Η «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη» (ΕΚΕ) είναι μια πρακτική, σύμφωνα με την οποία υποτίθεται ότι οι εταιρείες ενσωματώνουν κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανησυχίες στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες. Οι επιχειρήσεις είναι - πάντα υποτίθεται - ηθικά υποχρεωμένες (και όχι νομικά) να επιστρέφουν στο κοινωνικό σύνολο μέρος της ληστείας που διαπράττουν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Στην Ελλάδα, εδώ και αρκετά χρόνια οι επιχειρήσεις ενσωματώνουν πρακτικές ΕΚΕ, αφού σύμφωνα με δικά τους στοιχεία, αυτό ενισχύει μακροπρόθεσμα την ανταγωνιστικότητά τους, αυξάνει το κύρος τους. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για «εξαγορά» συνειδήσεων τόσο των εργαζομένων των εταιρειών αυτών, όσο και της τοπικής κοινωνίας, στην οποία δραστηριοποιείται μια επιχείρηση.

Σε μια περίοδο που οι κοινωνικές δαπάνες εκμηδενίζονται, η ανεργία φουντώνει και η κυβέρνηση έχει πάρει τα πάντα από τους εργαζόμενους για να τα δώσει στις επιχειρήσεις, το καπιταλιστικό κράτος ζητά «χείρα βοηθείας». Θέλει οι πρακτικές ΕΚΕ να είναι πιο στοχευμένες: Στους άνεργους, στην ακραία φτώχεια, στα προγράμματα του Οργανισμού Εργατικής Εστίας και του ΟΕΚ που τα «πετσοκόβει». Για να μην πεθαίνουν οι άνθρωποι στο δρόμο, για να αποφευχθεί η πιθανότητα οι άνθρωποι να οργανωθούν και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, και για να κατέβει ο πήχης των απαιτήσεων πολύ χαμηλά, κυβέρνηση και επιχειρήσεις ενώνουν τις δυνάμεις τους.