Ατσαλωμένοι με το δίκιο του αγώνα τους, εφοδιασμένοι με την πλούσια πείρα που κατέγραψε η μεγαλειώδης απεργία τους και εξοπλισμένοι με το ακαταμάχητο όπλο της εργατικής τάξης, την εργατική αλληλεγγύη, οι ναυτεργάτες το πρωί της Τρίτης και μετά από 7 μέρες σκληρής ταξικής σύγκρουσης με τους εφοπλιστές και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, τους απεργοσπαστικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς τους, επέστρεψαν στα πόστα τους με το κεφάλι ψηλά. Ελυσαν κάβους και έβαλαν μπροστά τις μηχανές στο φουλ, για την ανασύνταξη των δυνάμεών τους.

Οι ναυτεργάτες γύρισαν την πλάτη στη συμβιβαστική και υπονομευτική τακτική της πλειοψηφίας της ΠΝΟ, που επιδίωκε να περιορίσει τη μάχη μόνο στο αίτημα της υπογραφής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) με το εξευτελιστικό ποσοστό του 2%. Συσπειρώθηκαν ακόμα πιο αποφασιστικά με τις ταξικές δυνάμεις, τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και του ΠΑΜΕ και ανέδειξαν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να υποταχθούν στην αντιλαϊκή πολιτική που, για τα κέρδη των εφοπλιστών, επιδιώκει να τους μετατρέψει σε ανασφάλιστους και χαμηλόμισθους, να μετατρέψει τα καράβια σε πλωτά εργασιακά γκέτο. Διατράνωσαν την απόφασή τους να αγωνιστούν για να υπερασπίσουν το δικαίωμά τους στο μπάρκο με πλήρη εργασιακά, μισθολογικά, ασφαλιστικά δικαιώματα, με ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, για δίκτυο ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών στην υπηρεσία του λαού και όχι της κερδοφορίας των εφοπλιστών, των μονοπωλίων.

Αμέτρητα είναι τα μοναδικά στιγμιότυπα που καταγράφηκαν στη διάρκεια αυτού του αγώνα, που σημαδεύτηκε όχι μόνο από την καθολική συμμετοχή των πληρωμάτων στην απεργία, αλλά και από το ότι υπερασπίστηκαν την περιφρούρησή του με αυτοθυσία. Πρωτόγνωρο ήταν και το κύμα της έμπρακτης αλληλεγγύης από εργαζόμενους της στεριάς, μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, νέους και νέες, μικρούς ΕΒΕ, γυναίκες που νύχτα - μέρα επί μία βδομάδα ήταν συμπαραταγμένοι στο πλευρό των ναυτεργατών, με κορυφαία στιγμή το χτεσινό συλλαλητήριο των χιλιάδων εργαζομένων ενάντια στην επιστράτευση, όπου περικύκλωσαν τον Πειραιά. Συλλαλητήριο που προανήγγειλε την παραπέρα οργάνωση και ένταση της πάλης, με σταθμό την απεργία στις 15 του Δεκέμβρη. Η 7ήμερη απεργία των ναυτεργατών είναι παρακαταθήκη για ολόκληρη την εργατική τάξη.

Την Τρίτη 23 του Νοέμβρη ήταν η πρώτη μέρα του αγώνα, με την 24ωρη απεργία που είχε αναγκαστεί να κηρύξει η πλειοψηφία της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΝΟ κάτω από τις αγωνιστικές πιέσεις των ναυτεργατών και τις δυναμικές παρεμβάσεις των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ. Ωστόσο, ταυτόχρονα υπονομεύει τον αγώνα που η ίδια εξήγγειλε εξαιρώντας τα πλοία της γραμμής Πάτρας - Ιταλίας και περιορίζει το πλαίσιο στην υπογραφή της ΣΣΕ με το ποσοστό της ντροπής του 2%.

Η συμμετοχή των ναυτεργατών ήταν καθολική και η κλιμάκωση της απεργίας με νέα 48ωρη, στις 24 του Νοέμβρη, ήταν πλέον μονόδρομος. Ταυτόχρονα, από την πρώτη κιόλας μέρα η μάχη μπολιάζεται με το διεκδικητικό πλαίσιο των ταξικών δυνάμεων ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και αναδεικνύεται το διευρυμένο πλαίσιο που αφορά πλέον στις σύγχρονες ανάγκες των ναυτεργατών.

Ο πρόεδρος της Ενωσης των ακτοπλόων εφοπλιστών, Απ. Βεντούρης, με στόχο να χτυπήσει την απεργία, επιδίδεται σε συκοφαντίες και ψέματα εναντίον των ναυτεργατών, τους οποίους χαρακτηρίζει ακριβοπληρωμένους, επιχειρώντας να καλλιεργήσει κλίμα κοινωνικού αυτοματισμού. Η προσπάθειά του απέτυχε παταγωδώς. Τα πληρώματα συνέχισαν. Δεν κινήθηκε προπέλα. Οι απεργιακές φρουρές στα λιμάνια όλης της χώρας ενισχύθηκαν με εργαζόμενους της στεριάς.

Οι ναυτεργάτες επιβάλλουν και δεύτερη 48ωρη. Τα επιτελεία των εφοπλιστών και της κυβέρνησης άρχισαν να λυσσάνε. Το ταξικό μίσος των εφοπλιστών, μέσω του Βεντούρη, εκδηλώθηκε πλέον ανοιχτά, ενώ από το αντεργατικό τους μένος επιτέθηκαν ακόμα και στο ΚΚΕ.

Ταυτόχρονα, από την Παρασκευή το βράδυ τίθενται σε κίνηση οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί στο Ηράκλειο της Κρήτης, με συντονιστές τον υπουργό Θαλασσίων Υποθέσεων, Ναυτιλίας, Αλιείας, Γ. Διαμαντίδη, τον γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, Μ. Καρχιμάκη, και μεγαλοεξαγωγείς. Στο λιμάνι του Ηρακλείου της Κρήτης εμφανίζονται οι γνωστοί «αγανακτισμένοι» αγρότες, που αρχίζουν με προπηλακισμούς, βία και τρομοκρατία να επιτίθενται στο πλήρωμα και στις ομάδες περιφρούρησης των πλοίων «ΦΑΙΣΤΟΣ ΠΑΛΑΣ» και «ΚΡΗΤΗ Ι», «κλαίγοντας» για τα ευπαθή προϊόντα τους, που αποδείχτηκε ότι ήταν ...πλακάκια, οικοδομικά υλικά και ξυλεία.

Το Σάββατο 27 του Νοέμβρη το μεσημέρι αποφασίζεται η τρίτη κατά σειρά 48ωρη απεργία. Οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί απογειώθηκαν. Ο Γ. Διαμαντίδης κάνει παρέμβαση κατά των ναυτεργατών, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο της πολιτικής επιστράτευσης. Στο λιμάνι του Ηρακλείου ομάδες υποκινούμενων έδωσαν τα ρέστα τους. Με τη βία άρχισαν τη φόρτωση των πλοίων, ενώ από την πρύμνη του «ΦΑΙΣΤΟΣ ΠΑΛΑΣ» οι συγκεντρωμένοι ναυτεργάτες τους φώναζαν: «Είστε απεργοσπάστες και θα έπρεπε να ντρέπεστε».

«ΦΑΙΣΤΟΣ ΠΑΛΑΣ», «ΚΡΗΤΗ Ι» και «ΛΑΤΩ» κατέπλευσαν την Κυριακή το πρωί στον Πειραιά και συγκεκριμένα τα στέλνουν στο «άβατο» της Ακτής Ξαβέρη, όπου τα συστήματα ασφαλείας, επειδή καταπλέουν τα κρουαζιερόπλοια, είναι ανάλογα με αυτά των αεροδρομίων. Εκεί, με στήριγμα τις ταξικές δυνάμεις, τα πληρώματα βγαίνουν στο λιμάνι, κάνουν επιτόπου Γενικές Συνελεύσεις και αποφασίζουν ότι συνεχίζουν κανονικά την απεργία τους.