Χτες, απήργησαν τα μέσα σταθερής τροχιάς, με την κυβέρνηση να σέρνει στα δικαστήρια τους εργαζόμενους στον προαστιακό και το δικαστήριο να χαρακτηρίζει την απεργία τους παράνομη και καταχρηστική (τελικά έγινε με την κάλυψη της Ομοσπονδίας).

Ζήτημα αιχμής των απεργιακών κινητοποιήσεων αποτελεί η εργασιακή εφεδρεία που έρχεται να μειώσει παραπέρα το προσωπικό και να οδηγήσει σε εκατοντάδες απολύσεις. Ωστόσο, η εργασιακή εφεδρεία αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου. Πριν από αυτήν έχει προηγηθεί η ψήφιση, προ ολίγων μηνών, των δύο αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων για τον ΟΣΕ και τις αστικές συγκοινωνίες.

Οι νόμοι αυτοί οδήγησαν στη μεγάλη μείωση του προσωπικού στον ΟΣΕ, σε «εθελοντικές» μετατάξεις στα λεωφορεία και σε άλλα μέσα, σε υποχρεωτικές μετατάξεις στον ηλεκτρικό. Είχαν ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του συγκοινωνιακού έργου μέσα από την κατάργηση ή συγχώνευση των δρομολογίων, τη λειτουργία μικρότερου μέρους των στόλων που διαθέτουν οι συγκοινωνίες. Σε σύνολο 366 τρόλεϊ κινούνται λιγότερα από 200. Στα λεωφορεία η φετινή χειμερινή περίοδος ξεκίνησε με προγραμματισμό λιγότερων βαρδιών συγκριτικά με πέρσι και από αυτές θα εκτελούνται ακόμα λιγότερες (περίπου 2.800 από 3.150 που είναι στα χαρτιά) λόγω της μείωσης του προσωπικού. Στον ηλεκτρικό πριν από λίγο καιρό λόγω των υποχρεωτικών μετατάξεων οι συρμοί περνούσαν κάθε 25 και 30 λεπτά!

Για τους επιβάτες, δηλαδή για τους εργαζόμενους που χρησιμοποιούν τις συγκοινωνίες, η συρρίκνωση του συγκοινωνιακού έργου οδηγεί σε έναν καθημερινό μαραθώνιο αναμονής και μεταφοράς τον οποίο καλούνται να πληρώσουν ακόμα πιο ακριβά. Από πέρσι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μαζί με τους δύο νόμους πέρασε και την αύξηση των εισιτηρίων από 20% έως 40% στις αστικές συγκοινωνίες.

Επιπλέον, εγείρονται σοβαρά ερωτηματικά γύρω από την ασφάλεια των συγκοινωνιών. Θέμα που αφορά και τους επιβάτες και τους εργαζόμενους σε αυτές. Πόσο ασφαλή μπορεί να είναι τα μέσα, όταν η επισκευαστική βάση, για παράδειγμα, των λεωφορείων ή το τμήμα επισκευής του μετρό παραδοθεί σε μεγάλες εταιρείες ή εργολάβους που λειτουργούν με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος; Εάν μια αναγκαία διαδικασία για την ασφάλεια είναι κοστοβόρα και ασύμφορη, πόσο σίγουρο είναι ότι θα συνεχίζει να εκτελείται; Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ηλεκτρικός οι συρμοί του οποίου δε συνοδεύονται πια, μετά τις υποχρεωτικές μετατάξεις, από δεύτερο εργαζόμενο σε ρόλο προϊστάμενου του συρμού. Πώς ένας οδηγός θα μπορεί να αντιμετωπίζει μόνος του προβλήματα σε ένα δίκτυο που παρουσιάζει ήδη ελλείψεις ασφαλείας; Το μεγαλύτερο μέρος γραμμών του ηλεκτρικού είναι ανοικτές και είναι πολύ πιθανό να δημιουργηθεί πρόβλημα από την πτώση ενός αντικειμένου. Επίσης, αν ο συρμός αναγκαστεί να σταματήσει στη μέση μιας διαδρομής δεν υπάρχει πλατφόρμα μέσω της οποίας οι επιβάτες θα μπορέσουν να πάνε στην αποβάθρα.