Επικροτούν την κυβέρνηση οι Ιδιοκτήτες Ιδιωτικών Σχολείων, που, σε ανακοίνωσή τους, αναφέρουν «βαδίζουμε στη σωστή κατεύθυνση». Θέλουν και άλλo ...«βήμα, που όμως θα έπρεπε να είναι πιο τολμηρό».

Καθώς διαπιστώνουν ότι διευρύνεται το πεδίο της επιχειρηματικής τους δράσης, υιοθετούν το σύνθημα απάτης και αποπροσανατολισμού της κυβέρνησης, «πρώτα ο μαθητής», με το βλέμμα στραμμένο στα κέρδη. Ζητούν από την κυβέρνηση να κάνει πράξη το κυβερνητικό της πρόγραμμα.

Χρησιμοποιούν μελέτες και συμπεράσματα διεθνών οργανισμών του κεφαλαίου ΟΟΣΑ - ΙCAP για να προχωρήσει η αποκέντρωση (βλέπε μεταφορά αρμοδιοτήτων) του εκπαιδευτικού συστήματος. Ο στόχος των σχολαρχών είναι ξεκάθαρος, αφού η αποκέντρωση, ο «Καλλικράτης», οι συγχωνεύσεις - καταργήσεις σχολείων, τα μαθήματα και οι εργασίες εμβάθυνσης, οι βαθμοί του Λυκείου και η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, θα έχουν ως αποτέλεσμα να προσανατολιστεί τμήμα της νεολαίας στα «πακέτα εκπαίδευσης» των σχολαρχών.

Συνεχίζουν με υπόμνημα προς τα αρμόδια υπουργεία για τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών και ζητούν «εκσυγχρονισμό», για την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεών τους. Για τους εκπαιδευτικούς της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης ζητούν:

1) Να δουλεύουν ως ιδιωτικοί υπάλληλοι.

2) Να έχουν ελαστικές σχέσεις εργασίας.

3) Να είναι ελεύθερες οι απολύσεις.

4) Να μειωθούν - καταργηθούν οι αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης.

5) Να μειωθούν οι μισθοί.

Η συνδικαλιστική ηγεσία στην ΟΙΕΛΕ και το Σύλλογο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών, που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ (παράταξη «Ενότητα»), από κοντά και η ΝΔ (ΔΑΚΕ) «έβαλαν πλάτη» το προηγούμενο διάστημα για να περάσουν οι αντιδραστικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στο χώρο της εκπαίδευσης και όχι μόνο. Η ιδιωτική εκπαίδευση λειτούργησε ως «δοκιμαστικός σωλήνας» των αντιδραστικών αλλαγών που εφαρμόζονται στην εκπαίδευση (συμβάσεις, βιβλία κ.ά.) Συμμετείχαν σε όλους τους διαλόγους - συμβούλια με όλες τις κυβερνήσεις. Υπόγραψαν σύμβαση 0% με τους εργοδότες, αφού είχαν φροντίσει να διαγράψουν το σωματείο των εργαζομένων από την ομοσπονδία. Στήνουν διασπαστικά σωματεία και σωματεία με μέλη σύμφωνα με τις ανάγκες της κάλπης.

Δημιουργούν σύγχυση και αποπροσανατολισμό στους εργαζόμενους, κάνουν κριτική στα δευτερεύοντα για να στηρίξουν τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής.

Μιλούν για απολύσεις, αλλά δικαιολογημένες...

Στήριξαν το σχολείο της αγοράς και της επιχειρηματικότητας, τα στελέχη εκπαίδευσης, την αξιολόγηση, κ.ά. Για να προχωρήσουν οι αντιδραστικές αλλαγές, οργανώνουν συνέδριο για τα στελέχη εκπαίδευσης το φθινόπωρο, με την έγκριση του υπουργείου Παιδείας και χρηματοδότηση από τον ΕΛΙΓΕ. Μαζί με το ΚΑΝΕΠ της ΓΣΕΕ με διάφορα «εργαλεία» έχουν αναλάβει την κατασκευή «επιχειρημάτων» για να αποδεχτούν οι μαθητές, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί το «νέο» σχολείο.

Οι παρατάξεις «Ενότητα» και ΔΑΚΕ δε θα μπορούσαν να κινηθούν με τόση ευκολία με τόση άνεση, αν δεν είχαν τη στήριξη των δυνάμεων των ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ («Ανανεωτική») και ΑΝΤΑΡΣΥΑ («Αυτόνομες Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις»).

Η «Ανανεωτική», από κοντά με την «Ενότητα» - ΔΑΚΕ, δεν αμφισβητεί τον πυρήνα των αντιδραστικών αλλαγών στην εκπαίδευση, αποδέχεται τη λειτουργία της ιδιωτικής εκπαίδευσης και προβάλλει αιτήματα που δε δίνουν λύση στα προβλήματα των εργαζομένων. Οταν λένε ότι είναι ενάντια μόνο στις αιτιολογημένες απολύσεις, επί της ουσίας αποδέχονται τη στρατηγική του κεφαλαίου για ανταγωνιστικότητα, καλούν τους εργοδότες να τεκμηριώνουν τις απολύσεις! Αποδέχονται τις ελαστικές σχέσεις εργασίας στην ιδιωτική εκπαίδευση, δέχονται την ομηρία, δε λένε κουβέντα για το λαϊκό αίτημα για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους.

Οι «Αυτόνομες Συσπειρώσεις - Παρεμβάσεις» αποτελούν στηρίγματα του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η κριτική τους ότι η ηγεσία της Ομοσπονδίας «σιωπά ένοχα» αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους από το να βγάλουν συμπεράσματα για τον προδοτικό ρόλο του κυβερνητικού συνδικαλισμού ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα. Η προσπάθειά τους να ξελασπώσουν την παράταξη του ΠΑΣΟΚ τους οδηγεί απέναντι στο ΠΑΜΕ. Είναι ρητορικά και υποκριτικά τα ερωτήματά τους, όπως: «Τι κάνει το ΠΑΜΕ για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας;». Η απάντηση είναι γνωστή και δίνεται καθημερινά από την αγωνιστική δράση του ΠΑΜΕ σε κάθε χώρο δουλειάς, που πάλεψε ενάντια στην κυβερνητική πολιτική των συμβάσεων με μηδενικές αυξήσεις, που πάλεψε για να μη νομιμοποιηθεί από το εργατικό κίνημα αυτή η πολιτική, που πάλεψε για την υπογραφή ικανοποιητικών αυξήσεων σε μισθούς, για να αποτρέψει την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων και τις απολύσεις.

Οι χιλιάδες εργαζόμενοι στην Ιδιωτική Εκπαίδευση πρέπει να πάρουν θέση, να συσπειρωθούν και να αγωνιστούν με το ΠΑΜΕ. Να απορρίψουν στη συνείδησή τους την αντιλαϊκή πολιτική, το ταξικό σχολείο της αγοράς και της ακριβοπληρωμένης αμάθειας. Να αγωνιστούν για την κατάργηση της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης, όπως και σε κάθε επιχειρηματική δράση στο χώρο της εκπαίδευσης. Ο δρόμος ανάπτυξης με βάση τα κέρδη του κεφαλαίου συνεπάγεται γι' αυτούς ανεργία, μισα-ανεργία και δουλειά - ομηρία.

Ούτε ώρα χαμένη από τον αγώνα.

Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, σε αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία. Σήμερα το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ παλεύει για τις πραγματικές ανάγκες, συγκρούεται με την αντιλαϊκή πολιτική, οργανώνει την πάλη από τα κάτω με όρους κοινωνικής συμμαχίας, δίνει προοπτική στον αγώνα τον άλλο δρόμο ανάπτυξης με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.