21 Γενάρη 1924. Ωρα 6 και 50 λεπτά το βράδυ. Η καρδιά του ΛΕΝΙΝ έπαψε να χτυπά. Σήμερα 77 χρόνια από το θάνατό του, το τεράστιο επαναστατικό του έργο συνεχίζει να παραμένει ζωντανό, επίκαιρο, φωτίζοντας το δρόμο της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Ο λενινισμός είναι ο μαρξισμός στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Ο Λένιν, μελετώντας την εποχή της κυριαρχίας των μονοπωλίων, επεξεργάστηκε τη στρατηγική και τακτική για την επανάσταση, τη θεωρία για το "Κόμμα Νέου Τύπου" και καθοδήγησε, επικεφαλής του κόμματος των μπολσεβίκωνμ την ταξική πάλη του ρωσικού προλεταριάτου και των άλλων καταπιεσμένων μαζών ως τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση και την έναρξη της οικοδόμησης του σοσιαλισμού για πρώτη φορά σε ολόκληρο τον κόσμο. Οσο και αν μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη και την ΕΣΣΔ η αστική ιδεολογία και προπαγάνδα προσπάθησε και προσπαθεί να αντιπαραθέσει το λενινισμό στο μαρξισμό, να εξαγγείλει το τέλος των ιδεολογιών, να αναπαλαιώσει διάφορες οπορτουνιστικές θεωρίες περί του τέλους της ιστορίας, του τέλους της εργασίας και την έναρξη της μεταβιομηχανικής εποχής, η ίδια η τραγική για τους λαούς πραγματικότητα της "νέας τάξης πραγμάτων" αποδεικνύει περίτρανα ότι ο ιμπεριαλισμός, αν δεν ανατραπεί, η ανθρωπότητα θα συνεχίζει να ζει τα δεινά της κρίσης του και οι λαοί την ολοένα και πιο άγρια εκμετάλλευση. Αυτή η πραγματικότητα αποδεικνύει τη ζωντάνια και την επικαιρότητα του λενινισμού.

Ο Λένιν, από την πρώτη στιγμή της επαναστατικής του δράσης, έδωσε τη μεγαλύτερη προσοχή του στη δημιουργία επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης και θεωρούσε αναγκαία και απαραίτητη την έκδοση εργατικής εφημερίδας, για την πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό και τη συσπείρωση των συνεπών επαναστατών σοσιαλδημοκρατών σε πανρωσικό κόμμα. Η σημασία που έδινε στην έκδοση και διάδοση πανρωσικής εφημερίδας για τη διάδοση του μαρξισμού και τη συμβολή της στη δημιουργία του προλεταριακού κόμματος, αλλά και την καθοδήγηση της ταξικής πάλης φαίνεται και από το γεγονός ότι ο ίδιος έπαιρνε μέρος στη σύνταξή της. Εκδίδει την ΙΣΚΡΑ το 1900 και εκτιμά ότι "στην τρίχρονη δράση της η "Ισκρα" επεξεργάστηκε και το πρόγραμμα του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και τις βάσεις της τακτικής του και τις μορφές συνένωσης του οικονομικού και του πολιτικού αγώνα των εργατών με βάση τον συνεπή μαρξισμό. Στα προεπαναστατικά χρόνια γύρω από την "Ισκρα" και κάτω από την ιδεολογική καθοδήγησή της ο εργατικός Τύπος πήρε τεράστια ανάπτυξη... Οι πρωτοπόροι εργάτες μόνο αν μελετήσουν την ιστορία της πάλης του μαρξισμού ενάντια στον οπορτουνισμό, μόνο αν μάθουν καλά και διεξοδικά το πώς ξεχώρισε η ανεξάρτητη προλεταριακή δημοκρατία από το μικροαστικό συνονθύλευμα, θα στεριώσουν οριστικά τη συνείδηση τους και τον εργατικό τους Τύπο". ("Για το προλεταριακό κόμμα νέου τύπου", σελ. 112 και 115, ΣΕ).

Ο Λένιν στην πορεία και κάτω από τις ανάγκες της πάλης του εργατικού κινήματος στη Ρωσία ίδρυσε και άλλες εφημερίδες όπως τις "Βπέριοντ", "Προλετάρι", ώσπου καθιερώνει σαν κομματικό όργανο του κόμματος των Μπολσεβίκων την "Πράβντα". Η λενινιστική αντίληψη για τον κομματικό Τύπο είναι επίκαιρη και αναγκαία και στις σύγχρονες συνθήκες. Ο ρόλος του καθημερινού πολιτικού προπαγανδιστή, ιδεολογικού διαφωτιστή και οργανωτή της δράσης του κόμματος, είναι αναντικατάστατος και μόνο μια κομματική εφημερίδα, όργανο της ΚΕ του κόμματος, μπορεί να τον εκπληρώνει. Για μας τους κομμουνιστές η υπόθεση αυτή θα γίνεται καθημερινά πράξη όσο δυναμώνουμε τη σχέση μας με το "Ριζοσπάστη", τόσο στο να τον τροφοδοτούμε με ύλη από τη δράση μας όσο και με την πλέρια αξιοποίησή του μέσα από την καθημερινή μελέτη και διάδοσή του.

Λ.