«Η ανταγωνιστικότητα των ευρωμονοπωλίων, που περνάει μέσα από την κατεδάφιση των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων, είναι ο υπέρτατος και πραγματικός στόχος όλων των αντιλαϊκών μέτρων και των διαρθρωτικών αλλαγών που προωθούν από κοινού κυβέρνηση και τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ). Το είπε ξεκάθαρα για ακόμα μια φορά η Γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ: "Η Ελλάδα είναι μια θαυμάσια χώρα και θέλω να το πω αυτό στους Ελληνες. Αν όμως θέλουμε να είμαστε ισχυροί απέναντι στην Κίνα, τη Βραζιλία ή το Μεξικό, πρέπει να καταβάλουμε πολλές προσπάθειες", δήλωσε ευθέως στη συνέντευξή της στη ΝΕΤ. Με άλλα λόγια, ο απώτερος στόχος της εφαρμοζόμενης πολιτικής είναι να διασφαλιστεί ότι τα ευρωμονοπώλια θα γίνουν ανταγωνιστικά απέναντι στα μονοπώλια της Κίνας ή της Βραζιλίας ώστε να ενισχύσουν την κερδοφορία τους και να αυξήσουν το μερίδιό τους στις αγορές. "Οι προσπάθειες" που, σύμφωνα με την καγκελάριο, πρέπει να γίνουν δεν είναι άλλες από τις αναδιαρθρώσεις, που αποσκοπούν στη δραστική υποτίμηση της εργατικής δύναμης, ώστε να φτάσει στα επίπεδα της Κίνας, όπως ωμά το δήλωσε. Αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος και ο λαός πρέπει να ακούει βερεσέ τα περί κρίσης χρέους και σωτηρίας της πατρίδας. Δεν επιτρέπεται πλέον να υπάρχει η παραμικρή αυταπάτη: Αν δεν παρεμποδιστούν τα βάρβαρα μέτρα και δεν ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική και η εξουσία των μονοπωλίων, ο λαός θα βουλιάξει βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση» (το σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

«Η Κίνα και οι ΗΠΑ επιτέλους συμφωνούν σε κάτι: η Ευρώπη βρίσκεται σε πτώση και ενδέχεται να πάρει μαζί της τις δύο μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου (...) Η Ασία, με τα ιλιγγιώδη αποθέματα πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, προβάλλει ως ενδεχόμενος σωτήρας του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος (...) Η δυνητική της ισχύ μπορεί να έχει κακό τέλος εξαιτίας της βλάβης που μπορεί να της προκαλέσει η διάσωση των σπάταλων Δυτικών (...) η Ασία δεν θα έπρεπε να σπαταλήσει τα συναλλαγματικά της διαθέσιμα. Αντιπαρήλθε επιτυχώς τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Θα είναι πιο δύσκολο να το επαναλάβει τώρα αν υπάρξει δεύτερη κρίση (...) Η Κίνα έχει αποδείξει πως μπορεί να επιβιώσει έως και τρία χρόνια με μειωμένη ζήτηση από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Ωστόσο με μια σπαρτιάτικη λιτότητα για πέντε και πλέον χρόνια, τα πράγματα αλλάζουν» (από άρθρο του William Pesek / Bloomberg / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).