Ανάπτυξη του πολεμικού ναυτικού της παράλληλα με ασκήσεις στην περιοχή της Νότιας Κινεζικής Θάλασσας προωθεί η Κίνα, με το βλέμμα στραμμένο στους πλούσιους φυσικούς πόρους της περιοχής και τη διασφάλιση των συμφερόντων της απέναντι στους ανταγωνιστές της που διεκδικούν μερίδιο στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Εδώ και χρόνια η κινεζική κυβέρνηση έχει ανακοινώσει την ύπαρξη τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στη Νότια Κινεζική Θάλασσα. Τα επιβεβαιωμένα κοιτάσματα πετρελαίου φτάνουν τα 1,2 κυβικά χιλιόμετρα, δηλαδή 7,7 δισεκατομμύρια βαρέλια, ενώ συνολικά εκτιμάται ότι φτάνουν τα 4.500 κυβικά χιλιόμετρα, δηλαδή 28 δισεκατομμύρια βαρέλια. Το φυσικό αέριο εκτιμάται ότι συνολικά φτάνει - ή ακόμα και ξεπερνά - τα 7.500 κυβικά χιλιόμετρα. Επίσης η συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή περικλείει αλιευτικό πλούτο και μέσω αυτής περνούν ορισμένοι από τους πλέον πολυσύχναστους και μεγάλης σημασίας θαλάσσιοι δρόμοι ενώ το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα πολεμικά πλοία και οι ΗΠΑ κάνουν αισθητή την παρουσία τους.

Η Κίνα εμφανίζεται να υπερασπίζεται τα κυριαρχικά της δικαιώματα, υποστηρίζοντας ότι της ανήκει η Νότια Κινεζική Θάλασσα, ενώ οι ΗΠΑ συμμαχούν με τους άλλους διεκδικητές της περιοχής, υποστηρίζοντας ότι φροντίζουν να μη θιγούν τα εμπορικά τους συμφέροντα, που είναι άμεσα συνδεδεμένα με την Νότια Κινεζική Θάλασσα.

Η Νότια Κινεζική Θάλασσα αποτελεί μία διαφιλονικούμενη περιοχή μεταξύ Κίνας, Φιλιππίνων, Βιετνάμ, Μπρουνέι, Μαλαισίας και Ταϊβάν. Με δεδομένα τα ενεργειακά παιχνίδια στην περιοχή, οι ΗΠΑ εμφανίζονται συχνά πυκνά να πραγματοποιούν αεροναυτικά γυμνάσια σε συνεργασία με την Ιαπωνία, τις Φιλιππίνες, τη Νότια Κορέα, ως προειδοποιήσεις προς το Πεκίνο.

Η Κίνα με τη σειρά της εμφανίζεται επίσης να συστηματοποιεί τα γυμνάσια στη συγκεκριμένη περιοχή, προετοιμάζοντας την αντίδρασή της στην αυξανόμενη ένταση στη Νότια Κινεζική Θάλασσα. Πρόσφατα η Κίνα ανακοίνωσε ότι πραγματοποίησε ναυτικές ασκήσεις στην περιοχή ενώ ο Πρόεδρος της Χώρας Χου Ζιντάο τονίζει την ανάγκη ανάπτυξης του πολεμικού ναυτικού της χώρας, με παράλληλο εκσυγχρονισμό του. Ο Κινέζος πρόεδρος σε πρόσφατες δηλώσεις του κάλεσε τους στρατιωτικούς να καταστήσουν ετοιμοπόλεμο το πολεμικό ναυτικό της χώρας, ώστε να είναι σε θέση να απαντήσει σε οποιαδήποτε πρόκληση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η περιοχή υπήρξε πεδίο πολεμικών επιχειρήσεων και στο παρελθόν, καθώς το 1974 είχαν συγκρουστεί Κίνα και Βιετνάμ για την κυριαρχία των νησιών Παρασέλ (Paracels Islands), ενώ ακόμα μία αναμέτρηση είχε λάβει χώρα μεταξύ των ίδιων αντιπάλων το 1988 για το αρχιπέλαγος Σπάρτλι, με την Κίνα να επικρατεί και την κατάσταση να εξακολουθεί να τελεί υπό αμφισβήτηση.

Επανειλημμένα η Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον έχει απαιτήσει από την Κίνα να «διευθετήσει» τις εδαφικές διαφορές της με τους γείτονές της αναφορικά με τη συγκεκριμένη περιοχή, με αιχμή τα εμπορικά συμφέροντα της Ουάσιγκτον, προκαλώντας και την αντίδραση του Πεκίνου. Συγκεκριμένα το κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών τονίζει ότι η Κίνα «έχει την αδιαφιλονίκητη κυριαρχία τόσο στο σύνολο της Νότιας Κινεζικής Θάλασσας και των νησιών», υπογραμμίζει ότι η θέση της και τα κυριαρχικά της δικαιώματα εδράζονται σε ιστορικά γεγονότα και το διεθνές δίκαιο και δηλώνει έτοιμη να διαπραγματευθεί σε αυτή τη βάση για την επίλυση των όποιων διαφορών συνεισφέροντας στην ειρηνική διευθέτηση των διαφορών και στην ηρεμία στην περιοχή.

Στην πραγματικότητα ωστόσο η κλιμακούμενη ένταση στην Νότια Κινεζική Θάλασσα εντάσσεται στο ευρύτερο ενεργειακό παιχνίδι που εξελίσσεται με την Κίνα να καταβάλλει προσπάθειες να ικανοποιήσει τόσο τις δικές της ενεργειακές ανάγκες όσο και να της δοθεί η δυνατότητα να εξασφαλίσει τον έλεγχο σε κάποια από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στον πλανήτη. Πρέπει άλλωστε να είναι ξεκάθαρο ότι σήμερα στην Κίνα κυριαρχούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, η χώρα έχει ενσωματωθεί στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Καθώς το ενεργειακό παιχνίδι προκαλεί κλιμακούμενες εντάσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστών, οι αστικές τάξεις των κρατών που διεκδικούν να εδραιώσουν τη θέση τους στον παγκόσμιο ενεργειακό ανταγωνισμό, συγκρούονται χωρίς κανένα όφελος για τους λαούς. Κερδισμένοι, πάντα, είναι οι επιχειρηματικοί κολοσσοί της Ενέργειας, που την πουλούν στους λαούς ακριβά κερδοσκοπώντας σε βάρος τους. Σε αυτό το πλαίσιο επιβάλλεται η διεθνιστική αλληλεγγύη και η λαϊκή επαγρύπνηση. Στόχος πρέπει να είναι η οικοδόμηση ισχυρού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που θα έχει σκοπό την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την μετατροπή της ενέργειας σε λαϊκή περιουσία.