Γι' αυτήν την ταινία ισχύει η παρατήρηση που αναφέρεται παραπάνω και αφορά την ταινία «ELLES». Δηλαδή, δεν έχει καταλήξει στο τι ακριβώς θέλει (και έχει) να πει. Χάνεται κάπου μέσα στις αντιφάσεις του ρόλου του υπουργού μεταφορών, αφενός ως πολιτικού προσώπου και αφετέρου ως «ανθρώπου». Είναι η δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους του Πιέρ Σελέρ - η πρώτη είχε τον τίτλο «VERSAILLES» και κυκλοφόρησε το 2008. Στην ταινία «Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ», με θεματολογία σύγχρονη κι επίκαιρη - επιβεβαιώνεται και από τηλεοπτικά ντοκουμέντα πρόσφατων διαδηλώσεων στην Αθήνα - ο σκηνοθέτης, ο οποίος υπογράφει το σενάριο και τη μουσική της ταινίας, δούλευε πάνω στο υλικό του για περισσότερα από οκτώ χρόνια. Με αναποδογυρισμένη οπτική, η ταινία επικεντρώνεται στην καθημερινή ζωή αυτών που μας κυβερνούν, εστιάζοντας στον υπουργό Μεταφορών και τους δύο βασικούς ακόλουθους και στυλοβάτες του. Τον διευθυντή του υπουργικού του γραφείου και την υπεύθυνη επικοινωνίας του, που δεν έχει ίχνος ιδιωτικής ζωής. Η προσέγγιση στο θέμα μοιάζει να λέει: Πω πω τι δύσκολο πράγμα να είναι κανείς υπουργός! Να πρέπει να σηκώνεται μες στην άγρια νύχτα, μετά από ένα σουρεαλιστικό ερωτικό όνειρο - εισαγωγή της ταινίας - λόγω ενός πολύνεκρου αυτοκινητιστικού δυστυχήματος με εφήβους που γύριζαν από σχολική εκδρομή, ώστε να διαβεβαιώσει το έθνος για την αλληλεγγύη της κυβέρνησης στα θύματα και τους οικείους τους. Και φαίνεται ότι ο μπαχτσές της πολιτικής εξουσίας έχει απ' όλα: ζογκλέρ που κάνουν κωλοτούμπες, ανθρώπους που καταπίνουν φίδια, καριερίστες και απλά «καλούς». Η οπτική της ταινίας δείχνει την εξουσία έτσι όπως την ενσαρκώνουν οι άνθρωποι σε συνδυασμό με διεργασίες δημόσιου και ιδιωτικού συμφέροντος. Βλέπουμε από την κλειδαρότρυπα την οξύτητα, την υπερβολή, τη λάσπη και την παραδοξότητα στην άσκηση εξουσίας των μηχανισμών της. Με σταδιακή μείωση της ζωτικότητάς της, η ταινία που αποτυγχάνει να ορθώσει ανάστημα από την οπτική του πρωταγωνιστή/υπουργού, ξεδιπλώνει τη βεντάλια των ευκαιριών εργασίας για τους ανέργους - με το μοναδικό ερασιτέχνη ηθοποιό να γράφει έξοχα στν ρόλο του άνεργου/ σοφέρ - τα παρασκήνια του πώς και γιατί των ιδιωτικοποιήσεων, των μονοδρόμων και των διλημμάτων που μόνο τέτοια δεν είναι στην πραγματικότητα. Μήπως θα πρέπει να λυπόμαστε για τις ατυχίες που δέρνουν και τους κακόμοιρους τους ισχυρούς και πλούσιους;