Η παγκόσμια παραγωγή σταριού θα είναι και φέτος αρκετά υψηλή, όπως υψηλή ήταν και η περσινή. Κι όμως, η τιμή του ανεβαίνει. Που σημαίνει γίνεται πιο ακριβή η διατροφή για δισεκατομμύρια ανθρώπους. Επίσημα οι ιθύνοντες επικαλούνται ως αιτία της αυξημένης τιμής τις καιρικές συνθήκες. Ομως η τιμή του σταριού παίζει στα χρηματιστήρια. Οι καπιταλιστές τζογάρουν πριν τη σοδειά για την τιμή και περιμένουν κέρδη. Οταν ο καιρός χαλάσει το επικαλούνται για να ανεβάσουν την τιμή, γιατί θεωρούν ιερό και αυτονόητο το μέρισμα για όσους έχουν ήδη τζογάρει και περιμένουν κέρδος.

Ο,τι συμβαίνει με το στάρι αφορά κι άλλα βασικά προϊόντα. Και μας λέει πως όσο η λύση στο πρόβλημα διατροφή, δε θα οδηγεί σε παραγωγή προϊόντων με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες, αλλά θα αφορά σε κέρδη, τόσο ο κόσμος θα πεινάει, ενώ τα καπιταλιστικά κέρδη θα αυξάνονται.

Πανηγυρίζει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης για την ανοχή του λαού. Πού την είδε; Δεν την είδε. Υποβάλλει όμως την ιδέα, ώστε να θεωρείται δεδομένη. Ξέρει η κυβέρνηση πως ούτε ανοχή στην πολιτική της ούτε αντοχή να ζει με το κεφάλι κάτω απ' το νερό έχει ο λαός.

Η αστική τάξη και η κυβέρνησή της γνωρίζουν πως ό,τι νομοθέτησαν ως τώρα είναι φτερό στον άνεμο αν δεν μπορέσει να εφαρμοστεί στην πράξη. Κι αυτό θέλουν να διασφαλίσουν. Γι' αυτό ήδη η φιλολογία αφορά στην επόμενη μέρα των εκλογών. Η ισχυρή κυβέρνηση που ζητάνε είναι για το τσάκισμα του λαού. Αυτό πρέπει να καθορίσει και τις λαϊκές επιλογές. Οσο πιο αποδυναμωμένη η αστική κυβέρνηση τόσο καλύτερα για το λαό. Κι όσο πιο ισχυρό το λαϊκό κίνημα τόσο πιο δύσκολα θα περνάνε στη ζωή οι αντεργατικές ρυθμίσεις. Ακόμα καλύτερα; Να μεγαλώσει το ρήγμα στο αστικό πολιτικό σύστημα, να ενισχυθεί αποφασιστικά το ΚΚΕ κι από δυνάμεις που δε συμφωνούν σε πολλά μαζί του, αλλά αναγνωρίζουν την ανιδιοτέλεια στη δράση του, το αταλάντευτο στην πολιτική του, τη συνέπειά του να στέκει στην από 'δώ μεριά του ποταμού.

Δε πρόλαβε η κυβέρνηση να εξαγγείλει τα «κοινωνικά δίκτυα» κι άρχισε να απλώνεται η αρθρογραφία για τη χρησιμότητα αυτών των δικτύων.

Επί της ουσίας το «καλό ΠΑΣΟΚ» έπιασε δουλειά. Για να λειτουργήσει ως αποτελεσματική απόχη, για να συμμαζέψει χιλιάδες ανθρώπους που ακούνε ΠΑΣΟΚ και κάνουν πέρα. Αυτό προσπαθούν να αποτρέψουν με τις προτάσεις για «δίκτυα προστασίας» που θα αντιμετωπίσουν, δήθεν, το διατροφικό πρόβλημα, τα νοίκια, τα δάνεια και τη φορολογία.

Μιλάνε, δηλαδή, για όλα αυτά που εδώ και καιρό είναι ήδη αντικείμενο της δράσης των λαϊκών επιτροπών. Με μια διαφορά: Μιλάνε για δίκτυα που θα θεωρούν δεδομένη τη στήριξη των τραπεζών, δεδομένη την εκμετάλλευση των εργατών, δεδομένο το κόψιμο μισθών και συντάξεων. Παράλληλα, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν αυτό που ακόμα κι οι έμποροι έχουν καταλάβει: Δεν φταίνε οι τιμές που είναι υψηλές, φταίνε οι μισθοί που είναι χαμηλοί.

Ομως, οι υπερασπιστές του συστήματος θέλουν και την πίτα των καπιταλιστικών κερδών γεμάτη και το σκύλο - εργάτη χορτάτο. Χορτάτο; Οχι ακριβώς. Τον θέλουν ίσα να μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Μόνο που αυτή η επιλογή, η συνήθεια, δηλαδή, στη μιζέρια, δεν είναι - δεν μπορεί να είναι ο δρόμος των εργατών.

Ο αποπροσανατολισμός δεν πρέπει να περάσει. Τώρα αρχίζει η πιο δύσκολη φάση της αντιπαράθεσης. Κλειδί για τη συνέχεια της πάλης ώστε η πλάστιγγα να γέρνει υπέρ των λαϊκών συμφερόντων είναι ο ρόλος που καλείται να παίξει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, ψυχή και νεύρο τόσο για την πάλη μέσα στους χώρους δουλειάς, όσο και για τις μάχες στις γειτονιές.