Η ΔΕΗ αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα και για την επί «τρόικας» εποχή του ξεπουλήματος.

Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις για τα «Οικονομικά αποτελέσματα έτους 2009 της ΔΕΗ ΑΕ» (δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 30 Μάρτη 2010):

*

α) Τα προ φόρων κέρδη του έτους 2009 ανήλθαν σε 993,1 εκατ. ευρώ.

β) Τα μετά από φόρους κέρδη διαμορφώθηκαν σε 693,3 εκατ. ευρώ.

γ) Ο κύκλος εργασιών ανήλθε σε 6.030,4 δισ. ευρώ.

*

Εδώ οφείλεται, λοιπόν, η «έγνοια» τους για τη ΔΕΗ.

Γι' αυτό επιδιώκουν είτε το πλήρες ξεπούλημά της, είτε την περαιτέρω υπονόμευσή της, με την παράδοση ακόμα μεγαλύτερης πίτας του τομέα της Ενέργειας απευθείας στο μεγάλο κεφάλαιο, μέσω της λεγόμενης «απελευθέρωσης».

Το βλέμμα τους είναι στραμμένο στα τεράστια κέρδη της και στον τεράστιο τζίρο της εταιρείας, λόγω της στρατηγικής της θέσης στην ελληνική οικονομία, και όχι φυσικά στην «εξυπηρέτηση» του καταναλωτή, που ήδη πληρώνει το ρεύμα χρυσάφι και αύριο θα το πληρώνει πολύ ακριβότερο.

Την ίδια ώρα - αυτή τη στιγμή - η ΔΕΗ υποχρεώνεται να αγοράζει από ιδιώτες ρεύμα σε τιμή ακριβότερη απ' ό,τι το παράγει η ίδια και να πουλάει ρεύμα με προνομιακό τιμολόγιο σε κεφαλαιοκράτες με ενεργοβόρες βιομηχανικές δραστηριότητες. Ταυτόχρονα, ο λογαριασμός του ρεύματος για τα λαϊκά νοικοκυριά έχει μετατραπεί σε «κεφαλικό φόρο»!

*

Για όλους αυτούς τους λόγους, η ΔΕΗ είναι ακριβώς ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα,

από τη μια, του πώς λειτουργεί η οικονομία στο αστικό κράτος, το οποίο είτε έχει στην κατοχή του επιχειρήσεις όπως η ΔΕΗ, είτε τις εκποιεί στους ιδιώτες, πάντα για το συμφέρον του κεφαλαίου «δουλεύει»

και, από την άλλη, του πώς θα 'πρεπε να λειτουργεί η οικονομία:

Με επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που, στο πλαίσιο ενός εργατικού κράτους, τελώντας υπό κοινωνική ιδιοκτησία, θα έχουν πυξίδα το κοινό όφελος και όχι το κέρδος του ιδιώτη, θα λειτουργούν σχεδιασμένα, υπό εργατικό και λαϊκό έλεγχο, προσφέροντας φτηνές και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στο λαό.

Ετσι θα έπρεπε να είναι. Ετσι θα μπορούσε να είναι. Και έτσι θα γίνει.