Σίγουρα, όλοι συμφωνούμε ότι τα ΜΜΕ μπορούν να παίζουν σημαντικότατο ρόλο, τόσο στην ανάπτυξη της πληροφόρησης και επικοινωνίας, όσο και γενικότερα στην παρεχόμενη παιδεία προς τους πολίτες κάθε χώρας. Ομως, το ζητούμενο είναι η κατεύθυνση προς την οποία αυτά στοχεύουν. Και πιο απλά:

«Ποιον θέλουν να υπηρετήσουν, το Λαό ή την Αρχουσα Τάξη»;

Αποδεχόμενοι τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, η μέχρι σήμερα πείρα που όλοι μας πάλι έχουμε αποκομίσει από τη λειτουργία των ΜΜΕ στη χώρα μας, αλλά και παγκόσμια, τόσο γενικά, όσο και σε ό,τι αφορά το χώρο του αθλητισμού, που είναι και το «θέμα» μας, αυτή είναι απερίφραστα αρνητική...

Τα κυκλώματα, κρατικά και ιδιωτικά, που τα διαφεντεύουν (το ΜΜΕ) σε αγαστή συνεργασία με αντίστοιχα που δρουν και σε άλλους χώρους της «ελεύθερης - ασύδοτης αγοράς», επιδιώκουν με την «ειδωλοποίηση» των κάθε λογής «πρωταγωνιστών» να συσσωρεύουν όσο γίνεται πιο μεγάλα κέρδη και παράλληλα να εμπεδώνουν, ή να προσπαθούν να εμπεδώσουν σε όλο και πιο πλατιά τμήματα του λαού μας, τις παλιές και σύγχρονες «αξίες», «νοοτροπίες» και «πρότυπα συμπεριφοράς» της «κυρίαρχης ιδεολογίας» τους!

Συνεπώς, η «παραγωγή ειδώλων», μέσω των ακατάσχετων σύγχρονων οπτικοακουστικών ερεθισμάτων που εκπέμπονται προς υποψιασμένους και ανυποψίαστους πολίτες και στο χώρο του αθλητισμού, αντιπροσωπεύει έναν αποφασιστικής σημασίας μηχανισμό παραγωγής, «μαζικής υποκουλτούρας», που στοχεύει:

α) Από τη μια μεριά στον ιδεολογικό αποπροσανατολισμό που εμπεριέχει τη σύγχυση ιδεών, τη χαύνωση συνειδήσεων, τον περιορισμό της σκέψης στα ευήμερα και ανώδυνα για το Σύστημα, την απόσπαση των ενδιαφερόντων και τη μεταστροφή των ενδιάθετων επαναστατικών αναζητήσεων σε παθητικότητα και ανοχή, σε εκείνο ιδιαίτερα το κομμάτι της νεολαίας μας που θα ήθελε έστω και για λίγο, ασυναίσθητα ή συνειδητά, να σταθεί και να σκεφτεί μπροστά στα μεγάλα οικονομικά αδιέξοδα, στα κοινωνικά προβλήματα και στις ολοένα και πιο βαθιές, αλλά και δεδομένες κρίσεις του κυρίαρχου «πολιτισμού», και

β) από την άλλη μέρα στην επιβολή με έντεχνα καλυμμένο φαντασμαγορικό και όχι σπάνια, ετσιθελικό τρόπο των πιο σημαντικών χαρακτηριστικών της «νεοσυντηρητικής αντίληψης» που ενώ αναγνωρίζει την απεριόριστη ελευθερία στην κίνηση του μονοπωλιακού κεφαλαίου, ταυτόχρονα αμφισβητεί την αξία των λαϊκών μαζικών κινημάτων με σκοπό τη μαχητική υπεράσπιση των αρχών του καπιταλισμού, από συνεχώς παραπληροφορούμενους πολίτες και την εδραίωση σε αυτούς της πιο αντιδραστικής αντίληψης. Οτι δηλαδή Θεού θέλημα είναι οι νηστικοί και οι πεινασμένοι να στηρίζουν τους χορτάτους με την ψήφο τους».

Συμπερασματικά:

Η «ειδωλοποίηση» και στο χώρο του αθλητισμού από τα κάθε λογής ΜΜΕ, συνιστά μια πολύ σημαντική διαδικασία επιχείρησης, για τη διάδοση όπως κιόλας ειπώθηκε των «αξιών» της άρχουσας τάξης και των υποδειγματικών της μοντέλων συμπεριφοράς, όπως αυτά εκφράζονται με τον ατομικισμό τον «τζόγο», το χωρίς «αναστολές» κυνήγι του κέρδους, την καταναλωτική επίδειξη (έστω και...«με δανεικά») και τα παρόμοια.

Κανείς πια δεν αμφισβητεί ότι και τα «αθλητικά είδωλα», δηλαδή οι καθημερινά προβαλλόμενοι από τα ΜΜΕ ως «εθνικοί ήρωες» και «λαϊκοί αγωνιστές», γίγαντες τιτάνες, ημίθεοι και Θεοί, λιοντάρια και άλλα ακόμα άγρια θηρία της ζούγκλας, σε συνδυασμό με τα προκλητικά υλικά και άλλα κέρδη που τα συνοδεύουν (τα «αθλητικά είδωλα») επηρεάζουν καθοριστικά τα μικρά παιδιά, εντυπωσιάζουν τις προσωπικότητες της προεφηβείας και εντυπώνονται ανεξίτηλα στις συνειδήσεις της νεολαίας εκείνης που δεν έχει ακόμα πετύχει την ολόπλευρη ανάπτυξή της αλλά και εκείνων, μεγαλύτερης ακόμα ηλικίας, που για ένα σωρό λόγους «βραδυπορούν».

Κοντολογίς:

• συντελούν στη διαμόρφωση μιας ψυχοπαθολογικής προσωπικότητας
• θεοποιούν το κέρδος προβάλλοντάς το ως «θείο δώρο»
• ωραιοποιούν την ανταγωνιστική αλληλοεξόντωση
• μυθοποιούν τη με κάθε μέσο επιτυχία
• εξωραΐζουν και νομιμοποιούν τη βία, τον απανθρωπισμό και την τρομοκρατία
• προπαγανδίζουν τον «τζόγο», τον καταναλωτισμό και τον ατομικισμό
• κρύβουν τις αιτίες που οδηγούν σε κάθε είδους εκτροπή και κρίση
• συγκαλύπτουν ή μεταβιβάζουν τις ευθύνες των ηθικών αυτουργών των προηγούμενων (εκτροπών και κρίσεων) σε ουσιαστικά ανεύθυνους ή στα θύματά τους, και τέλος
• προτείνουν ένα νέο τύπο πολίτη που δε θα έχει οράματα, δε θα προβληματίζεται για τίποτα, θα απέχει της πολιτικής και δε θα νοιάζεται για τους συνανθρώπους του.

ΟΛΑ, λοιπόν, τα είδωλα, χωρίς καμιά εξαίρεση, ακόμα και τα «αθλητικά» στην υπηρεσία του Συστήματος.