«Οι άλλες αγορές έλυσαν το θέμα (της αύξησης του τζίρου των ασφαλιστικών εταιρειών στο ΑΕΠ), περιορίζοντας το κοινωνικό κράτος και δίνοντας φορολογικά κίνητρα», είπε απροκάλυπτα στέλεχος της «Ευρωπαϊκής Πίστης», δίνοντας το στίγμα των στοχεύσεων και των αξιώσεων των ασφαλιστικών εταιρειών, για δραστική επέλαση στο ασφαλιστικό και διεύρυνση της δράσης και της κερδοφορίας τους. Ζήτησε φοροαπαλλαγές ως κίνητρο για να αυξήσουν οι εταιρείες την πελατεία τους, να γίνει αναλογιστική μελέτη σε βάθος για τα επόμενα τριάντα χρόνια, για να ξέρουν οι εταιρείες πώς να σχεδιάσουν τα προγράμματά τους, ώστε να είναι πιο ελκυστικό το «δόλωμα» για τα υποψήφια θύματά τους, αξίωσε αναπροσαρμογή του πίνακα θνησιμότητας που, όπως είπε, «είναι πολύ κακός για τις ασφαλιστικές εταιρείες και πολύ καλός για τους εργαζόμενους».

Αποκαλυπτικός για τις κερδοσκοπικές μεθοδεύσεις των ασφαλιστικών στα συνταξιοδοτικά προγράμματα, ήταν εκπρόσωπος της Εθνικής Ασφαλιστικής, ο οποίος δεν έκρυψε ότι οι όποιες «εγγυήσεις» υπόσχονται σήμερα για να «τσιμπήσουν» πελάτες, είναι προσωρινές και ότι στο πλαίσιο του SOLVENCY II που βάζει συγκεκριμένους όρους για τη «φερεγγυότητα» των εταιρειών «αν δεν καταργηθούν εντελώς σίγουρα θα περιοριστούν και ως προς το ύψος και ως προς τη διάρκειά τους», προκειμένου, όπως ισχυρίζονται, να μη διακυβευτεί η φερεγγυότητά τους. Με απλά λόγια, ακόμα και τα ψίχουλα που «υπόσχονται» σήμερα οι εταιρείες ότι «εγγυώνται» για συντάξεις και άλλες καλύψεις, είναι υπό αμφισβήτηση. Με δυο λόγια, όσο θα βαθαίνουν τα αδιέξοδα και η ανασφάλεια για τους εργαζόμενους, όσο αγριεύει η κυβερνητική επίθεση στις συντάξεις και στα κεκτημένα δικαιώματα, όσο θα βαθαίνει η προπαγάνδα στη συνείδηση του λαού, όπως σχεδιάζουν, και η ιδιωτική ασφάλιση θα φαντάζει μονόδρομος, θα λιγοστεύουν οι «υποσχέσεις» και οι «εγγυήσεις», που σήμερα μοιράζονται αφειδώς, αλλά όπως δείχνει η πείρα και από άλλες χώρες δεν έχουν αντίκρισμα.

Το ενδιαφέρον της κυβέρνησης για τις δουλειές των ασφαλιστικών εταιρειών εξέφρασε ξεκάθαρα και ο Γενικός Γραμματέας Καταναλωτή Δ. Σπυράκος. «Πρέπει οι εταιρείες να αποκτήσουν τα μερίδια που τους ανήκουν στην ασφαλιστική αγορά», υποστήριξε, για να αυξήσουν τη χαμηλή συμμετοχή τους στο ΑΕΠ. Στη λογική του μονόδρομου της κερδοσκοπικής δράσης της ιδιωτικής ασφάλισης επικαλέστηκε «δημοσιονομικά όρια» για να δικαιολογήσει τον άγριο σφαγιασμό των κρατικών δαπανών. «Η πολιτεία διασφαλίζει τους πολίτες σε ένα κοινωνικό κράτος δικαίου και ένα σύστημα παροχών που εγγυάται ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής. Συγχρόνως, δεν μπορεί να παραγνωρίζει τα δημοσιονομικά όρια των δυνατοτήτων της και την αυξάνουσα συμμετοχή και σπουδαιότητα ιδιωτικών φορέων στην πρόληψη και αντιμετώπιση μελλοντικών κινδύνων», είπε μεταξύ άλλων.