Phasma

Από τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών την περασμένη Παρασκευή

Τις «γέφυρες» της πιο ενεργής σύμπραξης ενάντια στο λαό, έριξε ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. Αρχικά, με το κάλεσμα για «εθνική συνεννόηση» και στη συνέχεια με την ανοιχτή πρόσκληση να υπάρξουν «κοινές προτάσεις» ανάμεσα στα κόμματα που «έχουν κοινούς στόχους», μέχρι και το επίπεδο της «κυβερνητικής συνεργασίας». Τη σκυτάλη πήρε ο πρόεδρος της ΝΔ Αντ. Σαμαράς που ζήτησε από τον πρωθυπουργό να «συμφωνήσουν πρώτα οι δυο τους και μετά να πάνε σε επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου με την τρόικα». Τη μεσολάβηση σε ρόλου «λαγού» ανέλαβε ο Γ. Καρατζαφέρης, που πρότεινε «κυβέρνηση εθνικής ενότητας». Εκκληση για εθνική συνεννόηση, απηύθυνε και ο Καρ. Παπούλιας που διέγνωσε «περιθώριο σύγκλισης σε σημαντικά θέματα».

Αυτό που απέδειξε περίτρανα η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, είναι ότι η συναίνεση υπάρχει και έχει βαθιά ταξικά χαρακτηριστικά. Η στρατηγική σύμπλευση ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, στην προάσπιση μιας πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, δεν μπόρεσε να συγκαλυφθεί, παρά τις προσπάθειες των πρωταγωνιστών από τη δήθεν «διαφωνία» ανάμεσα στον Γ. Παπανδρέου και τον Αντ. Σαμαρά για το θέμα του φορολογικού συστήματος που θα εφαρμοστεί στα πλαίσια του μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Αλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε διατεθειμένος «το ζήτημα της φορολογίας να είναι αντικείμενο μιας κοινής διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές μας και από κοινού με τα άλλα κόμματα να τους πείσουμε για τις δικές μας προτάσεις»...

Η «διαφωνία» για το «μείγμα» της πολιτικής που εφαρμόζεται, την οποία διατύπωσε ο Αντ. Σαμαράς ζητώντας από τον πρωθυπουργού να «επαναδιαπραγματευτούμε το μνημόνιο», αλλά και η απάντηση από τον Γ. Παπανδρέου ότι «μόνο αυτή την πολιτική αποδέχεται η τρόικα», δεν αποτελούν αντιπαράθεση σε ταξική βάση, ούτε δυναμιτίζουν τη συναίνεση, όπως έγινε προσπάθεια να προβληθεί από τα κομματικά επιτελεία. Είναι απόρροια των ανταγωνισμών τους για την κυβερνητική εξουσία, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ διεκδικούν, η καθεμία για λογαριασμό της, το «πάνω χέρι» στη συναίνεση, προκειμένου να εφαρμόσουν με τους δικούς τους όρους την ίδια βάρβαρη πολιτική.

Δεν είναι τυχαίο ότι αμέσως μετά τη σύσκεψη τα επιτελεία των δυο κομμάτων διέγνωσαν «κοινά σημεία» στις προτάσεις τους. Μάλιστα, κυβερνητικά στελέχη σημείωναν ότι «υπάρχει πλαίσιο συνεννόησης» και ο πρωθυπουργός τόνισε ότι ο «κύκλος της συναίνεσης δεν κλείνει». Πίσω από τις φραστικές κορόνες οι εταίροι του δικομματισμού κατέγραφαν το κοινό πλαίσιο επίθεσης εναντίον του λαού:

• Συμφώνησαν ότι χρειάζεται «λιγότερο κράτος», με περικοπές των κοινωνικών δαπανών, μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού πλούτου της χώρας.
• Συμφώνησαν ότι οι μειώσεις μισθών και συντάξεων θα συνεχίσουν να είναι ο μοναδικός «τροφοδότης» για τη μείωση του δημόσιου χρέους και των δημόσιων ελλειμμάτων.
• Συμφώνησαν ότι θα επιτεθούν εναντίον οποιουδήποτε σταθεί εμπόδιο στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής.
• Συμφώνησαν ότι θα συνεχίσουν την αφαίμαξη του λαού, προκειμένου να διασφαλίσουν την παραμονή του ελληνικού καπιταλισμού στους κόλπους της Ευρωζώνης.

Το κάλεσμα του πρωθυπουργού για εθνική συστράτευση και συμπόρευση των ταξικών κομμάτων για να «διαφυλαχτεί η κοινωνική συνοχή και ειρήνη», αποτελεί το συναγερμό που σημαίνει η πλουτοκρατία προκειμένου το πολιτικό της προσωπικό να αποτρέψει, με κάθε τρόπο, τη ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων και την οργανωμένη πάλη του λαού για την αμφισβήτηση και το γκρέμισμα του αστικού συστήματος.

Αποτελεί συναγερμό προκειμένου να συνταχτούν όλα τα αστικά κόμματα πίσω από τον κοινό στόχο: Την ομαλή εξέλιξη των «διαπραγματεύσεων» με την ΕΕ και το ΔΝΤ, προκειμένου να εξασφαλιστούν νέα δανειακά κεφάλαια, που θα εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη ενίσχυση των Ελλήνων κεφαλαιοκρατών.