"Eμείς στο ΠΑΣΟΚ έχουμε στέρεους δεσμούς με την κοινωνία. Είμαστε η έκφραση των πρωτοπόρων παραγωγικών δυνάμεων της εργασίας... ". Με αυτά τα λόγια έκλεινε την ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του ο πρωθυπουργός, την περασμένη Τετάρτη. Δύο 24ωρα αργότερα, ο Κ. Σημίτης, μιλώντας στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση για την αγροτική πολιτική, δήλωσε, με το βλέμμα στραμμένο στους αγρότες: "Καμία κυβέρνηση, καμία κοινωνία δεν μπορεί να ανεχτεί τη βία των ολίγων".Οι πρωθυπουργικές απειλές κατά των ξωμάχων είχαν ήδη προαναγγελθεί από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ο οποίος δεν είχε διστάσει να μιλήσει για "ανομία" και "αναρχία",στην προσπάθεια τρομοκράτησής τους ενώ προετοιμάζονται για συνέχιση του αγώνα τους.

Oι παραπάνω φράσεις είναι ίσως το μόνο πραγματικά "νέο" που έχει προσφέρει ο "εκσυγχρονισμός" στον τόπο. "Νέο" όχι βέβαια με την έννοια του καινούριου ή του προοδευτικού, αλλά με την έννοια του ποιοτικά ανώτερου. Και κανείς πλέον δεν μπορεί να αμφισβητήσει στον Κ. Σημίτη και την κυβέρνησή του ότι εξελίσσονται σε "μετρ" της αδιαλλαξίας και ενός ποιοτικά ανώτερου και εντεινόμενου αυταρχισμού και μιας ποιοτικά ανώτερης υποκρισίας, από ό,τι είχε γνωρίσει τα μεταπολιτευτικά χρόνια η πολιτική ζωή της χώρας. Σε τέτοιο βαθμό που η παλιά συνταγή - όταν δηλαδή το κάθε συντηρητικό μέτρο συνοδευόταν και από μια... πρόσκληση του Παπανδρέου στην Αριστερά - να καθίσταται πλέον σε επίσημο "ορεκτικό" πλαισιωμένο με το "φιογκάκι" της κεντροαριστερής αναζήτησης ώστε να σερβιριστεί ευκολότερα το πραγματικό"γεύμα": Η λιτότητα δίχως ημερομηνία λήξης, συνοδευόμενη από το μαστίγιο που όσοι το κραδαίνουν δεν έχουν ενδοιασμό να κραυγάζουν "κυβερνάμε και δέρνουμε"...

Bέβαια, όταν ο πρωθυπουργός δοξολογούσε το κόμμα του για τους "δεσμούς του με την κοινωνία" δεν είχε κανένα φόβο για αντίλογο. Οι χειροκροτητές του- τόσο οι "καλαμοκαβαλάρηδες" όσο και οι ομοϊδεάτες αντίζηλοί τους στην ίππευση της εξουσίας - δεν έχουν καμία αναστολή να συμμετέχουν ενεργά στα πειράματα "σμίλευσης" αυτών των "δεσμών"... Πού, αλήθεια, σφυρηλατούνται αυτοί οι περίφημοι "δεσμοί" του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης με την κοινωνία; Δε θέλει πολλή σκέψη. Τα πεδία είναι ακόμα... νωπά και βρίσκονται:

Oλοι οι παραπάνω "δεσμώτες" είναι όσοι ο Κ. Σημίτης αποκαλεί "λίγους", καταγγέλλοντάς τους ότι ασκούν "βία", "αναρχία" και "ανομία", την οποία η κυβέρνησή του δεν μπορεί να "ανεχτεί"! Και έχει αποδείξει τι εννοεί. Το πιστοποιούν οι συλλήψεις των ναυτεργατών. Οι καταδίκες των αγροτών. Οι ξυλοδαρμοί των διαδηλωτών. Η κατασυκοφάντηση των αγωνιστών. Το "σάλπισμα" του... ΕΑΜίτη Γιαννόπουλου για έφοδο των εισαγγελέων ενάντια σε όποιον τολμήσει να κουνηθεί! Φυσικά, θα αδικούνταν η... αλήθεια που πρεσβεύει το "όραμα" του πρωθυπουργού, αν δε γινόταν "μνεία" στους - κατά τον πρωθυπουργό - "πολλούς". Σε εκείνους, δηλαδή, που τα συμφέροντά τους η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει. Ποιοι είναι οι "πολλοί"; Είναι οι εφοπλιστές που προχτές "δικαιώθηκαν" ενώπιον των δικαστηρίων, τα οποία απεφάνθησαν ότι η απεργία των ναυτεργατών είναι "παράνομη και καταχρηστική". Είναι οι βιομήχανοι, οι μεγαλοεξαγωγείς, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι νταλικέρηδες, οι ιδιοκτήτες των πολυκαταστημάτων και των σούπερ - μάρκετ, οι εμποροβιομήχανοι. Είναι όσοι, δηλαδή, προχτές εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία αφού επαινούν τον Κ. Σημίτη για την "πίστη του στον διάλογο" (! ), τον καλούν να "κινηθεί έγκαιρα για να αποτρέψει τη διάπραξη προαναγγελθέντων αδικημάτων" αφού "καθήκον του κράτους είναι να προστατεύσει το σύνολο του ελληνικού λαού από την αυθαίρετη δράση ομάδων"! Αυτό το κείμενο, με αυτούς τους υπογράφοντες, είναι το μοναδικό που έχει να επιδείξει η κυβέρνηση ως απόδειξη της "συμπαράστασης του λαού" στην πολιτική της!!!

Oμως μην αυταπατάται ούτε να εκπλήσσεται κανείς. Αλλωστε, ως γνωστόν η πράξη αποτελεί το πεδίο πάνω στο οποίο κρίνεται η κάθε θεωρία. Αλλά και ταυτόχρονα, λειτουργεί ως το "οξυγόνο" που χρειάζεται κάθε θεωρία για να ανανεωθεί, να εμπλουτιστεί, να "τελειοποιηθεί". Οι πράξεις λοιπόν της κυβέρνησης, όλων των μελών της και όλων των υποστηριχτών της - όλων δηλαδή αυτών που όταν αντιμάχονται για τις καρέκλες, μιλούν ο ένας για τον άλλον, όπως αρμόζει στη σήψη του συστήματος που διαχειρίζονται, με τους εξής τρόπους: "είσαι κουμπάρος και θυρωρός του Παπανδρέου" - "είσαι καλαμοκαβαλάρης και εξαπτέρυγο του Σημίτη" - δείχνουν το δρόμο των "κεντροαριστερών" αναζητήσεών τους. Η πράξη και η θεωρία που πρεσβεύουν οι επίδοξοι τρομοκράτες του λαού, οι "εισαγγελείς" των λαϊκών αγώνων, οι χυδαίοι συκοφάντες των αγωνιστών, οι "στρατηγοί" της χρήσης του ρουσφετιού και του πεμπτοφαλαγγιτισμού ως "όπλο" διχασμού των καταπιεζόμενων στρωμάτων, πιστοποιούν τόσο το "σύγχρονο" όσο και το "αριστερό" ποιόν τους.Θα το επαναλάβουμε: Ας μην εκπλήσσεται κανείς. Οπως η εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου δε γνωρίζει αναστολές στην αδηφάγα πλεονεξία της, έτσι δεν ξέρουν τι σημαίνει ντροπή οι πολιτικοί υπάλληλοι των αφεντικών. Γι' αυτό δεν υπάρχει εναλλακτική λύση για τους εργαζόμενους παρά μόνο τα μπλόκα και η μετατροπή των ξεχωριστών κινητοποιήσεων σε μαζική, ενιαία και αποφασιστική λαϊκή πάλη. Εκεί, στα μπλόκα και στους λαϊκούς αγώνες μπορούν και πρέπει να στηθούν τα φρούρια αντεπίθεσης και ανατροπής μιας στυγνής πολιτικής. Μιας πολιτικής που αναγορεύει σε αρχή τον χυδαίο "τσαμπουκά" των πολιτευτών που έχουν το θράσος να αποκαλούν τους αγρότες "αντικοινωνικά στοιχεία" (! ), τους λιμενεργάτες... προνομιούχους (! ), τους πλημμυρισμένους... ένοχους (! ) και τους εργάτες "συνυπεύθυνους" (! ) γιατί συνεχίζουν να είναι ανυπόταχτοι.