Η χώρα σκάβεται απ' άκρη σ' άκρη, λόγω των περιβόητων πια «μεγάλων έργων», τα οποία, παρεμπιπτόντως, εξυπηρετούν το κεφάλαιο. Το εξυπηρετούν και άμεσα, αφού με αυτά λύνονται οι δικές του ανάγκες και έμμεσα, αφού αναλαμβάνει το ίδιο την κατασκευή τους με χρήματα του ελληνικού λαού. Αλλά ο αρχαιολογικός πλούτος που έρχεται στο φως από τις ανασκαφές που προηγούνται των έργων, όχι μόνο διαλύεται τελικά - στις πλείστες των περιπτώσεων - αλλά αποτελεί ζητούμενο και το αν θα μπορέσει να υπάρξει έστω και μια γραπτή μαρτυρία στο μέλλον γι' αυτόν.

Ο λόγος είναι ότι το προσωπικό των Εφορειών δεν επαρκεί για καταγραφή, μελέτη και δημοσίευση του τεράστιου όγκου των έργων που βρίσκονται σε εξέλιξη, ενώ κυβέρνηση και εταιρίες πιέζουν ποικιλοτρόπως για συντόμευση του χρόνου. Αποτέλεσμα: Οι αρχαιότητες, όχι μόνο διαλύονται, αλλά εξαφανίζονται από τον αρχαιολογικό «χάρτη» της χώρας ως να μην υπήρξαν ποτέ, αφού ούτε επιστημονική δημοσίευση γίνεται, ούτε έστω μια επαρκής καταγραφή της χρονολογικής ύπαρξης και μορφολογικής ταυτότητάς τους.

Αλλη μια τέτοια περίπτωση απασχόλησε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο στην τελευταία συνεδρίασή του, με αφορμή το θέμα της διάλυσης ή μη των αρχαιοτήτων που βρέθηκαν στο τμήμα Ασπροβάλτα - Στρυμόνας της Εγνατίας Οδού. Βρέθηκαν λείψανα κτισμάτων και κινητά ευρήματα, των οποίων η κατάσταση θεωρήθηκε πως «δεν επέτρεπε τη διατήρησή» τους. Ετσι, το ΚΑΣ «εύκολα» γνωμοδότησε υπέρ της διάλυσής τους. Πριν όμως, έγινε ολόκληρη συζήτηση για τη γραπτή, έστω, διάσωσή τους. Κάτι, στο οποίο όλοι συμφωνούν ...θεωρητικά, αλλά πρακτικά, λόγω των παραπάνω ελλείψεων, πιστεύουν ότι δεν μπορεί να γίνει. Ακόμη και για μια στοιχειώδης μελέτη τους θα χρειάζονταν δύο και τρεις μήνες. Οπως χαρακτηριστικά σημειώθηκε, αν «η Αρχαιολογική Υπηρεσία σταματούσε ένα έργο γι' αυτό το διάστημα, θα μας πήγαιναν δεμένους στο Σύνταγμα»!!!

Πάντως, σύμφωνα με την γγ του ΥΠΠΟ, Λίνα Μενδώνη, έχει σταλεί εγκύκλιος στις Εφορείες για καταγραφή των ανευρεθέντων στα μεγάλα έργα, κάτι σαν τη «Λίστα του Σίντλερ» για τις καταδικασμένες, χάριν των μεγάλων έργων, διαλυμένες, χαμένες για πάντα αρχαιότητές μας, με βάση παλιότερη σχετική απόφαση του ΚΑΣ.