Σιγά σιγά βγαίνουν στον αέρα τα στοιχεία που καταδεικνύουν ότι το «θαύμα ανταγωνιστικότητας» της γερμανικής οικονομίας στηρίζεται στην άγρια εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, στην κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων, στη διάλυση του λεγόμενου κράτους πρόνοιας. Οι καταστροφικές συνέπειες για την εργατική τάξη και το λαό μετά από δέκα χρόνια αδιάκοπης και ανελέητης αντιλαϊκής επίθεσης γίνονται πλέον χειροπιαστές και μη αντιστρέψιμες. Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία για την ιλιγγιώδη αύξηση του αριθμού των εργαζομένων που πλέον αμείβονται με μισθούς πείνας! Σε διάστημα επτά ετών η κατηγορία αυτή των εργαζομένων έφτασε τα 7,3 εκατομμύρια, αυξήθηκε δηλαδή κατά 1,6 εκατομμύρια σε σχέση με το 2003. Οι εργαζόμενοι αυτοί, όπως αναφέρει ρεπορτάζ της «Ντόιτσε Βέλε», αμείβονται με λιγότερο από 400 ευρώ το μήνα και κατά κανόνα είναι ανασφάλιστοι. Το εξοργιστικό είναι ότι η ενίσχυση της χαμηλόμισθης και ανασφάλιστης εργασίας είχε προβληθεί από τις γερμανικές κυβερνήσεις ως μέτρο για την καταπολέμηση της ανεργίας και της επανένταξης των ανέργων στην «κανονική» αγορά εργασίας. Ο πραγματικός στόχος όμως ήταν και παραμένει η κατεδάφιση της «κανονικής αγοράς εργασίας», δηλαδή της πλήρους και σταθερής εργασίας, ακριβώς για να κυριαρχήσουν οι ευέλικτες μορφές εργασίας και να ενισχυθούν τα κέρδη των μονοπωλίων. Και ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά στο σύνολο της ΕΕ, που έχει φροντίσει να πάρει συγκεκριμένα μέτρα για τα επόμενα χρόνια στην κατεύθυνση αυτή μέσω του Συμφώνου για το Ευρώ (πρώην Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας). Η ρήξη και ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων είναι μονόδρομος για το λαό.