Το έτος 1996 ήταν ορόσημο για την ιστορία των διαστημικών πτήσεων, όχι γιατί έγινε κάποια πολύ σημαντική αποστολή, αλλά γιατί για πρώτη φορά το ύψος των εμπορικών δαπανών σε παγκόσμια κλίμακα στον τομέα αυτό ξεπέρασε το ύψος των κρατικών δαπανών, φτάνοντας τα 77 δισ. δολάρια με παραπέρα έντονα αυξητική τάση. Σαν αποτέλεσμα, το 1997 τοποθετήθηκαν σε τροχιά 150 φορτία (δορυφόροι) από τα οποία τα μισά ήταν εμπορικά και τα υπόλοιπα πολιτικά και στρατιωτικά. Τα εμπορικά φορτία ήταν τριπλάσια σε αριθμό απ' ό,τι τον προηγούμενο χρόνο. Κατά μία εκτίμηση τουλάχιστον 1.200 νέοι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι θα εκτοξευτούν στο Διάστημα από το 1998 ως το 2007, οι περισσότεροι από τους οποίους θα ανήκουν σε κονσόρτσιουμ εταιριών.

Ο ιδιωτικός τομέας, στην προσπάθειά του να αξιοποιήσει εμπορικά το Διάστημα, στην κυριολεξία πουλάει χωράφια στους πλανήτες ή ακόμα και ολόκληρα άστρα! Κάποιες πιο μεγάλες, καθιερωμένες και σοβαρές εταιρίες διατυπώνουν μεγαλόπνοα σχέδια για νέα συστήματα εκτόξευσης που θα μειώσουν το μεγάλο κόστος τοποθέτησης φορτίων σε τροχιά (σήμερα είναι γύρω στα 20.000 δολάρια ανά κιλό ωφέλιμου φορτίου). Πολλά απ' αυτά τα συστήματα έχουν σοβαρή επιστημονική βάση, έστω κι αν τεχνικά δεν είναι ακόμη εφικτά, ενώ άλλα έχουν ήδη δοκιμαστεί και πρόκειται να μπουν στην παραγωγή τα επόμενα χρόνια. Ανεξάρτητα από την τύχη των συγκεκριμένων προσπαθειών είναι σαφές ότι παρατηρείται μια αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για την αξιοποίηση και παραπέρα εξερεύνηση του Διαστήματος. Δυστυχώς, την πρωτοβουλία στη φάση αυτή έχουν οι πολυεθνικές του ιμπεριαλισμού, με ό,τι θα σημάνει η τεράστια αύξηση της δύναμής τους, μετά από τη Γη και στο ίδιο το Διάστημα.