Μόνο τυχαίο δεν είναι βέβαια το γεγονός ότι η ηγεσία της ΝΔ δεν έχει βγάλει «κιχ» για τις εκθέσεις της Κομισιόν και του ΔΝΤ που αναφέρουν ευθέως ότι για χάρη της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων οι μισθοί πρέπει να πέσουν στα επίπεδα των γειτονικών κρατών. Η εξήγηση είναι απλή. Η ηγεσία της ΝΔ συμπλέει πλήρως με αυτόν το στόχο. Παρά τις υποκριτικές διακηρύξεις της ότι «δεν ευθύνονται οι μισθοί για την ανταγωνιστικότητα», στην πράξη κινείται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Εδώ και χρόνια στηρίζει όλα τα αντεργατικά νομοσχέδια που συνθλίβουν τους μισθούς και ενθαρρύνουν την επέκταση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, επιχειρησιακές συμβάσεις κ.ο.κ.), γιατί υπέρτατος στόχος και γνώμονας πρέπει να είναι η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρήσεων, όπως επιτάσσει και το ιδεολογικό μανιφέστο της ΝΔ. Από τη σκοπιά αυτή η ηγεσία της ΝΔ όχι μόνο υπερψήφισε τους εφαρμοστικούς νόμους του νέου μνημονίου που σφαγιάζουν όλους τους μισθούς και καταργούν στην πράξη τις συλλογικές συμβάσεις, αλλά εμφανίζεται αποφασισμένη να υλοποιήσει το δεύτερο μέρος της «μεταρρύθμισης» για το εργασιακό που προβλέπεται στο νέο μνημόνιο, δίνοντας τη χαριστική βολή στις συλλογικές συμβάσεις και τον κατώτατο μισθό. Το μνημόνιο, αξίζει να θυμίσουμε, προβλέπει ότι «η κυβέρνηση έως το τέλος Ιουνίου 2012 θα καταρτίσει ένα χρονοδιάγραμμα για την αναθεώρηση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας (ΕΓΣΣΕ). Η πρόταση θα στοχεύει στην αντικατάσταση του ύψους των μισθών που ορίζονται στην ΕΓΣΣΕ με ελάχιστο ύψος μισθού νομοθετημένο από την κυβέρνηση σε διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους». Αν δεν υποστεί ένα συντριπτικό πλήγμα στις κάλπες το αστικό πολιτικό σύστημα, είναι ολοφάνερο ότι οι μισθοί πείνας και η εξαθλίωση του λαού θα στηρίξουν την «ανάπτυξη», αλλά του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του.