Η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) μετρά την ανεργία εκτός των άλλων και στην ηλικιακή ομάδα 65 έως 74 ετών. Μάλιστα, όπως αναφέρει στις επεξηγηματικές σημειώσεις της η ΕΛΣΤΑΤ στο δελτίο της για την ανεργία, θεωρούνται άνεργοι «τα άτομα ηλικίας 15 - 74 ετών που δε χαρακτηρίστηκαν ως απασχολούμενοι (σύμφωνα με τον ορισμό της προηγούμενης παραγράφου), ήταν άμεσα διαθέσιμοι για εργασία και είτε αναζητούσαν ενεργά εργασία τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες είτε είχαν βρει μια εργασία που θα αναλάμβαναν μέσα στους επόμενους τρεις μήνες».

Το γεγονός ότι η ΕΛΣΤΑΤ - έχοντας εναρμονίσει πλήρως την έρευνα και τα κριτήρια μέτρησης της ανεργίας με την ευρωπαϊκή νομοθεσία - μετρά και κατατάσσει στους άνεργους ανθρώπους αυτής της ηλικίας (65 - 74 ετών), είναι πέρα για πέρα επικίνδυνο και καθόλου τυχαίο. Από τη μια, δηλώνει ακριβώς την επιδίωξη που έχουν τα κυβερνητικά επιτελεία για δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα (αύξηση δηλαδή των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης). Ταυτόχρονα, αναδεικνύει την αδυναμία όλο και περισσότερων να φτάσουν στη σύνταξη εξαιτίας των ελαστικών μορφών απασχόλησης και της ανεργίας. Ο στόχος τους είναι καθαρός: όσο γίνεται περισσότεροι να μη φτάνουν στη σύνταξη, αλλά και όσοι τελικά τα καταφέρουν να φτάσουν να πάρουν ψίχουλα που δε θα τους επιτρέπουν όμως να ζήσουν. Ειδικά το δεύτερο, ήδη χιλιάδες συνταξιούχοι το βιώνουν με τις συνεχόμενες περικοπές στις συντάξεις τους.