ΑΓΚΥΡΑ.- Αλλος ένας Τούρκος πολιτικός κρατούμενος προστέθηκε χθες στο μακρύ κατάλογο των νεκρών της επιχείρησης «Επιστροφή στη Ζωή», που επισήμως αγγίζει τους 32 και είναι ο μεγαλύτερος στην πρόσφατη Ιστορία της χώρας. Ο Ριζά Ποϊράζ, ο οποίος είχε δεχτεί τουλάχιστον 3 σφαίρες στην επιχείρηση του στρατού και της αστυνομίας για να πάρουν τη φυλακή της Ουμράνιγιε, άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Χαϊντάρπασα. Δε δόθηκε επίσημη εξήγηση για τα αίτια του θανάτου του μέλους του Επαναστατικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Κόμματος/Μετώπου (DHKP/C), που ήταν ένας από τους δεκάδες τραυματίες της τριήμερης επιχείρησης.

Στο μεταξύ και παρά το ότι επισήμως οι τουρκικές αρχές δεν το παραδέχονται, η απεργία πείνας των περίπου 2.000 πολιτικών κρατούμενων που έχουν μεταφερθεί στις νέες φυλακές τύπου F συνεχίζεται, ενώ οι 400 από αυτούς έχουν δεσμευτεί να συνεχίσουν έως θανάτου.

Η έκρηξη βόμβας την Πρωτοχρονιά στην πλατεία Ταξίμ που τραυμάτισε 10 ανθρώπους - κανέναν σοβαρά πάντως - έγινε προσπάθεια από τις αρχές να αποδοθεί στο DHKP/C, κάτι που είχε «καλλιεργηθεί» εδώ και αρκετές ημέρες με σχετικές αστυνομικές προειδοποιήσεις. Η αστυνομία έκανε λόγο για πιθανά «αντίποινα» από την οργάνωση, που χαρακτηρίζει «τρομοκρατική».

Πληροφορίες από το Βέλγιο αναφέρουν στο μεταξύ ότι η τουρκική διπλωματία ασκεί «πίεση» στις Βρυξέλλες να κλείσουν τα γραφεία της οργάνωσης εκεί, με τη δικαιολογία ότι από εκεί «οργανώθηκε» η απεργία πείνας και ενορχηστρώθηκαν (!) οι αντιδράσεις στο νέο σωφρονιστικό (λέει) σύστημα.

Ενα σύστημα, που, όπως θα πει η Φατμά, μητέρα κρατουμένης, αποτελείται από κελιά - φέρετρα: «Η κόρη μου θα μεταφερθεί μαζί με τους υπόλοιπους κρατουμένους στις φυλακές Σίντζαν... πήγα και είδα αυτές τις φυλακές... εκείνοι που ονομάζουν αυτά τα φέρετρα πολυτελή ξενοδοχεία, μπορούν να αντέξουν στην ιδέα να μείνουν εκεί κλεισμένα τα παιδιά τους, όχι για μέρες ή μήνες, αλλά για πολλά χρόνια; Το παιδί μου είναι σε απεργία πείνας, λιώνει μπροστά στα μάτια μου... Λένε: "Εσείς, τι είδους γονείς είστε; Γιατί δεν εμποδίζετε τα παιδιά σας, γιατί δεν τα πείθετε να σταματήσουν την απεργία πείνας;" Τι να κάνω; Σε ποιον τοίχο να χτυπήσω το κεφάλι μου; Εγώ πήγα και είδα τα κελιά αυτά. Τι να πω στο παιδί μου; Πήγαινε κόρη μου εκεί να τρελαθείς μόνη σου, να πεθάνεις από έλλειψη ανθρώπινης επικοινωνίας και από την ακινησία; Τι να της πω; Σας παρακαλώ, για τελευταία φορά, ακούστε μια φορά τη μάνα».

Με χθεσινή της ανακοίνωση, η οργάνωση « Οζγκούρ Ταγιάντ» (η οργάνωση των συγγενών των πολιτικών κρατουμένων) επαναφέρει ορισμένα στοιχειώδη αιτήματα. Ανάμεσά τους είναι:

- Το να επιτραπεί η ελεύθερη ταφή των νεκρών.

- Να καταργηθεί η παρεμπόδιση των κηδειών.

- Στην ιατροδικαστική έρευνα των νεκρών πολιτικών κρατουμένων, να συμμετέχουν ιατροί και δικηγόροι, που να ασκούν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με την ανθρώπινη συνείδησή τους και να μην υποκύπτουν στους εκβιασμούς των κρατικών μηχανισμών.

- Να διαχωριστεί ο ρόλος γιατρών - βασανιστών, καθώς, με την πρόφαση της «ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης», συνεχίζονται τα βασανιστήρια στους πολιτικούς κρατούμενους.

- Να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες των πολιτικών κρατουμένων, που βρίσκονται στις φυλακές τύπου F και κάτω από απάνθρωπες συνθήκες συνεχίζουν την απεργία πείνας.

Ωστόσο, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν οι αρχές θα ενδώσουν σε έστω και ένα από τα αιτήματα που προβάλλουν οι κρατούμενοι και οι συγγενείς τους, αφού οι πληροφορίες κάνουν λόγο για συνέχιση και ένταση των βασανισμών σε βάρος των κρατουμένων. Τα πράγματα κάνουν χειρότερα οι ελλείψεις ακόμη και σε ρουχισμό που αντιμετωπίζουν οι κρατούμενοι, όπως και το κλίμα της επίσημης «σύστασης» των αρχών προς τα ΜΜΕ να αποφεύγουν τη δημοσίευση πληροφοριών σχετικά με την τύχη των απεργών πείνας πολιτικών κρατουμένων...