1. Είναι ανυπόφορο, εξαιτίας του δημάρχου Τζόκα, την επιτομή της ανίας, να έχει χαθεί ο αυθορμητισμός που έκανε τον Καισαριανιώτη να αυτοσχεδιάζει με τη φαντασία του σαν χαρούμενο πνεύμα. Η ιδέα της δημαρχίας αξίζει όχι για να γίνεις ένα με τα ντουβάρια της, όπως έκανε ο Τζόκας, όχι για να πρυτανεύσει ο σχολαστικισμός, η αποθέωση των εργολάβων και οι εκπρόσωποι της παραλογοτεχνίας που μαζεύονται στην πλατεία, αλλά για να αφήσεις τη γειτονιά να μιλήσει μόνη της. Το περιβάλλον που προσπάθησε να στήσει ο δήμαρχο με τους παρατρεχάμενους δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα όριά του. Ηταν και παραμένει δευτερογενές.

2. Παραφράζοντας τον Οκαμ, θα έλεγα ότι η παντοδυναμία της Καισαριανής έγκειται στο ότι δεν δημιουργεί τον κόσμο για τον μικροαστό και δεν επηρεάζεται απ' ό,τι κάνει ο μικροαστός. Καισαριανή σημαίνει εντελώς ανεξάρτητη βούληση.

3. Είκοσι χιλιάδες λεύγες υπό το μπετόν κυκλοφορεί, με όρθιο το λοφίο των νεόπλουτων, ο υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ Καμπάκας. Επικαλούμαι ως μάρτυρα την Καισαριανή της παιδικής μου ηλικίας αν θα μπορούσε κάποτε να εμφανιστεί ένας τέτοιος μικροαστός έστω για βόλτα στην πλατεία και, αν ναι, ας με προστάξει η γειτονιά επί ποινή κολασμού να ζητήσω δημόσια συγγνώμη. Η λογική μου όμως μπαίνει σε δοκιμασία αν δίπλα στο όνομα της Καισαριανής προσθέσω το «Καμπάκας». Φοβάμαι ότι το άθροισμα που θα ξεπηδήσει θα έχει τη μορφή ανεξίτηλης κηλίδας που ακόμα και ο εργολάβος που την προκάλεσε δεν θα μπορέσει να την εξαλείψει. Φταίει η Καισαριανή που αρέσει σε μικροαστούς και εργολάβους; Οχι, φυσικά. Δεν φταίει το έργο για τον θαυμαστή, αν είναι θαυμαστής. Αν δεν διακατέχεται από κρίση ματαιοδοξίας και ίδιον όφελος. Η Καισαριανή, επειδή είναι ρωμαλέα, έχει την πολυτέλεια να συμπεριφέρεται νωχελικά και αδύναμα. Αυτό ξεγελά τον κάθε Καμπάκα, τον κάνει να πιστεύει πως είναι η αυθεντία που πάντα περίμενε η Καισαριανή για να κυβερνηθεί.

4. Το μόνο ποίημα που ταιριάζει στην Καισαριανή είναι η «Τίγρης» του Ουίλλιαμ Μπλέικ: «Τίγρη, τίγρη / φλεγόμενη λάμψη στης νυκτός τα δάση / Ποιο αθάνατο χέρι η ματιά μπορεί να παραστήσει την τρομακτική σου συμμετρία;»

5. Πάντα επιστρέφω στην Καισαριανή. Παρ' όλα όσα έπαθε χωρίς ποτέ να μάθει τίποτα, είναι ζωντανή. Η αγαπημένη μου βόλτα γίνεται τη νύχτα στα σοκάκια της. Γνωρίζω όχι μόνο την ιστορία κάθε σπιτιού αλλά και το τίμημα που πληρώθηκε μέσα σ' αυτό. Θέλει προσοχή, μακριά της παγώνεις κι επάνω της καίγεσαι. Η σαγήνη της συχνά γίνεται παγίδα. Αν την ερωτευτείς, δεν θ' αργήσεις να γίνεις ένα ερωτευμένο τέρας. Αυτή τη φάση την έχω περάσει στην εφηβεία μου. Τώρα απλώς επιστρέφω στη μητέρα μου, επιστρέφω στη μητέρα Καισαριανή. Σ' αυτή την κατάσταση εύχομαι να αναγεννηθώ μ' έναν μεταφυσικό τρόπο κατ' εικόνα της Καισαριανής, με μοναδικό σκοπό να καθρεφτιστώ μέσα της.

ΥΓ: Σ' αυτές τις εκλογές ψηφίζω Σταμέλο για το ήθος του, γιατί προέρχεται από το ΠΑΜΕ και είναι κομμουνιστής.