«Ριζοσπάστης» 27/4/1929. Διακρίνεται το ρεπορτάζ «Η εργάτρια στο γιορτασμό της Πρωτομαγιάς»

Η εργάτρια στη χώρα μας αποτελεί ένα μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης και είνε το πιο αισχρότερα εκμεταλλευόμενο τμήμα της. Τα ημερομίσθια των εργατριών αρχίζουν από τις 4 δραχμές και φθάνουν στις καλλίτερες περιπτώσεις στις 30. Οι ώρες δουλιάς ημερησίως εχτός ελαχίστων εξαιρέσεων αρχίζουν απ' τις 10 και φθάνουν ως τις 15. Η προστασία της μητρότητος όχι μόνον είνε πράγμα άγνωστο για την εργάτρια αλλά αντίθετα η μητέρα εργάτρια παύεται ακόμα και απ' τη δουλιά γιατί κατά την αντίληψη του εκμεταλλευτή εργοδότη δεν μπορεί να είνε όσο πριν παραγωγική.

Το χειρότερο από όλα είνε το ότι το Κεφάλαιο τείνει να χρησιμοποιήσει την εργάτρια σαν ανταγωνιστή του εργάτη για το σπάσιμο του ημερομισθίου του και αυτό το επιτυγχάνει εφόσον η εργάτρια παραμένει ανοργάνωτη, ταξικά ασυνείδητη και δε συμμετέχει στην ταξική πάλη δίπλα απ' τον άνδρα εργάτη.

Συγκεκριμένα για τη συμμετοχή των εργατριών στη διαμαρτυρία της φετεινής πρωτομαγιάς είνε απαραίτητο να γίνει μιά πλατειά ζύμωση στα εργοστάσια που απασχολούν εργάτριες γύρω από τα συνθήματα που αφορούν τις ιδιαίτερες άμεσες απαιτήσεις των εργατριών, ήτοι:

α') Αύξηση των ημερομισθίων των εργατριών σύμφωνα με τις σημερινές βιωτικές ανάγκες.

β') Ισο ημερομίσθιο σε ίση δουλιά της εργάτριας με τον άνδρα εργάτη.

γ') 8ωρο εργασίας και εξάωρο στις ανθυγιεινές εργασίες.

δ') Εξάωρο εργασία γενικά για τις ανήλικες εργάτριες.

ε') Προστασία της μητρότητος, ήτοι χορήγηση αδειών 4 βδομάδες πριν και 4 μετά τον τοκετό με πλήρεις αποδοχές.

στ') Πλήρης ελευθερία οργάνωσης των εργατριών με τα ίσα δικαιώματα των ανδρών εργατών.