Επιστημονικοφανής ανορθολογισμός, ύπουλη έως και χυδαία απόπειρα ξαναγραψίματος της Ιστορίας και, φυσικά, αντιΚΚΕ μένος αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά του δεύτερου «στρογγυλού τραπεζιού» με θέμα «Ο ελληνικός εμφύλιος στην οθόνη: Ντοκιμαντέρ και αρχειακά τεκμήρια», που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα στο πλαίσιο του αφιερώματος της Ταινιοθήκης της Ελλάδας και των «Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας» (ΑΣΚΙ) με τίτλο «Ο ελληνικός εμφύλιος στην οθόνη».

Η ιδεολογική βάση του αφιερώματος αναδείχθηκε κατά την πρώτη συζήτηση με θέμα τον εμφύλιο στην ταινία μυθοπλασίας (βλ. «Ρ» 11/2/2012) που εμφανίζει την πιο σημαντική στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα - όταν το λαϊκό κίνημα που απελευθέρωσε την Ελλάδα συγκρουόταν με την ντόπια πλουτοκρατία και το διεθνή ιμπεριαλισμό - ως δήθεν «ευθύνη και των δύο πλευρών» . Η δεύτερη συζήτηση έκανε ένα βήμα παραπέρα. Επιβεβαίωσε τον ενισχυτικό ρόλο του οπορτουνισμού στον αστικό μηχανισμό ιδεολογικής χειραγώγησης της εργατικής τάξης. Κυρίως σήμερα, που η ευρείας κλίμακας επίθεση στο λαό συνοδεύεται, ως είθισται, από το «ξαναζέσταμα» του «κομμουνιστικού κινδύνου» με κάθε μορφή.

Ο αστικός ανορθολογισμός έγινε φανερός εξαρχής με την εισήγηση του Βασίλη Αλεξόπουλου, διευθυντή του Μουσείου - Αρχείου της ΕΡΤ, ο οποίος, στο «όνομα»... της «ορθολογικής επιστημονικής προσέγγισης», προσπάθησε να «αποδείξει» ότι ο «πλουραλισμός», η «ορθή και ακριβής τεκμηρίωση» και «επιστημονική ερμηνεία» μεταδίδουν «καθαρό μήνυμα» στον χρήστη του αρχείου, αντί του... «υποβολιμιαίου» μηνύματος της στράτευσης! Ο στόχος προφανής: Η συκοφάντηση του προοδευτικού έργου στο όνομα της δήθεν ...«αντικειμενικής» «επιστημονικής» απόστασης.

Τη «σκυτάλη» πήρε ο σκηνοθέτης Μάνος Ζαχαρίας, μέλος του κινηματογραφικού συνεργείου του ΔΣΕ κατά το γύρισμα της ταινίας «Η αλήθεια για τα παιδιά της Ελλάδας», με την οποία δινόταν απάντηση στη μαύρη προπαγάνδα του αστικού κυβερνητικού και βασιλικού μηχανισμού περί... «παιδομαζώματος» εκ μέρους του ΔΣΕ, την ώρα που ακριβώς ο κυβερνητικός και βασιλικός μηχανισμός προχωρούσε σε τεράστιας κλίμακας παιδομάζωμα και «πλύση εγκεφάλου» των παιδιών ενάντια στους αγωνιστές γονιούς τους, ενώ ο ΔΣΕ γλίτωνε χιλιάδες παιδιά από το θάνατο, την πείνα και την εξαθλίωση χωρίς να ασκηθεί κανένας καταναγκασμός.

Κι όμως, ο Μ. Ζαχαρίας, εξήντα και πλέον χρόνια μετά, εμφανίστηκε να στηρίζει την προπαγάνδα της Φρειδερίκης, αλλά και τη σημερινή, άθλια και, το λιγότερο, ψευδή προπαγάνδα των αστών λέγοντας ότι... «τώρα πια εγώ γνωρίζω ότι στην Ηπειρο πολλοί γονείς αρνήθηκαν να δώσουν τα παιδιά τους και ο ΔΣΕ τα πήρε με το ζόρι»! «Γνωρίζω ότι στη Θράκη αρνήθηκαν να δώσουν τα παιδιά τους κι εκεί δεν τους πείραξε κανένας. Στο Βίτσι και το Γράμμο τα παιδιά τα δώσανε εντελώς εθελοντικά. Είναι κατανοητό γιατί ήταν το κέντρο των πολεμικών επιχειρήσεων (...) Τότε όμως δεν ήξερα ότι στην Ηπειρο τους τα έπαιρναν με το ζόρι»...

Ο σκηνοθέτης Ροβήρος Μανθούλης συμμετείχε με το γνωστό ιδεολόγημα της «σταλινολογίας» και είπε ότι ο εμφύλιος «δεν είχε διέξοδο» διότι «ο Στάλιν είχε υποσχεθεί βοήθεια στον Ζαχαριάδη, την οποία δεν έστειλε ποτέ». Και την «υποσχέθηκε» γιατί ο Στάλιν «ήθελε να υπάρχει ένα πρόβλημα» στη Δύση ως «αντιστάθμισμα» στις δυτικές διαμαρτυρίες για τη «σταλινική» Ανατολική Ευρώπη..!

Οι απόψεις του, νεότερου σε ηλικία, σκηνοθέτη Ηλία Γιαννακάκη «μηρυκάζουν» το αστικό ιδεολόγημα της «αντικειμενικότητας». Είπε ότι με το ντοκιμαντέρ του για τη Μακρόνησο εξέφρασε την «ανάγκη να δείξω και την άλλη πλευρά», δηλαδή... των βασανιστών.

Μίλησαν, επίσης, ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Θανάσης Σκρουμπέλος και ο ιστορικός Τάσος Σακελλαρόπουλος, ενώ παραβρέθηκε ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θ. Πελεγρίνης.