Μια συνήθης ερώτηση - παγίδα πολιτικών και δημοσιογράφων των αστικών ΜΜΕ είναι το ζήτημα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Συνήθως στην επιβεβαιωτική απάντηση, ότι πράγματι υπάρχει το ζήτημα της εξόδου, ανταπαντούν με πλήθος λογικοφανή επιχειρήματα περί διάλυσης της χώρας και φθηνής εξαγοράς της με την επαναφορά της δραχμής. Εξαρχής οι λογικοφανείς αιτιάσεις τους παίρνουν ως δεδομένη αφετηρία το κεφαλαιοκρατικό οικονομικό σύστημα εντός του οποίου και μόνο θα γίνει η νομισματική αλλαγή. Αυτή άλλωστε θεωρούν ως δεδομένη προϋπόθεση σε κάθε αναφορά τους για την οικονομία και τη σχέση με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Διαπιστώνεται δηλαδή μία συγκεκριμένη υποχρεωτική αφετηρία. Επομένως αυτό που μπαίνει εξαρχής για το εργατικό κίνημα είναι να απορρίψει πεισματικά το πλαίσιο αυτής της αφετηρίας. Χωρίς αυτή την απόρριψη από την πρώτη στιγμή, το εργατικό κίνημα αυτοπαγιδεύεται σ' ένα λαβύρινθο αιτιάσεων μιας ατέρμονης φλυαρίας που εξυπηρετεί την αστική αιτιολόγηση.

Είναι ανάγκη να διευκρινιστεί εδώ ότι το πρωταρχικό ζήτημα για το εργατικό κίνημα δεν είναι το ψευτοδίλημμα ευρώ ή δραχμή. Πρωταρχικό είναι η αλλαγή του κεφαλαιοκρατικού οικονομικού συστήματος. Επομένως, στην αστική ερώτηση «εσείς προτείνεται την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ», η άμεση εξαρχής πεισματική απάντηση είναι «εμείς ζητάμε την αλλαγή του κεφαλαιοκρατικού οικονομικού συστήματος με εργατολαϊκή κυβέρνηση και σχεδιασμένη σοσιαλιστική οικονομία». Με την προϋπόθεση αυτού του πλαισίου κοινωνικού μετασχηματισμού, το εργατικό κίνημα βάζει το ζήτημα απαλλαγής της Ελλάδας από τη μέγκενη του ευρώ και της ΕΕ.

Ο αστικός πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος ομιλεί για το φόβο εκβολής της Ελλάδας από το ευρώ. Θεωρούν την σε τελευταία ανάληψη εικονική απεικόνιση της νομισματικής κυκλοφορίας ως ουσιώδη καθοριστικό παράγοντα της οικονομίας. Εννοούν κυρίως ως «πραγματική οικονομία» τον κύκλο των διεκπεραιωτικών της λειτουργιών δηλαδή των εμπορευματικών της λειτουργιών. Ετσι ανατρέπουν τη λογική της οικονομίας που ξεκινά και βασίζεται στην παραγωγική λειτουργία. Η εκτεταμένη αποβιομηχάνιση της χώρας με την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας και της ανέχειας είναι συνέπεια αυτής της οικονομικής λογικής που καρπώνεται μεγάλο μέρος της υπεραξίας και του καπιταλιστικού κέρδους στο μεταπρατικό τομέα των εμπορευματικών ανταλλαγών στην κατανάλωση. Αυτό σχετίζεται και με το χαρακτήρα των μεγάλων καταναλωτικών κυρίως επιχειρήσεων όπως super markets, πολυκαταστήματα κλπ. Ολο αυτό το αντιφατικό πλέγμα της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας καθιστά άμεσα αναγκαία τη μετατροπή της σε σχεδιασμένη σοσιαλιστική και κοινωνικά ελεγχόμενη. Στο πλαίσιο αυτό είναι δυνατή η απαλλαγή της Ελλάδας από τη μέγκενη του ευρώ ως αναγκαίο απότοκο μιας καθεστωτικής οικονομικής αλλαγής.