Καυχιέται η ηγεσία του ΣΥΝ ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει τις προτάσεις της ...αλλά με ...λάθος τρόπο! Η προσπάθειά της να αντιπολιτευτεί κινήσεις της κυβέρνησης που αποτελούν και δικές της προτάσεις, στο πλαίσιο μιας πολιτικής διαχείρισης του συστήματος που εκφράζει, οδηγεί την Κουμουνδούρου σε παραλογισμούς και νοητικές ακροβασίες.

Προχτές, ο Αλ. Τσίπρας διεκδίκησε την πατρότητα προτάσεων, όπως απευθείας δανεισμός απ' την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ευρωομόλογο, αναδιάρθρωση του χρέους, και συμπλήρωσε: «Η αναδιάρθρωση θα έρθει με όρους που οι πιστωτές θα μας επιβάλουν και απλά θα τους φέρουν στον πρωθυπουργό για άλλη μία φορά να τους υπογράψει (...) Ο κ. Παπανδρέου πρέπει τώρα να πει την αλήθεια και να διεκδικήσει αναδιαπραγμάτευση του χρέους χωρίς επώδυνους όρους»! Το περιεχόμενο, δηλαδή, μέτρων όπως αυτά θα εξαρτηθεί απ' την ...αποφασιστικότητα και τη ...διεκδικητικότητα του πρωθυπουργού, ισχυρίζεται ο ΣΥΝ, για να αποκρύψει ότι μέτρα σαν αυτά αν εφαρμοστούν δε θα αποσκοπούν παρά στο να θωρακίσουν τα συμφέροντα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, του κεφαλαίου και θα φέρουν αντικειμενικά νέα βάρβαρα μέτρα σε βάρος του λαού. Οπως αποκρύπτει και το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει πλήρη γνώση και απόλυτα συμφωνήσει και δεν είναι έρμαιο, όπως αναφέρει ο Αλ. Τσίπρας, των πιστωτών της χώρας.

Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα και η δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΝ, Π. Σκουρλέτη, που διαπίστωσε ότι «η διαφαινόμενη αναδιάρθρωση του χρέους, που προωθείται από τους κυρίαρχους ευρωπαϊκούς κύκλους, οδηγεί σε νέα μνημόνια και στη διά βίου λιτότητα για τον κόσμο της εργασίας», και συμπλήρωσε προκαλώντας την κοινή λογική: «Σήμερα απαιτείται η συνολική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους τόσο του ελληνικού όσο και του συνόλου των υπερχρεωμένων ευρωπαϊκών κρατών της ΕΕ»! Ζητά, δηλαδή, αυτό που προωθείται, αν και γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να προωθηθεί με άλλους όρους απ' αυτούς που και η ίδια καταγγέλλει, τους βαθιά αντιλαϊκούς.

Να, λοιπόν, γιατί δίκαια συγκαταλέγονται στους επίδοξους σωτήρες του συστήματος σκορπώντας αυταπάτες για ευρωομόλογο για την ανάπτυξη κόντρα στις αγορές, με χαμηλό επιτόκιο, λες και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα γίνει φιλανθρωπικό ίδρυμα από καπιταλιστικός οργανισμός.