Η είδηση των ημερών στο χώρο του αθλητισμού - επαγγελματικού και μη - δεν είναι οι εμίρηδες που έκαναν την εμφάνισή τους στην ποδοσφαιρική αγορά, ούτε και τα ύποπτα παιχνίδια, φαινόμενο άλλωστε ιδιαίτερα συνηθισμένο στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο (όπως δείχνουν τα παραδείγματα του παρελθόντος), αλλά η οριστική διάλυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Διάλυση η οποία έρχεται από το νέο πετσόκομμα του κρατικού προϋπολογισμού κατά 40% προς τις αθλητικές ομοσπονδίες οι οποίες έχουν την ευθύνη για την ανάπτυξη των 26 Ολυμπιακών Αθλημάτων.

Βέβαια αυτό δεν είναι κεραυνός εν αιθρία... Αντιθέτως, όσον αφορά τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, το σχέδιο - στόχος για τη διάλυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού ξεκίνησε από τη δεκαετία του '90 επί υπουργίας του Γ. Λιάνη, συνεχίστηκε επί υπουργίας Ορφανού και Ιωαννίδη και ολοκληρώθηκε επί υπουργίας Γερουλάνου, με γγΑ τον Πάνο Μπιτσαξή. Είναι πλέον φανερό ότι βαδίζουμε ολοταχώς για έναν καθαρόαιμο ταξικό αθλητισμό. Επιστρέφουμε στις αρχές του περασμένου αιώνα, όταν ο αθλητισμός αποτελούσε υπόθεση αυστηρά της άρχουσας τάξης.

Και το ερώτημα: Πώς θα αντιδράσει η ΕΟΑ (Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή) και οι αθλητικές ομοσπονδίες; Ο δρόμος είναι ένας, άλλος δεν υπάρχει... Η δημιουργία ενός μεγάλου αθλητικού κινήματος που θα μετέχουν όλοι - ΕΟΕ, Ομοσπονδίες, Ενώσεις, Σωματεία, αθλητές, προπονητές, οι εργαζόμενοι στο χώρο του αθλητισμού, όλοι αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι, όλος αυτός ο κόσμος ο οποίος αυτήβ τη στιγμή βρίσκεται μπροστά στην εξαφάνιση του πραγματικού αθλητισμού. Θα πρέπει να κατέβει στους δρόμους για τη ζωή τη δική του και των παιδιών του. Η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού θα είναι καταστροφή για τις γενιές που έρχονται.