«Η υπομονή μας έχει εξαντληθεί οριστικά. Συνεχίζουμε να είμαστε έρμαια της Πολιτείας και των Διοικητικών Συμβουλίων. Το μαχαίρι έχει ξεπεράσει το κόκαλο. Φτάνει πια». Με τις φράσεις αυτές - μεταξύ άλλων - το τακτικό προσωπικό της Ελληνικής Ομοσπονδίας Φιλάθλων Πάλης (ΕΟΦΠ) εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία του για το γεγονός ότι παραμένει απλήρωτο 5 μήνες. Αλλά και γενικότερα τις απαράδεκτες καταστάσεις που βιώνουν όχι μόνο οι ίδιοι αλλά και οι συνάδελφοί τους σε άλλες ομοσπονδίες.

Οι εργαζόμενοι στην ΕΟΦΠ δεν έχουν πληρωθεί από τις 15/4. Επισημαίνουν ότι είναι «η μόνη και αποκλειστική εργασία που θρέφει τις οικογένειές μας» και πληρώνει τα έξοδα (δάνεια, ενοίκια κλπ.) με μισθούς 1.000 - 1.200 ευρώ «με 20ετή προϋπηρεσία, συμπεριλαμβανομένων και των νόμιμων επιδομάτων». Προσέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας στις 6/9 «μετά από 5 μήνες απαξίωσης από όλους τους ιθύνοντες». Ζητούν την επέμβαση όλων των αρμοδίων και την άμεση λύση του προβλήματός τους με απ' ευθείας επιχορήγηση μόνο για την μισθοδοσία τους.

Δηλώνουν κουρασμένοι από τον εμπαιγμό και την αδιαφορία της Πολιτείας (ΓΓΑ) και προσθέτουν πως απλήρωτοι είναι «οι προπονητές και τα σωματεία μας επί μακρόν χρονικό διάστημα, τα ενοίκια των γραφείων μας δεν έχουν καταβληθεί για 9 μήνες, τα τηλέφωνα και τα φαξ δεν υφίστανται επί τριμήνου. Ολοι οι συνεργάτες - πιστωτές αποστέλλουν κατασχετήρια με κοινοποιήσεις στην ΓΓΑ, η οποία σε τέτοιες περιπτώσεις θυμάται το αυτοδιοίκητο και δεν παίρνει ουδεμία θέση».

Ακόμα καταγγέλλουν ότι - με ευθύνη της εκάστοτε Πολιτείας και των διοικήσεων της κάθε ομοσπονδίας - αυτοί και οι συνάδελφοί τους σε άλλες ομοσπονδίες έχουν καταστεί όμηροι. Η Πολιτεία «κατά τα συμφέροντά της μας θεωρεί πότε δημοσίους υπαλλήλους (υφιστάμεθα όλες τις αλλαγές και περικοπές), αλλά ποτέ τις τυχόν αυξήσεις γιατί τότε θεωρούμαστε υπάλληλοι ιδιωτικού Δικαίου άνευ παρομοίου δικαιώματος»...

Από την άλλη «οι υπάλληλοι των αθλητικών ομοσπονδιών γίνονται μπαλάκι κάθε φορά που διοικητικοί παράγοντες δεν τα "βρίσκουν" μεταξύ τους και μένουν απλήρωτοι κάθε φορά που ξεσπούν διαμάχες για το ποιος θα είναι ο "τυχερός" που θα γίνει ομοσπονδιάρχης. Εκβιάζονται έμμεσα με απολύσεις, πιέζονται και κατηγορούνται όταν προσπαθούν να διασφαλίσουν τις διοικητικές λειτουργίες της εκάστοτε ομοσπονδίας».