«Φτώχεια» και μιζέρια αποπνέει για άλλη μια χρονιά το ΥΠΠΟ σε ό,τι αφορά στα ποιοτικά στοιχεία της ελληνικής πολιτιστικής παραγωγής. Η δράση, που θα απελευθερώσει τις ζωντανές δυνάμεις της πολιτιστικής σκηνής, που θα αναδείξει την πολιτιστική παρουσία της σύγχρονης Ελλάδας, για άλλη μια χρονιά ήταν απούσα από την κυβερνητική πολιτική στον τομέα του πολιτισμού. Αντίθετα, στάθηκε και πάλι ανοιχτοχέρα, πριμοδοτώντας γνωστούς επιχειρηματίες και ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, σύγχρονους μαικήνες, που αξιοποιούν δεόντως το πολιτιστικό τους «προφίλ».

Η «νέα τάξη πραγμάτων», σε όλα σχεδόν τα επίπεδα του σύγχρονου κόσμου, δεν άφησε ανέγγιχτο τον πολιτισμό. Τα συμφέροντα, η διαπλοκή απλώνει τα πλοκάμια της και στον πολιτισμό, με μοναδικό στόχο το κέρδος. Οι οικονομικοί παράγοντες, «φλερτάροντας» με τον πολιτισμό, επιχειρούν να τον αλώσουν. Η υποψία, η αμφισβήτηση, που βαραίνει πάνω σε γεγονότα και πρόσωπα καταλύουν κάθε έννοια και αξία, αφήνοντας μια γεύση σύγχυσης και απογοήτευσης. Η αντιδραστική σκέψη πάντα ευχόταν την υποταγή και το «πίστευε και μη ερεύνα», με στόχο την ακινησία του μυαλού. Επειδή, όμως, η ελευθερία της σκέψης είναι ό,τι πιο ακριβό για τον άνθρωπο και ειδικότερα για τον καλλιτέχνη, η άρνηση των όσων προσπαθούν να μας περάσουν έρχεται να επιβεβαιώσει ότι «είμαστε ακόμη ζωντανοί». Οσο η λογική αντρειεύει, κάτω από το φωτοστέφανο των αξιών που δεν πεθαίνουν επειδή κάποιοι έτσι θέλουν, οι εργάτες του πολιτισμού, από το θέατρο και τον κινηματογράφο, από το χώρο των εικαστικών και των μουσικών συνεχίζουν να αγωνίζονται, να διεκδικούν και να δημιουργούν. Αυτή είναι η ελπίδα στην αυγή του νέου αιώνα.

Αλλαγές υπουργών Πολιτισμού, παραιτήσεις, καθαιρέσεις, προεκλογικές υποσχέσεις και αναιρέσεις, φτωχός προϋπολογισμός για τον πολιτισμό, αλλά και κινητοποιήσεις ήταν τα συστατικά μιας χρονιάς που χαρακτήρισε την κυβερνητική πολιτική και στον τομέα του πολιτισμού.