«Εξορθολογισμό», «διευθέτηση» και «νοικοκύρεμα» είναι οι λέξεις - «κλειδιά» του «ενημερωτικού σημειώματος» για τις «δράσεις του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, στον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ», όπως είναι ο πλήρης τίτλος του κειμένου. Από το οποίο, ωστόσο και ευλόγως, λείπει το κύριο: Για ποιον όλα αυτά;

Διότι, ουσιαστικά, πρόκειται για έναν διαχειριστικής φύσης απολογισμό (καταργήσεις/ συγχωνεύσεις επιτροπών και οργανισμών, σύνταξη Οργανισμών λειτουργίας σε εποπτευόμενους φορείς κ.λπ.), ο οποίος παραπέμπει σε μια «μίνι» αναδιοργάνωση του αστικού κράτους, ώστε να εξυπηρετήσει καλύτερα και ταχύτερα το κεφάλαιο. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά στις «εκατοντάδες» εκκρεμείς υποθέσεις στα γνωμοδοτικά όργανα του υπουργείου (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων κ.λπ.), «ζήτημα το οποίο είχε τεράστιες επιπτώσεις σε οικοδομικές υποθέσεις πολιτών, ενώ καθήλωνε και πολλές επενδυτικές δραστηριότητες» (σ.σ. η υπογράμμιση δική μας).

Ανάλογη είναι και η προσέγγιση για το σχεδιασμό του «Αρχαιολογικού Κτηματολογίου», το οποίο θα καταγράφει τα ακίνητα του ΥΠΠΟ-Τ και τις κηρύξεις Ζωνών προστασίας των αρχαιολογικών χώρων και των μνημείων. Εργο το οποίο «βάζει τάξη αλλά και ταυτόχρονα θέτει προδιαγραφές ανάπτυξης, διότι θέτει κανόνες που μέχρι σήμερα απουσιάζουν». Φυσικά, λόγος γίνεται για την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Ο πραγματικός απολογισμός του ΥΠΠΟ-Τ επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ είναι συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και επίσης του ΠΑΣΟΚ. Είναι ο «απολογισμός» της εργασιακής ομηρίας, για την οποία, το μόνο που λέει το σημείωμα - με περίσσιο θράσος είναι αλήθεια - είναι ότι «υλοποιήσαμε ένα νέο τρόπο προσλήψεων του ωρομίσθιου και εποχιακού προσωπικού»! Δηλαδή, συνέχιση αυτής της ομηρίας (... με «κανόνες»), των απολύσεων και βέβαια της παρελκόμενης συνεχιζόμενης υποβάθμισης και απαξίωσης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Την ίδια ώρα, με πρόσφατη ανακοίνωση, το ίδιο υπουργείο, «διαφημίζει» «πολιτιστική χορηγία» του «Ιδρύματος Λάτση», ακόμη και για στοιχειώδεις αρμοδιότητες της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, όπως οι συστηματικές ανασκαφές!

Οσο για τα οικονομικά, ο «απολογισμός» ξεκαθαρίζει, εμμέσως πλην σαφώς, ότι ακόμη και τα πολιτιστικά έργα βιτρίνας θα έχουν «μέλλον» μόνο μέσω ΕΣΠΑ (ό,τι δίνει και για το λόγο που το δίνει η ΕΕ δηλαδή) και βέβαια μέσω των Περιφερειών, με βάση τις αυξανόμενες ανάγκες του κεφαλαίου για κέρδη, και όχι με έναν κεντρικό σχεδιασμό με βάση τις πραγματικές πολιτιστικές ανάγκες του λαού.