Η συμφωνία στην οποία κατέληξαν οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Φιλανδίας, για τη συμμετοχή της δεύτερης στο νέο δανειακό πακέτο προς την πρώτη, είναι πάνω - κάτω η εξής: Η Ελλάδα θα καταθέσει σε κρατικό λογαριασμό της Φινλανδίας 1 δισ. ευρώ, όσο δηλαδή προβλεπόταν να είναι η συμμετοχή της Φινλανδίας στο νέο δάνειο των 109 δισ. ευρώ της Ευρωζώνης προς την Ελλάδα. Με αυτά τα χρήματα, η Φιλανδία θα αγοράσει ομόλογα υψηλής απόδοσης, από τα οποία φυσικά προσδοκά το ανάλογο κέρδος. Κέρδος, όμως, θα αποκομίσει η Φινλανδία και από τη συμμετοχή της στο δανεισμό της Ελλάδας, με την αποπληρωμή του κεφαλαίου και των τόκων. Οταν αποπληρωθεί αυτό το δάνειο, η Φινλανδία θα επιστρέψει το 1 δισ. ευρώ στην Ελλάδα, με την κυβέρνηση να πανηγυρίζει ότι αυτό θα γίνει έντοκα. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα «δανείζει» τη Φινλανδία, ώστε η τελευταία να δανείσει την Ελλάδα με το ίδιο ποσό. Το ποιος βγαίνει χαμένος από αυτό το ενδοκαπιταλιστικό αλισβερίσι, δεν είναι βέβαια δύσκολο να το καταλάβει κανείς: Ο ελληνικός λαός, ο οποίος, προκειμένου το ντόπιο κεφάλαιο να αντλήσει ρευστότητα με τα δάνεια της τρόικας, αφαιμάσσεται για να δοθούν εγγυήσεις στις δανείστριες χώρες και επωμίζεται, ταυτόχρονα, την αποπληρωμή όλων των δανείων που συνάπτει η πλουτοκρατία μέσω του πολιτικού της προσωπικού. Οι εγγυήσεις, βέβαια, είναι παρωνυχίδα μπροστά στα μέτρα που συνοδεύουν τις νέες δανειακές συμφωνίες και τα οποία θα ξεσπάσουν το επόμενο διάστημα στις πλάτες του λαού. Από εδώ προκύπτει και η ανάγκη οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα να βάλουν τέλος στο φαύλο κύκλο των δανείων και των παζαριών για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, ανατρέποντας με την πάλη τους τη σάπια εξουσία των μονοπωλίων.