Παρά το γεγονός ότι η Βουλή που προέκυψε μετά τις εκλογές του Απρίλη είχε μπροστά της μέχρι και το τέλος του 2000 ένα πολύ μικρό διάστημα προκειμένου να ασκήσει το νομοθετικό της έργο, μπορεί κανείς να κάνει λόγο για «πλούσια παραγωγή νομοσχεδίων», μια και η κυβέρνηση σε σύντομο χρόνο προώθησε σειρά νόμων, ορισμένα εκ των οποίων αποτελούν και βασικούς άξονες της πολιτικής της.

Συγκεκριμένα, οι εργασίες της Βουλής και το νομοθετικό έργο ξεκίνησαν στις 10 Μάη (συμπεριλαμβανομένων και των λεγόμενων Τμημάτων Διακοπών (θερινά) - που διήρκεσαν 3 μήνες) και μέχρι την έναρξη της συζήτησης του προϋπολογισμού στις 18 Δεκέμβρη συζητήθηκαν στην Ολομέλεια του Σώματος συνολικά 26 νομοσχέδια, εκ των οποίων 24 ψηφίστηκαν στο σύνολό τους, ενώ δύο αναμένουν την τυπική πλέον ψήφισή τους, μια και ολοκληρώθηκε η συζήτηση στις πρώτες συνεδριάσεις της Βουλής το Γενάρη του 2001. Στα πλαίσια του νομοθετικού έργου του Κοινοβουλίου εκτός από τα κυβερνητικά νομοσχέδια συζητήθηκαν και δυο προτάσεις νόμου της αντιπολίτευσης, αμφότερες από τη Νέα Δημοκρατία, που αφορούσαν το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες και τις σχέσεις κράτους - εκκλησίας, καθώς και τη σύσταση Εθνικού Ιδρύματος με την επωνυμία «Ελευθέριος Βενιζέλος».

Ισως το πλέον σημαντικό από τα νομοσχέδια που συζητήθηκαν στη Βουλή, το σύντομο αυτό διάστημα των 6 μηνών, ήταν αυτό του υπουργείου Εργασίας, που αφορούσε τη ρύθμιση θεμάτων των εργασιακών σχέσεων. Η συζήτησή του ξεκίνησε στις 5 Δεκέμβρη, ενώ το νομοσχέδιο κατατέθηκε στη Βουλή στις 24 Νοέμβρη και βέβαια συνάντησε την εντονότατη αντίδραση των συνδικάτων. Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά που είχε κάνει προς τα μέλη του Κοινοβουλίου, στην πρώτη συνεδρίαση για τη συζήτηση του νομοσχεδίου ο αγορητής του ΚΚΕ, Σπύρος Στριφτάρης, λέγοντας πως «κάθε βουλευτής αναλαμβάνει σήμερα μεγάλες ευθύνες. Ψήφος υπέρ του νομοσχεδίου συνιστά συναίνεση στην επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα, καταπάτηση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων. Δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο αντεργατικό νομοσχέδιο που αφαιρεί το ένα ή το άλλο δικαίωμα των εργαζομένων και παρέχει προνόμια στο κεφάλαιο. Πρόκειται για τερατούργημα που χτυπά κατάκαρδα το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, την ιστορική κατάκτηση της εργατικής τάξης, το οκτάωρο και το επτάωρο, επιβάλλοντας την ελαστικότητα του ωραρίου εργασίας, τη λεγόμενη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, σύμφωνα με τις ανάγκες των καπιταλιστών για την αύξηση των υπερκερδών τους». Το νομοσχέδιο, να σημειώσουμε, ψηφίστηκε μόνο από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Ως ένα από τα νομοσχέδια που ανέδειξαν τη στενότατη σχέση των λεγόμενων διαπλεκομένων συμφερόντων με την κυβέρνηση Σημίτη, χαρακτηρίστηκε αυτό του υπουργείου Τύπου για τη σύσταση του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, που κατατέθηκε το Νοέμβρη στη Βουλή. Οπως είχε επισημάνει κατά τη συζήτηση η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη: «Ο νόμος ήρθε να τροχιοδρομήσει συμφέροντα κατά το δοκούν και αποσπασματικά, ενώ επιτρέπει στον υπουργό να είναι διάδικος και συγκροτεί ένα ΕΣΡ υπό συνθήκες ομηρίας. Τα περί ανεξάρτητης αρχής είναι φύλλο συκής». Μάλιστα η βουλευτής του ΚΚΕ είχε επισημάνει τότε πως «δεν είναι δυνατόν να είναι ανοιχτό το θέμα στο Σύνταγμα και εμείς εδώ να προκαταλαμβάνουμε», αναφερόμενη στην υπό εξέλιξη συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Ο νόμος για την προετοιμασία της Ολυμπιάδας του 2004 ήταν μια από τις πρώτες «φροντίδες» της κυβέρνησης και ψηφίστηκε στη Βουλή τον Ιούνιο. Το ΚΚΕ κατήγγειλε στη Βουλή τον τότε προτεινόμενο νόμο, ενώ ο αγορητής του Κόμματος Γ. Χουρμουζιάδης είχε επισημάνει πως «διαπιστώνουμε ότι το 2004 θα εξελιχθεί ως ένα πρόγραμμα ανάπτυξης του Λεκανοπεδίου, ένα πρόγραμμα κερδοφορίας και τακτοποίηση σε πολλές περιπτώσεις προσωπικών μικροσυμφερόντων». Μάλιστα είχε κάνει και μια χαρακτηριστική αναφορά λέγοντας ότι «κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαιότητας σταματούσαν οι πόλεμοι και γκρεμίζονταν τα τείχη των πόλεων. Και εμείς, κουβαλώντας στον ώμο μας αυτό το απροσδόκητο εθνικό στοίχημα, ψηφίζουμε ένα νόμο που προβλέπονται δαπάνες, προϋπολογισμοί, εξειδικευμένο προσωπικό, όχι για να γκρεμίσουμε τα τείχη της Αθήνας, αλλά για να τα ενισχύσουμε», αναφερόμενος στις διατάξεις περί «ασφάλειας» της Ολυμπιάδας.

Η δημόσια διοίκηση, αλλά και οι δημόσιοι υπάλληλοι βρέθηκαν το 6μηνο που πέρασε στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής, τόσο με το περίφημο νομοσχέδιο που περιλάμβανε το σχέδιο «Πολιτεία» για τον δημόσιο τομέα, όσο και με το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών για τη Δημόσια Διοίκηση. Οπως είχε επισημάνει ο εισηγητής του ΚΚΕ, Στ. Σκοπελίτης, στη Βουλή, αναφορικά με το σχέδιο «Πολιτεία», «προσαρμόζει τη νομοθεσία μας στις επιταγές της ΕΕ», ενώ τόνισε ότι «οι βασικοί άξονες του νομοσχεδίου κινούνται σε δύο κατευθύνσεις: Αφ' ενός γίνεται επαναπροσδιορισμός των ορίων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, κάτι που απλά σημαίνει ότι το κράτος θα απαλλαγεί από "μη αναγκαίες λειτουργίες", οι οποίες θα μεταφερθούν στους ιδιώτες. Αφ' ετέρου "κατεδαφίζονται" τα δικαιώματα των εργαζομένων με την καθιέρωση συστημάτων μέτρησης της αποδοτικότητας, τη σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας, την ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας και την καθιέρωση μερικής απασχόλησης». Οσον αφορά το νομοσχέδιο για τη δημόσια διοίκηση, οι βουλευτές του ΚΚΕ έκαναν λόγο για ασφυκτικούς μηχανισμούς ελέγχου επί των δημοσίων υπαλλήλων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σημειώνοντας πως στόχος των βασικών του διατάξεων είναι να υποταχθούν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο στις κυβερνητικές εντολές και επιλογές, ενώ η Τοπική Αυτοδιοίκηση τίθεται, ουσιαστικά, υπό επιτροπεία.

Τον κατάλληλο, για νομοσχέδια που συναντούν την αντίδραση των εργαζομένων, μήνα Αύγουστο επέλεξε η κυβέρνηση για να «περάσει» το νομοσχέδιο «απελευθέρωσης» του τομέα των επικοινωνιών, το οποίο συνάντησε την κατηγορηματική αντίθεση του ΚΚΕ. Ο εισηγητής του ΚΚΕ, Νίκος Γκατζής έκανε λόγο για «εκχώρηση εναλλακτικών δικτύων στη λεγόμενη ιδιωτική πρωτοβουλία» και επισήμανε ότι η πλήρης απελευθέρωση των επικοινωνιών θα συρρικνώσει ακόμη περισσότερο το ποσοστό που κατέχει στην αγορά ο ΟΤΕ.

Στο Δεύτερο Θερινό Τμήμα της Βουλής, των Ιούλιο, προώθησε η κυβέρνηση το νόμο της για τη θέσπιση των περίφημων συνοροφυλάκων. Συγκεκριμένα προέβλεπε την πρόσληψη 2.300 συνοροφυλάκων και ειδικών φρουρών για την αντιμετώπιση, όπως υποστήριξε η κυβέρνηση, του φαινομένου της λαθρομετανάστευσης. Ο βουλευτής του ΚΚΕ, Παναγιώτης Κοσιώνης, είχε θέσει σοβαρότατα ερωτήματα, σημειώνοντας: «Εμείς εκφράσαμε την ανησυχία μας για μια υπερβολική διόγκωση του κατασταλτικού μηχανισμού. Δηλαδή, είναι οι λαθρομετανάστες που δημιουργούν την εγκληματικότητα ή άλλες αιτίες;».

Ενα ακόμη νομοσχέδιο ανακατανομής του πλούτου προς όφελος των λίγων μέσω της φορολογίας συζητήθηκε στη Βουλή το Νοέμβρη. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Αντώνης Σκυλλάκος, μιλώντας στη συζήτηση επί της αρχής του Φορολογικού Νομοσχεδίου είχε επισημάνει ότι η κυβέρνηση «βοηθάει το μεγάλο κεφάλαιο, στηριζόμενη επί της ουσίας και από τη ΝΔ, αφού με τις προτάσεις της λέει και αυτή ότι πρέπει να ελαφρυνθούν οι φόροι στους μεγάλους επιχειρηματίες».

Εκτός από τα προαναφερθέντα νομοσχέδια, η κυβέρνηση κατέθεσε και ψηφίστηκαν στη Βουλή 2 νομοσχέδια ρυθμίσεων για την Κεφαλαιαγορά, το νόμο για τα Αρχεία του πρωθυπουργού, ρυθμίσεις σχετικά με τη μετάβαση στο ΕΥΡΩ και νομοσχέδια ρυθμίσεων για θέματα πολιτισμού, οργανωτικών θεμάτων των ΕΛΤΑ, δικαιοσύνης, παιδείας, κωδικοποιήσεις θεμάτων της Τράπεζας της Ελλάδας, καθώς και ρυθμίσεις για το Τρίτο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.