνίας μπορεί να αντικαταστήσει.

Ο Λευκάδιος Χερν πρέπει όμως να πούμε ότι ήταν και μια μεγάλη τρυφερή καρδιά, ήταν ο πρώτος Δυτικός που σεβάστηκε τη μεγάλη ιστορία της Ιαπωνίας, ο πρώτος Δυτικός που διέσωσε όψεις της που αλλιώς θα χάνονταν στην ομίχλη των χρόνων, ο πρώτος που άνοιξε την πόρτα για να μπούμε στην μυστηριώδη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, ο πρώτος ξένος καθηγητής αγγλικών που εμφύσησε στους Ιάπωνες μαθητές του το σεβασμό στην ιστορία και τις παραδόσεις του λαού τους.

Ο Λευκάδιος Χερν απέκτησε και την ιαπωνική υπηκοότητα και «βαπτίσθηκε» Γιακούμο Κοϊζούμι, ενώ με τη γυναίκα του Σετζούκο απέκτησαν τέσσερα παιδιά.

Τα κείμενά του είναι γοητευτικά, μαγευτικά, μας ταξιδεύουν και ο ίδιος πάντα μια προσωπικότητα που φέρνει κοντά τους δύο λαούς, τον ελληνικό και τον ιαπωνικό.

Οι φοιτητές του στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο τον τίμησαν με το εξής κείμενο στην επιτύμβια στήλη του: «Στον Λευκάδιο Χερν, του οποίου η πένα υπήρξε πιο ισχυρή, ακόμα και από την ρομφαία του ένδοξου έθνους που αγάπησε, έθνους που πιο μεγάλη του τιμή υπήρξε ότι τον δέχτηκε στις αγκάλες του ως πολίτη και του προσέφερε, αλίμονο, τον τάφο».