Τα προβλήματα που υπάρχουν στις ιδιωτικές σχολές, τα αιτήματα των σπουδαστών, αλλά και οι μέχρι τώρα κινητοποιήσεις τους, είναι μερικά από τα θέματα για τα οποία μίλησαν στο «Ρ» ο Νίκος Σφαντός, πρόεδρος του Συλλόγου Σπουδαστών Ιδιωτικών Σχολών (ΣΥΣΠΙΣ), που ιδρύθηκε το 1995, και η Κατερίνα Αρνοκούρου, μέλος του Συλλόγου.

Οπως μας λέει ο Νίκος, ο Σύλλογος από πολύ νωρίς πήρε μια σειρά από πρωτοβουλίες προκειμένου να συσπειρώσει τους σπουδαστές των ιδιωτικών σχολών να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στη μόρφωση και την επαγγελματική κατάρτιση. «Πριν ακόμα ανοίξουν καλά - καλά όλες οι σχολές, ο Σύλλογος πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας στον Οργανισμό Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, προκειμένου να θέσει τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές λόγω των υπέρογκων διδάκτρων, της ανυπαρξίας ελέγχου των σχολών από τον οργανισμό, τις ελλείψεις σε διδακτικά μέσα. Μετά την αδιαφορία που αντιμετωπίσαμε από τους υπεύθυνους του ΟΕΕΚ, ο Σύλλογος πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Εμπορίου. Με τους αρμόδιους του υπουργείου, αλλά και της Νομαρχίας Αθηνών αντιπροσωπεία του Συλλόγου συναντήθηκε σε νέα παράσταση που πραγματοποιήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2000. Παράλληλα, με αυτές τις συναντήσεις ο Σύλλογος βρισκόταν σε μια συνεχή επαφή με τους σπουδαστές μέσα από εξορμήσεις στις σχολές, συλλογή υπογραφών, ενώ σε κάποιες σχολές είχαμε και παραστάσεις στη διεύθυνση της σχολής».

Μετά από όλες αυτές τις κινητοποιήσεις, επισημαίνει η Κατερίνα, «ο ΟΕΕΚ μας παραπέμπει στο υπουργείο Εμπορίου και από κει στο υπουργείο Παιδείας. Σύμφωνα και με δηλώσεις της διευθύντριας Εσωτερικού Εμπορίου κ. Πανταζή, γνωρίζουν ότι υπάρχουν σχολές που έχουν υπερβεί τις νόμιμες αυξήσεις διδάκτρων του 2,5%. Υποσχέθηκαν λέει οι σχολάρχες ότι θα μειώσουν τα δίδακτρα στο δεύτερο εξάμηνο. Αυτή τη στιγμή στις σχολές δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, με αποτέλεσμα την κατάφωρη παραβίαση των καταστατικών λειτουργίας των σχολών, των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των σπουδαστών σε βάρος των διδακτικών συνθηκών και των όρων διδασκαλίας και μάθησης».

«Η τρομοκρατία στις ιδιωτικές σχολές είναι καθημερινό φαινόμενο και παίρνει διάφορες μορφές. Τρομοκρατία είναι και το γεγονός ότι σε κάνουν να πιστεύεις ότι από τη στιγμή που ήρθες σε μια ιδιωτική σχολή δεν έχεις δικαίωμα λόγου για τίποτα. Δεν έχεις απλές συνταγματικές ελευθερίες, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών σου, της ελευθερίας του Τύπου. Δεν έχεις το δικαίωμα να εκλέγεις και να εκλέγεσαι σε όργανα που θα σε αντιπροσωπεύουν» υπογραμμίζει ο πρόεδρος του Συλλόγου.

Πέρα όμως από αυτή την κατάσταση, συνεχίζει ο Νίκος, «οι σχολάρχες όταν δουν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους και οι σπουδαστές αρχίζουν και κινητοποιούνται οργανωμένα, προχωρούν και σε απροκάλυπτη τρομοκρατία. Με το πρόσχημα ότι ο χώρος της σχολής είναι ιδιωτικός, προβαίνουν σε απειλές έναντι των μελών του Συλλόγου που κάνουν εξορμήσεις για να ενημερώσουν τους σπουδαστές, ή ακόμα φέρνουν την αστυνομία και τα ΜΑΤ αν χρειαστεί (όπως IST, Κορέλκο κτλ.). Σε αυτές τις προσπάθειες ο Σύλλογος απάντησε με νέες πιο δυναμικές εξορμήσεις, με καταγγελίες και δημοσιεύσεις στον Τύπο.

Βεβαίως ο ΣΥΣΠΙΣ, έχοντας στον προσανατολισμό του και το "μετά τις σχολές τι;", δηλαδή το τεράστιο ζήτημα της δουλιάς για τους απόφοιτους, έχει ξεκινήσει μια σειρά επαφών με σωματεία, ώστε να προωθηθεί η κοινή δράση με σκοπό την ενημέρωση των σπουδαστών για τον εργασιακό μεσαίωνα που προσπαθεί επιβάλει η κυβέρνηση με τα τελευταία νομοσχέδια», τονίζει ο Νίκος.

Οσο για τα αιτήματα που προβάλλει ο Σύλλογος, τόσο οι σχολάρχες όσο και αρμόδιοι φορείς κωφεύουν. Μερικά από τα αιτήματα του Συλλόγου είναι το πάγωμα των διδάκτρων, κατοχύρωση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, πάσο για τις συγκοινωνίες και να δίδονται τα συγγράμματα δωρεάν. «Καλούμε όλους τους σπουδαστές να γραφτούν στο Σύλλογο και να συμμετέχουν στις Γενικές Συνελεύσεις του». Και οι δύο σπουδαστές καταλήγουν: «Δε μας αρκούν τα ψεύτικα, τα λόγια τα μεγάλα των σχολαρχών, αλλά και των υπευθύνων. Δε μας τρομοκρατούν οι απειλές των σχολαρχών, ακόμα και όταν φέρνουν τα ΜΑΤ μέσα στις σχολές. Οι σπουδαστές έχουμε τη δική μας φωνή, έχουμε τη δύναμη, γιατί έχουμε το δικό μας Σύλλογο και ποτέ κανένας δίκαιος αγώνας δεν πήγε χαμένος».