Στοιχεία που τεκμηριώνουν την τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίου στην ελληνική κινηματογραφική αγορά και αναδεικνύουν, έτσι, το βαθύ εμπορευματικό χαρακτήρα του κινηματογράφου στον καπιταλισμό, δημοσιοποίησε το ΑΠΕ, στο «φόντο» του αντιδραστικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης για τον κινηματογράφο.

Ετσι, η εταιρεία «ΟΝΤΕΟΝ ΑΕ» (συμφερόντων Μ. Κρεζία), η εταιρεία «AUDIO VISUAL» με τους πολυκινηματογράφους «STER» (συμφερόντων Ομίλου Βαρδινογιάννη) και η «VILLAGE» (συμφερόντων Δ. Κοντομηνά) είναι οι «μεγάλοι παίκτες του κινηματογραφικού προϊόντος που προβάλλεται στη χώρα μας δοθέντος ότι έχουν στην κατοχή τους το 90% των αιθουσών προβολής»! Την ίδια ώρα, ο εγχώριος ετήσιος κύκλος εργασιών του τομέα για το 2009 ήταν πάνω από εκατό εκατομμύρια ευρώ, ενώ οι κινηματογραφικές αίθουσες πανελλαδικά ανέρχονται σε 400, στη συντριπτική τους πλειοψηφία πολυκινηματογράφοι.

Αντικείμενο αυτού του επιχειρηματικού κλάδου είναι κυρίως η προβολή ταινιών, οι πωλήσεις DVD και η εκμετάλλευση δικαιωμάτων από αμερικάνικα, επί το πλείστον, στούντιο. Η ελληνική κινηματογραφική παραγωγή είναι ουσιαστικά εκτός «ενδιαφερόντων» του τομέα.

Κατά τ' άλλα, οι εταιρείες αναμένουν αύξηση 3% - 4% των πωλήσεων εισιτηρίων για το σύνολο του 2010, με τα στελέχη τους να εκτιμούν ότι αυτή η αύξηση «δε σχετίζεται άμεσα με τη στροφή λόγω οικονομικής κρίσης μεγαλύτερου κοινού στον κινηματογράφο που αποτελεί μια φθηνή μορφή διασκέδασης (σ.σ. σε σχέση πάντα με τις άλλες μορφές "διασκέδασης") αλλά με την εμπορικότητα των προβαλλομένων ταινιών» όπως το «Αβαταρ» του Κάμερον που φέτος «έκοψε» ένα εκατομμύριο εισιτήρια στην Ελλάδα.

Παρ' όλα αυτά, στην Ελλάδα αντιστοιχεί ετησίως 1 κινηματογραφικό εισιτήριο ανά κάτοικο έναντι των ευρωπαϊκών χωρών που αντιστοιχεί σε 2,5 εισιτήρια ανά κάτοικο (πρώτη η Γαλλία με 3,5 εισιτήρια ανά κάτοικο, με ετήσιο τζίρο της γαλλικής κινηματογραφικής βιομηχανίας γύρω στα 200 εκατομμύρια ευρώ). Φυσικά, η τάση και στην Ελλάδα είναι οι πολυκινηματογράφοι με «συνοδεία» εστιατορίων, καφετεριών και καταστημάτων, με τις μονές αίθουσες να γίνονται όλο και περισσότερο είδος προς εξαφάνιση. Βέβαια, δε γίνεται καν λόγος για το περιεχόμενο των προσφερόμενων οπτικοακουστικών «προϊόντων» που αποτελείται στη συντριπτική πλειοψηφία του από το αντιδραστικό «αξιακό» κριτήριο και την αισθητική «βίντεο - γκέιμ» του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού...