Δουλειά έχουν πιάσει τα τσιράκια της εργοδοσίας, μπροστά στην 24ωρη απεργία που έχει προκηρύξει η Ομοσπονδία Γάλακτος Τροφίμων Ποτών για τις 4 Απρίλη. Για να καλλιεργήσουν κλίμα εφησυχασμού στους εργάτες λένε όπου σταθούν κι όπου βρεθούν ότι «καλά είμαστε», «δε βγαίνει τίποτα με τις απεργίες», «υπάρχουν και χειρότερα» και άλλα παρόμοια. Τους διαψεύδει η πραγματικότητα όμως: Η COCA - COLA σχεδίαζε να κλείσει δύο εργοστάσια, σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Ο όμιλος Φιλίππου όλο το προηγούμενο διάστημα έχει απολύσει πάνω από 200 εργαζόμενους στα εργοστάσιά του (ΦΑΓΕ, ΕΒΓΑ, ΚΑΝΑΚΗΣ). Στον όμιλο Δαυίδ υπάρχουν απλήρωτοι εργάτες. Στην PEPSI η εργοδοσία προχώρησε σε μειώσεις 4% για το 2012 και 4% για το 2013, ενώ απέλυσε και 45 εργαζόμενους. Ο όμιλος των αδελφών Σαράντη (ΟΛΥΜΠΟΣ - ΤΥΡΑΣ - ΡΟΔΟΠΗ) προχώρησε στη σύσταση ένωσης προσώπων μειώνοντας 10% έως 30% τους μισθούς. Ολα αυτά τα παραδείγματα δείχνουν πως οι εργαζόμενοι όχι μόνο «δεν είναι καλά», αλλά και ότι ενώ οι ανάγκες της οικογένειάς τους αυξάνονται, το κόστος ζωής μεγαλώνει, αυτοί ή μένουν στο δρόμο ή βλέπουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται.

Κι έπειτα, πώς πρέπει να εκτιμούν οι εργάτες αν όντως «είναι» ή δεν «είναι καλά»; Για παράδειγμα, όταν στο συγκεκριμένο κλάδο καταγράφονται δυσθεώρητα κέρδη, ακόμα και μέσα σε συνθήκες κρίσης, δεν πρέπει να αναρωτηθούν τι κέρδισαν αυτοί από τον πλούτο που παράγουν και αυξάνουν; Τι κέρδισαν οι εργάτες από την ανοδική πορεία των πωλήσεων ή τις επενδύσεις των αντίστοιχων επιχειρήσεων; Μήπως είδαν αυξήσεις μισθών αντίστοιχες των αναγκών τους; Μήπως είδαν τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας που έχουν ανάγκη; Μήπως είδαν να σταματά η εντατικοποίηση; Να μειώνονται οι ώρες εργασίας; Μήπως δεν υπάρχουν οι δυνατότητες; Ισα ίσα, το αντίθετο. Οπως φαίνεται από τα μεγαθήρια που υπάρχουν στον κλάδο (ΦΑΓΕ, COCA-COLA, PEPSI, TASTY κλπ.), οι δυνατότητες, όχι μόνο υπάρχουν, αλλά μπορεί να γίνουν και ακόμη περισσότερα. Γιατί οι εργαζόμενοι να σκέφτονται ότι «υπάρχουν και χειρότερα» και να μη σκεφτούν ότι υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές δυνατότητες να βελτιώσουν τη ζωή τους;

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παρασυρθούν από τα διάφορα «τσιράκια» που βάζει η εργοδοσία για να διαρρεύσει πως δήθεν «είμαστε μια οικογένεια», πως «πρέπει να πηγαίνει καλά το ''μαγαζί'' για να 'χουμε κι εμείς δουλειά» και άλλα τέτοια. Ποτέ η εργοδοσία δε σκέφτηκε κι ούτε θα σκεφτεί να μοιραστεί το όφελός της με τους εργάτες. Για παράδειγμα, η COCA-COLA, παρά τα τεράστια κέρδη στη χώρα μας, πρόσφατα διαπίστωσε ότι τη συμφέρει περισσότερο να κάνει εισαγωγές από τη Βουλγαρία από το να διατηρεί δύο εργοστάσια στη χώρα μας. Είτε σε περίοδο ανάπτυξης είτε σε περίοδο κρίσης, ο καπιταλιστής επιλέγει πού και πώς θα διαθέσει τα κεφάλαιά του, όχι ανάλογα με το αν το «χ» προϊόν είναι απαραίτητο σε ένα λαό, αλλά με το πώς θα εξασφαλίσει το μέγιστο δυνατό κέρδος. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να μεταφέρει εργοστάσια, να αλλάξει γραμμές παραγωγής, ακόμη και να πάρει εντελώς τα κεφάλαιά του από έναν κλάδο και να τα τοποθετήσει αλλού, αν κρίνει πως τα κέρδη του δεν είναι αρκετά. Ανά πάσα στιγμή, λοιπόν, ο εργάτης απειλείται. Εργοδότες και εργάτες έχουν μόνο αντίθετα συμφέροντα. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η απεργία στις 4 Απρίλη πρέπει να βοηθήσει για να σφυρηλατηθεί το μέτωπο των εργατών απέναντι στις αυταπάτες, την αναμονή, τον εφησυχασμό, να συγκεντρωθούν ακόμα περισσότερες δυνάμεις στην πάλη ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και γι' αυτό τσακίζει τη ζωή του εργάτη.