Η ενδιαφέρουσα αυτή παρουσίαση ξεκινά με έργα από την περίοδο φοίτησής τους στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας. Συνεχίζει με αντιπροσωπευτικές δημιουργίες, από τη δίχρονη παραμονή τους για μετεκπαίδευση στο Παρίσι, ενώ περιλαμβάνει ακόμα χαρακτηριστικές «στιγμές», από την πλούσια δημιουργία που ακολούθησε. Ανάμεσά τους, ξεχωρίζουν τρία έργα του Απόστολου Μπάρμπογλου - μνήμες από τα παιδικά του χρόνια στην Αττάλεια, τη Μικρασιατική Καταστροφή και από την πείνα της Κατοχής. Επίσης, πανέμορφα τοπία του τόπου μας, προσωπογραφίες, νεκρές φύσεις με λουλούδια κ.ά., στα οποία αναγνωρίζονται μεταϊμπρεσιονιστικές και εξπρεσιονιστικές τάσεις.

Από τη ζωγραφική δημιουργία της Ζωγραφιάς Μπάρμπογλου, αναφέρουμε το «Γυμνό» του 1949 - διπλωματική εργασία, που ξεχώρισε στην παρουσίασή της - τα σχέδια από την περίοδο κυρίως του Παρισιού, αλλά και τα λάδια, που ακολούθησαν, στα οποία πρωταγωνιστεί ένα αγαπημένο της θέμα: η γυναίκα και το τοπίο. Με το χρωστήρα της, η ζωγράφος απαθανατίζει τη σύγχρονη γυναίκα και τον ψυχικό της κόσμο, εντάσσοντάς την μέσα στο φυσικό περιβάλλον. Είναι η «Εύα» στο καταπράσινο δάσος της Πάρνηθας, αλλά και στο καμένο τοπίο που ακολούθησε. Η γυναίκα της σύγχρονης εποχής, που άλλοτε «μεταφέρει» τη μελαγχολία της ζωής κι άλλοτε τη χαρά της δημιουργίας. Βασικά χαρακτηριστικά της τέχνης της Ζ. Μπάρμπογλου, είναι η τάση γεωμετρικοποίησης της ζωγραφικής επιφάνειας, η εξπρεσιονιστική διάθεση στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής, καθώς και κάποια συμβολικά στοιχεία.

Ο Απόστολος Μπάρμπογλου γεννήθηκε στην Αττάλεια το 1916. Οπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο εκδότης Γιώργος Πεχλιβανίδης, στο βιβλίο του «Αττάλεια και Ατταλειώτες»: «Ο Απόστολος Μπάρμπογλου, γιος του εμπόρου ειδών κιγκαλερίας της Αττάλειας, Κυριάκου Μπάρμπογλου, γεννήθηκε το έτος 1916. Ο πατέρας του πέθανε σε ηλικία 42 ετών, δύο μήνες πριν τον ξεριζωμό του ελληνισμού της Μικράς Ασίας...». Η μητέρα του, χήρα, λιγότερο από τριάντα χρονώ, ήρθε το 1922 με τον Απόστολο και τη μικρότερη αδελφή του στην Ελλάδα και παρέμειναν έως το 1923 στην Ερμιόνη, όπου τους ξεμπάρκαρε το καράβι, χωρίς ποτέ να γίνουν αποδεκτοί από τους ντόπιους κατοίκους.

Οταν ήρθαν στην Αθήνα, εγκαταστάθηκαν στο Θησείο σε πρόχειρες παράγκες. Στη συνέχεια, η Επιτροπή Βοήθειας Προσφύγων τους τακτοποίησε στο Βύρωνα, όπου παρέμειναν έως το 1930. Με την αραίωση του πληθυσμού στο Βύρωνα, εγκαταστάθηκαν στον καινούριο συνοικισμό του Υμηττού, όπου έζησαν την υπόλοιπη ζωή τους.

Ο Απόστολος, τελειώνοντας το Δημοτικό, φοίτησε στη Σιβιτανίδειο Τεχνική Σχολή, στο τμήμα Χαρακτικής και Λιθογραφίας. Στη συνέχεια, φοίτησε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) τα έτη 1936 - 1941, με δασκάλους τους: Ο. Αργυρό, Π. Μαθιόπουλο και Γ. Μπισκίνη. Διακόπτει τις σπουδές του το 1941 και κατατάσσεται για τον Ελληνοαλβανικό πόλεμο. Επανέρχεται στη Σχολή, για να αποφοιτήσει το 1947. Σπουδαστής στην ΑΣΚΤ οργανώθηκε στο ΕΑΜ Νέων και ήταν υπεύθυνος της αντίστοιχης οργάνωσης των σπουδαστών της Σχολής. Οταν συγκροτήθηκε η ΕΠΟΝ, συμμετείχε στο κεντρικό συμβούλιό της, αρχικά στον οικονομικό τομέα και αργότερα στον τομέα διαφώτισης. Στην ΕΠΟΝ της ΑΣΚΤ δραστηριοποιούνταν και η Ζωγραφιά.

Ο Απ. Μπάρμπογλου συμμετείχε ενεργά στις δραστηριότητες για την εκτύπωση και τοιχοκόλληση αντιστασιακών αφισών και στη διανομή προκηρύξεων. Συνεργάστηκε με τον Γιάννη Στεφανίδη και τον Στάθη Ζυμαρίδη για την κατασκευή του πρωτότυπου πιεστηρίου, που χρησίμευε στην εκτύπωση των αφισών σ' ένα υπόγειο στα Εξάρχεια, στη συνέχεια στου Γκύζη και, τέλος, στα Σεπόλια. Ο Απ. Μπάρμπογλου είχε ζωγραφίσει έναν πίνακα με θέμα την κατασκευή και λειτουργία του πιεστηρίου, ο οποίος δυστυχώς χάθηκε. Σ' ένα υπόγειο της οδού Σόλωνος, ο Απ. Μπάρμπογλου με τον Αγγέλου, έφτιαξαν την αφίσα κατά της επιστράτευσης.

Η Ζωγραφιά Πασιά γεννήθηκε στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, όπου και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ Αθήνας (1945 - 1949) με καθηγητή στη ζωγραφική τον Ουμβέρτο Αργυρό και αποφοίτησε με διακρίσεις.

Η γνωριμία της με τον Απόστολο Μπάρμπογλου ήταν το 1948 και το 1951 ξεκίνησαν την κοινή ζωή τους, αποκτώντας τρεις κόρες και πέντε εγγονάκια. Το 1955 οι δύο δημιουργοί φεύγουν για μετεκπαίδευση στο Παρίσι. Ο Απ. Μπάρμπογλου γράφεται στην Grande Chaumiere και σε ελεύθερες Ακαδημίες, παρουσιάζοντας τη δουλειά του στη Διεθνή Εκθεση στο Salon de Grand Palais des Champs Elysees και σε άλλες ομαδικές εκθέσεις, ενώ η Ζωγραφιά έκανε για δύο χρόνια μετεκπαίδευση στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού. Επιστρέφοντας από τη γαλλική πρωτεύουσα, άρχισε ο αγώνας για επιβίωση. Ο Απ. Μπάρμπογλου επανέρχεται και συνεχίζει να εργάζεται ως καλλιτεχνικός διευθυντής στις εκδόσεις «Ατλαντίς». Κοντά του μαθήτευσαν πλήθος νέων, αξιόλογων στη συνέχεια, λιθογράφων. Παράλληλα, προσπαθεί να μην αφήσει τη μεγάλη του αγάπη, τη ζωγραφική, συμμετέχοντας σε πολλές ομαδικές και Πανελλήνιες.

Το 1959 στην γκαλερί «Ζυγός», η Ζ. Μπάρμπογλου πραγματοποιεί την πρώτη της ατομική έκθεση ζωγραφικής. Αντιμετωπίζοντας αυξημένες οικογενειακές υποχρεώσεις, στράφηκε (1955 - 1975) στο κόσμημα. Χαλκός, μπρούντζος, αρζαντό, δένονταν μέσα από τα ευφάνταστα σχέδιά της, με τις ημιπολύτιμες πέτρες, δημιουργώντας, ξεχωριστές και ιδιαίτερα αγαπητές στο κοινό, δημιουργίες. Ακόμη, συμμετείχε σε πολλές ομαδικές παρουσιάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Παρίσι, Μόντε Κάρλο, Μόσχα), αλλά και ατομικές εκθέσεις (Ενωση Πτυχιούχων ΑΣΚΤ, Πύργος Τήνου κ.ά.). Η καλλιτεχνική της διαδρομή ήταν και συνεχίζει να είναι συνδεδεμένη με τον αγώνα για τα δικαιώματα των δημιουργών και των γυναικών: Μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου από το 1960 (διετέλεσε μέλος του ΔΣ), μέλος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας Υμηττού (διετέλεσε Πρόεδρος) και του Οργανισμού Διαχείρισης Εργων Τέχνης (μέλος του ΔΣ). Ακόμη, δίδαξε στο Επιμορφωτικό Κέντρο του δήμου Υμηττού. Σημειώνουμε ότι η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 20/11 και θα λειτουργεί καθημερινά 12 μ.μ. - 7μ.μ. (εκτός Σαββάτου). Κυριακή: 12μ. - 8μ.μ.