Πέθανε χτες τα ξημερώματα και κηδεύεται αύριο Παρασκευή, στις 5 μ.μ. στο νεκροταφείο του Σχιστού, ο παλαίμαχος κομμουνιστής Τιμόθεος Γεράκης, από το Φραντάτο Ικαρίας. Ο σ. Τιμόθεος γεννήθηκε το 1930 από οικογένεια εργατο-αγροτική, ενταγμένη στο κίνημα. Ο πατέρας του ήταν μέλος του Κόμματος. Νεαρός στην κατοχή, μαζί με τα αδέλφια του, είχαν την ευθύνη φύλαξης και λειτουργίας του παράνομου ραδιοφώνου του ΕΑΜ και της μεταβίβασης ειδήσεων και άλλου ενημερωτικού υλικού στα γύρω χωριά. Πήρε μέρος στην αιχμαλωσία της Ιταλικής φρουράς στον Εύδηλο. Οργανώθηκε στα Αετόπουλα και στην ΕΠΟΝ, ενώ στα δεκαέξι του πήγε στην Αθήνα για να μάθει την τέχνη του ξυλουργού. Η στρατιωτική ήττα του ΔΣΕ τον βρίσκει στην Αθήνα, όπου συμμετέχει στις πρώτες απεργίες το 1951. Με αφορμή αυτή του τη συμμετοχή «εισπράττει» το πρώτο του σωφρονιστικό ξύλο από την Ασφάλεια. Δεν το βάζει κάτω κι αντίθετα με το «κλίμα» σε μια εποχή που διάφοροι κοίταγαν πώς θα φύγουν μακρυά απ το ΚΚΕ ο Τιμόθεος οργανώθηκε στο ΚΚΕ το 1956, με το κόμμα σε βαθιά παρανομία, με έντονη ιδεολογική - πολιτική διαπάλη. Σε μια στιγμή που η φυλάκιση και η εξορία ακόμη και ο θάνατος ήταν καθημερινός εφιάλτης. Δραστηριοποιείται στο συνδικαλιστικό κίνημα μέσα από το «Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα» (ΔΣΚ), που αργότερα προσχώρησε στην κίνηση των (115) Συνεργαζόμενων Εργατοϋπαλληλικών Οργανώσεων. Λίγες μέρες πριν από την απριλιανή χούντα οδηγείται μαζί με άλλους οικοδόμους στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών. Εκεί τον βρήκε και το πραξικόπημα. Ακολουθούν: Φυλακές Κορυδαλλού, φυλακές Αίγινας και τον Νοέμβρη του 1967 στις φυλακές Αβέρωφ έως τη δίκη τους. Συνδέεται με το Κόμμα, διακινεί τον παράνομο «Ρ», συγκεντρώνει οικονομικά για το Κόμμα. Πρωταγωνιστεί σε απεργία στο εργοστάσιο, μετέχει με άλλους 15 στο Πολυτεχνείο. Με την μεταπολίτευση, πήγε στην ΚΟ Πειραιά και χρεώθηκε στην εργατική δουλειά. Αναδείχτηκε πρόεδρος του σωματείου καραβομαραγκών για πολλά χρόνια και διατέλεσε μέλος της διοίκησης του ΕΚΠ. Εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος στο Πέραμα. Το 1993 επέστρεψε στην Ικαρία, συνεχίζοντας να παλεύει ακούραστα από τις γραμμές του Κόμματος. Τον τελευταίο χρόνο βρισκόταν στην Αθήνα, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή.