Από το σύνθημα της "κοινωνικής συνοχής",με το οποίο ο πρωθυπουργός περιφερόταν την προεκλογική περίοδο, ζητώντας την ψήφο του ελληνικού λαού, το περιβόητο "τρένο της νίκης" - μέσα σε μόλις 4 μήνες - κατέληξε στον πλέον επικίνδυνο "σταθμό" που έχει γνωρίσει ο τόπος μεταπολιτευτικά: Κατέληξε να ξημεροβραδιάζεται στους "θαλάμους επιχειρήσεων" των κάθε είδους κατασταλτικών μηχανισμών, όπου οι σημαιοφόροι του "νέου" ύφους και ήθους οργανώνουν και υλοποιούν την τακτική της τρομοκρατίας κατά της κοινωνίας. Η κυβέρνηση... όλου του λαού έχει μετατραπεί σε ένα τυπικό προϊστάμενο - εντολοδότη των Ειδικών Δυνάμεων του ένστολου αυταρχισμού. Το πνεύμα του "εκσυγχρονισμού" της μετακόμισε από το Μέγαρο Μαξίμου και κατοικοεδρεύει στα επιτελεία της Αστυνομίας, του Λιμενικού Σώματος και του Στρατού, που με πολεμικά πλοία και αεροπλάνα αναγκάζεται να παίξει το βρώμικο παιχνίδι του απεργοσπάστη.

Και όχι μόνο αυτό. Οι εξουσιαστές δεν αρκούνται στα κρατικά γκλομπ. Δε νιώθουν κορεσμό προσφυγής στη βία, καταφεύγοντας στα συνήθη μέσα επιβολής των αντικοινωνικών πολιτικών. Φτάνουν πια στο σημείο να χρησιμοποιούν ως όπλο ακόμα και το... δηλητήριο. Να επιδιώκουν την πρόκληση ενός τεχνητού "εμφύλιου" ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα για να μπορέσουν να επιφέρουν πλήγμα "στρατηγικό" - έτσι ονομάζονται πλέον οι μέθοδοι Τσουκάτου - ενάντια στον "εχθρό" - λαό. Πρόκειται για ένα κλίμα διχαστικό, απόλυτα ταυτισμένο με τις πολιτικές επιλογές τους. Και μόνο το γεγονός ότι εντάσσεται σε ένα σκηνικό, που στην προμετωπίδα του έχει δηλώσεις όπως αυτές του υπουργού Ναυτιλίας, είναι αρκετή απόδειξη. Τι είπε ο κ. Σουμάκης; Οταν ερωτήθηκε χτες στο "Φλας - 9,61", γιατί η κυβέρνηση δε φορολογεί τους εφοπλιστές για να πάρει από εκείνους όσα θέλει να κλέψει από τους ναυτεργάτες, απάντησε: "Μα γίνονται αυτά τα πράγματα; Αυτά τα πράγματα δε γίνονται"!!!

Οπως όλοι αντιλαμβάνονται, αυτή η "κοινωνική συνοχή" που υποσχόταν η κυβέρνηση, μια "συνοχή" που με απόλυτα κυνικό τρόπο διαφημίζει την αρχή "ο φτωχός φτωχότερος, ο πλούσιος πλουσιότερος", δε σφυρηλατείται μόνο μέσα από επίσημες οδούς. Η κυβέρνηση δεν περιορίζεται στο γνώριμο και "κοινοβουλευτικό" δρόμο της κρατικής καταστολής. Δεν επαφίεται στη "σοσιαλιστική πειθώ" των ΜΑΤ, που στάλθηκαν έξω από τον "Κωτσόβολο" ως... αντιπρόσωποι του υπουργού Εργασίας για να ξυλοκοπήσουν τους εμποροϋπάλληλους, που αγωνιούν για το αύριο και δε συναινούν σε ένα ωράριο εργασίας που παραπέμπει στο μεσαιωνικό... πρότυπο της δουλιάς "ήλιο με ήλιο". Η κυβέρνηση των εφοπλιστών δεν περιορίζεται στην ανάθεση της συγγραφής της "νέας σελίδας" της στους βατραχανθρώπους και τις Ειδικές Δυνάμεις του Λιμενικού, που επιδεικνύουν τις "γνώσεις" τους στους ναυτεργάτες. Η κυβέρνηση, που το αγροτικό της "όραμα" περνά μέσα από το θρίλερ της εξόντωσης του 50% των ξωμάχων, δεν περιμένει πότε οι εισαγγελείς θα εκτελέσουν την εντολή της "να τυλιχτούν σε μια κόλλα χαρτί" οι... βαρυποινίτες κολίγοι.

Ο "στρατηγικός αντιπερισπασμός" της κυβέρνησης έγκειται αλλού. Στην επαναφορά στο προσκήνιο ενός σύγχρονου παρακράτους, που δρα ανεξέλεγκτα, με στόχο τη διαμόρφωση ενός κλίματος "εμφύλιας" σύρραξης μεταξύ των θυμάτων της πολιτικής των "κεντροαριστερών". Αυτή η παρακρατική δράση αντικατοπτρίζεται στη δημιουργία, συντήρηση και την ανοιχτή υποκίνηση δήθεν "αγανακτισμένων πολιτών", που οι εξουσιαστικοί δίαυλοι επικοινωνίας, τους έχουν αναθέσει ρόλο - άλλοτε ενσυνείδητου και άλλοτε αφελούς - τραμπούκου, ενάντια στους απεργούς. Χτες μόλις, ο Δ. Ρέππας δε δίστασε να "χειροκροτήσει" τη δράση των στημένων "αγροτοφάγων", "ναυτεργατοφάγων" και, γενικά, όλων αυτών που εμφανίζουν συμπτώματα "κανιβαλισμού" απέναντι σε απεργούς και διαδηλωτές, λέγοντας, από βήματος κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι η συμπεριφορά τους συνιστά "κοινωνικό αυτοματισμό"!!!

Πρόκειται για ένα "κοινωνικό αυτοματισμό" που επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους. Τρόπους που τους είδαμε πρόσφατα στη Θεσσαλία, όταν ο "νταλικιερισμός" έγινε το σήμα κατατεθέν μιας χυδαίας κυβερνοτροφοδοτούμενης επίθεσης κατά των αγροτών, με σκιάχτρα τους προέδρους - σφραγίδα τύπου Νικολάρα. Το φαινόμενο επαναλήφθηκε προχτές στην Κρήτη, όπου "αγανακτισμένοι αγρότες" - πρόκειται για τους ίδιους που καταδίκαζαν (!) την εξέγερση των πραγματικών αγροτών το Δεκέμβρη - πλαισιωμένοι από τους επίσης "αγανακτισμένους" και παντελώς... ουδέτερους νομάρχες, λιμενάρχες κλπ., έβαζαν φωτιά στα αγκυροβολημένα πλοία... Αυτό το εγχείρημα, της συγκάλυψης του πραγματικού ζητήματος - που βρίσκεται στην αντιπαράθεση της κυβέρνησης των πολυεθνικών με το λαό - μέσω της απατηλής εικόνας των "αντιπαρατιθέμενων κοινωνικών στρωμάτων", δε θα μπορούσε να εφευρεθεί ούτε κατά διάνοια ως κυβερνητικός ισχυρισμός, αν οι κυβερνώντες δε στηρίζονταν σε εκείνους που τους "διόρισαν" στις καρέκλες τους: Στους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ.

Και εδώ, πλέον, η σύμπλευση της κρατικής καταστολής με την "εκσυγχρονισμένη" παρακρατική δράση των κομματαρχών της κρατικοδίαιτης αρπαχτής και την προβολή των επιδιώξεών των παραπάνω ως "πραγματικότητας", μέσα από τους "τηλεβόες" παραποίησης της αλήθειας, γίνεται ένα εκρηκτικό μείγμα πολιτικής απατεωνιάς. Τέτοιας που είναι απαραίτητης για να προωθηθεί η "σύνθλιψη" του ελληνικού λαού στα "κρατητήρια" της Μπούντεσμπανγκ. Πολιτικής απατεωνιάς που, όμως, δεν μπορεί, τελικά, να αφήνει ασυγκίνητο κανένα άνθρωπο της δουλιάς, είτε σήμερα βρίσκεται ο ίδιος στους δρόμους του αγώνα, είτε οι συνάδελφοί του στην απαντοχή, ούτε να κάμψει το κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης εργατών, αγροτών, ναυτικών, εκπαιδευτικών, συνταξιούχων.