Δύο ταινίες, λοιπόν, πραγματεύονται ζητήματα σημαντικά, το ένα μάλιστα, το Παλαιστινιακό, παραμένει ανοιχτό και αιμορραγεί για πολύ περισσότερο από μισό αιώνα. Από την άλλη, πριν μισό περίπου αιώνα το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο της Αλγερίας κατόρθωσε να ολοκληρώσει νικηφόρα τον αγώνα του για την απελευθέρωση της χώρας από τους Γάλλους αποικιοκράτες. Αμφότερες όμως οι ταινίες δεν είναι στο ύψος των θεμάτων στα οποία αναφέρονται, παρά το κάποιο γενικότερο ενδιαφέρον που εμφανίζουν.

Υπάρχει επίσης μια ταινία που έχει πράγματα να πει. Πρόκειται για το παρθενικό ρεαλιστικό δράμα του Μιράζ Μπεζάρ, Τούρκου σκηνοθέτη κουρδικής καταγωγής, που ζει και εργάζεται στο Βερολίνο, «Τα παιδιά ενός άλλου Θεού», από το 2009. «Επιστρέφοντας από ένα γάμο σε γειτονική πόλη, ένας Κούρδος δημοσιογράφος, η γυναίκα του και τα τρία τους παιδιά, πέφτουν σε ενέδρα παρακρατικών που εν ψυχρώ εκτελούν τους γονείς μπροστά στα μάτια των παιδιών. Η θεία τους - ακτιβίστρια με δράση - αναλαμβάνει την κηδεμονία τους, αλλά πέφτει θύμα απαγωγής από παραστρατιωτικούς με αποτέλεσμα τα παιδιά να μείνουν ολομόναχα. Μια άστεγη και μια πόρνη είναι οι μόνοι που θα τους απλώσουν χείρα βοηθείας...».

Εβδομάδα Γούντι Αλεν διοργανώνεται στο «ΡΙΒΙΕΡΑ» 12-18 Μάη, με προβολή 6 κλασικών ταινιών του μεγάλου δημιουργού (για λεπτομερές πρόγραμμα 210.3837.716), ενώ συνεχίζεται στο ΤΡΙΑΝΟΝ η προβολή της αριστουργηματικής, αντιπολεμικής ταινίας του Σοβιετικού σκηνοθέτη Μιχαήλ Ρομ «Ο Αληθινός Φασισμός».