Κυριακή 6 Μάρτη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 26
ΔΙΕΘΝΗ
Ταξική διεθνιστική απάντηση

Ενα από τα καθοριστικά ζητήματα του επιπέδου πολιτικής ταξικής οργάνωσης κι αποτελεσματικότητας του εργατικού κινήματος είναι η οργανική συνοχή του προλεταριάτου. Αποδείχτηκε ιστορικά ότι η ταξική συνειδητοποίηση των εργατών και η μετέπειτα πολιτική της προέκταση δημιουργείται μέσα στη διαδικασία της παραγωγικής λειτουργίας. Κατά κανόνα, όσο μεγαλύτερος αριθμός εργατών συγκεντρώνεται σε παραγωγικές μονάδες τόσο μεγαλύτερη συνοχή ταξική αναπτύσσεται.

Η οργανική συνοχή του προλεταριάτου είναι δεμένη με την παραγωγική διαδικασία και συνειδητοποιείται η συλλογική του δράση. Σε περιόδους υψηλής ανεργίας π.χ. η ταξική οργανική συνοχή της εργατικής τάξης δοκιμάζεται αρνητικά. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που η αστική τάξη χρειάζεται πάντα ένα συμπληρωματικό στρατό ανέργων εργατών ώστε να σπάει την οργανική συνοχή τους και να καθιστά ανήμπορο το εργατικό κίνημα. Ενας τρόπος αυτής της απειλής της αστικής τάξης είναι η μαζική συγκέντρωση εξαθλιωμένων αλλοδαπών εργατών, που οι τραγικές συνθήκες ζωής τους περιόρισαν την ταξική συνείδηση ακόμη και σε αποκρουστικό επίπεδο. Χρησιμοποιούνται ως ο πολιορκητικός κριός του κεφαλαίου εναντίον του εργατικού κινήματος.

Το ζήτημα αυτό γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνο όταν το εργατικό κίνημα δε ρίξει το βάρος του στη διατήρηση της εσωτερικής οργανικής του συνοχής. Τότε δημιουργείται ο κίνδυνος να διαλυθεί μέσα στην εξαθλιωμένη μάζα και να υποστεί τις ίδιες ή και χειρότερες συνέπειες εξαθλίωσης. Ενας βασικός κανόνας του διεθνούς εργατικού κινήματος είναι η αποφυγή διχασμού στο εσωτερικό του μεταξύ εργατών διαφορετικών εθνοτήτων. Είναι η διεθνής εργατική αλληλεγγύη, ο προλεταριακός διεθνισμός. Το κάνει για να εμποδίσει την αστική τάξη να διασπά την οργανική συνοχή του προλεταριάτου. Στις περιπτώσεις που υπάρχει μαζική προσέλευση εξαθλιωμένων αλλοδαπών εργατών, το εργατικό κίνημα της χώρας υποδοχής υποχρεώνεται να εφαρμόσει την ταξική αλληλεγγύη, για να τους ενσωματώσει ταξικά, οργανωτικά και πολιτικά. Για να το πετύχει αυτό, ακόμη και για να τους βοηθήσει, χρειάζεται να συμπυκνώσει τις γραμμές του, να αναπτύξει την οργανική του συνοχή στον υπέρτατο βαθμό. Υπάρχει ο κίνδυνος να αλωθεί από τη μάζα των εξαθλιωμένων και να μην μπορέσει να βοηθήσει όχι μόνο αυτούς, αλλά ούτε τον ίδιο τον εαυτό του. Σε τέτοιες περιόδους προσπάθειας διάσπασης και διάλυσης του εργατικού κινήματος ακούγονται φωνές περί πολυπολιτισμού, οικουμενικού πολυεθνισμού από ανθρώπους που είναι πολέμιοι κάθε έννοιας διεθνικής προλεταριακής αλληλεγγύης. Είναι χαρακτηριστική η αποστροφή τους στον προλεταριακό διεθνισμό. Γι' αυτούς η ταξική αλληλεγγύη είναι κάτι σαν τον Σαμαριτισμό κι οι εργάτες είναι οι καλοί Σαμαρείτες. Είναι μια επικίνδυνη ραφινάτη μορφή πολέμου της αστικής τάξης εναντίον του εργατικού κινήματος.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
«To όνομά του και το έργο του θα ζήσουν στους αιώνες!» (2015-05-05 00:00:00.0)
«To όνομά του και το έργο του θα ζήσουν στους αιώνες!» (2015-03-15 00:00:00.0)
Αναντικατάστατος ο ιστορικός ρόλος της εργατικής τάξης (2002-05-26 00:00:00.0)
Δε θα εγκαταλείψουμε το δρόμο που επιλέξαμε (2000-12-21 00:00:00.0)
Βιβλίο (1998-01-25 00:00:00.0)
Η επικαιρότητα των ιδεών του (1997-01-21 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ