Μπορεί το ντοκιμαντέρ του Ούλσον να εκθέτει το πλούσιο ποσοτικά και ατόφια αυθεντικό υλικό τεκμηρίωσης από την εποχή που έφθασε στα χέρια του σκηνοθέτη στα μάτια και τη γνώση των νέων γενιών όλου του κόσμου, αλλά η σύνθεση και η οργάνωση αυτού του υλικού, η αντιστοίχιση του παλιού υλικού με το νέο, η προσθήκη συνοδευτικών σχολιασμών και συνεντεύξεων σε voice over μοιάζει να μη προχωρά σε αξιολόγηση και σε αποτίμηση της ανόδου και καθόδου του φαινομένου, σε συμπεράσματα πολιτικά για το χαρακτήρα, τη στρατηγική και τακτική του. Για το πώς ακριβώς συνδέεται το τότε με το τώρα. Γι' αυτόν το λόγο υπόδειγμα πολιτικού ντοκιμαντέρ είναι δύσκολο να χαρακτηριστεί λόγω της προσέγγισης στο θέμα που παραμένει επιφανειακή, άψαχτη και χωρίς θέληση προπάντων να σκάψει σε βάθος χρησιμοποιώντας εργαλεία από το διαλεκτικό υλισμό, με τον τρόπο που δίδαξαν οι κορυφαίοι του πολιτικού ντοκιμαντέρ Χαϊνόφσκι και Σόιμαν. Η ταινία βραβεύτηκε για το μοντάζ της στο κινηματογραφικό φεστιβάλ Sundance 2011.
Το οπτικό μωσαϊκό που βγήκε στο φως, βασίζεται στον κινηματογραφημένο σε 16mm καρπό της τεκμηρίωσης των σπάνιων εικόνων, ήχων και αφηγήσεων από το ταξίδι των δημοσιογράφων στον τόπο που γεννιούνταν και λάμβαναν χώρα τα γεγονότα, ιστορικό υλικό που η σουηδική τηλεόραση άφηνε να μουχλιάζει, επί σαράντα χρόνια, στα υπόγεια των κτιριακών της εγκαταστάσεων. Η ταινία, τυπικά σουηδικού ύφους και δομής, δίνει έμφαση στην ειδική βαρύτητα των μαρτυριών, υπό μορφή συνεντεύξεων και συνομιλιών, θρυλικών στελεχών του κινήματος, πασίγνωστων ονομάτων της εποχής, σαν την ακτιβίστρια, ακαδημαϊκό Αντζελα Ντέιβις, τον «πρωθυπουργό» του Κόμματος των Μαύρων Πάνθηρων - που έκανε διάσημο τον όρο «Black Power» - Στόκλι Καρμάικλ και το ηγετικό στέλεχος της ίδιας οργάνωσης Ελντριτζ Κλίβερ, συγγραφέα του δοκιμίου «Ψυχή στον Πάγο» που εκδόθηκε το 1968.
«Τη φωτιά την πολεμάμε με τη φωτιά. Δεν θα πολεμήσουμε την φωτιά με νερό». Με νερό υποτίθεται ότι πολεμούσε τη φωτιά ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Παράδειγμα της ιδεολογίας αυτής θα μπορούσε να είναι η εικόνα που προωθείται από τα εμπορικά κυκλώματα, εξυπηρετώντας την επικύρωση του αξιακού συστήματος της άρχουσας τάξης μέσα από τον τηλεοπτικό γιατρό Χάξταμπλ - τον θυμάστε; Με το δημοφιλή Μπιλ Κόσμπι στο ρόλο. Ο γιατρός και η οικογένειά του συμβολίζουν όχι μόνο το όνειρο των έγχρωμων αλλά και των λευκών, για ένα μαύρο πληθυσμό οικονομικά αυτοδύναμο που να αντιγράφει το στυλ ζωής και τις αξίες των λευκών. Στον αντίποδα, ο σκηνοθέτης Σπάικ Λι να αντιπαραθέτει μια σιωπηλή πολεμική στον ειδυλλιακό οικογενειακό πυρήνα του Κόσμπι. Ο Κόσμπι και ο Λι εκπροσωπούν διαφορετικές τάσεις στα πλαίσια του κινήματος δικαιωμάτων του πολίτη. Πίσω από τον Κόσμπι βρίσκεται ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που οραματιζόταν, πέρα από το ρατσισμό, μια φιλελεύθερη γη της επαγγελίας. Ο Σπάικ Λι έχει αφετηρία τον Μάλκομ Χ και τους Μαύρους Πάνθηρες που αντιλαμβάνονται το ρατσισμό σαν συστατικό στοιχείο του αμερικάνικου φιλελευθερισμού και παλεύουν διαφυλάσσοντας την ιδιαιτερότητά τους κι ορθώνοντας το στρατευμένο τους ανάστημα εναντίον αυτής της κοινωνίας, με την πεποίθηση ότι το κυρίαρχο σύστημα πρέπει να καταλυθεί και να αντικατασταθεί από κάποιο καινούριο, προϋπόθεση για να μπορέσουν μαύροι και λευκοί να ζήσουν σαν αδέλφια.
Παραγωγή: Σουηδία (2011).