Να αποποιηθεί την ευθύνη για την πρόκληση εκλογών, επιχείρησε ο Αλ. Τσίπρας στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών, αν και από την αρχή της διερεύνησης αυτός ήταν ο πραγματικός τους στόχος. Ερμηνεύοντας απ' τη σκοπιά του τη λαϊκή ψήφο, ισχυρίστηκε ότι ο λαός ήταν αυτός που «μπλόκαρε το σχηματισμό κυβέρνησης που θα συνέχιζε το μνημόνιο».

Στο προεκλογικό του διάγγελμα, μετά τη νέα συνάντηση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θυμήθηκε ξανά την ακύρωση του μνημονίου, αν και στο διάστημα που μεσολάβησε απ' τις εκλογές έκανε σαφές ότι καμία τέτοια πρόθεση δεν έχει, αναμηρυκάζοντας κι αυτός τα περί «επαναδιαπραγμάτευσης» και «επανεξέτασης», χωρίς βέβαια να πειράζει ούτε μια παρανυχίδα της ΕΕ.

Ο Αλ. Τσίπρας παραδέχτηκε ότι τα κουκιά για την «κυβέρνηση της αριστεράς» που προπαγάνδιζε δεν έβγαιναν από την πρώτη ώρα. «Για μερικές χιλιάδες ψήφους, βρεθήκαμε στη δεύτερη θέση και έτσι δεν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε πράξη την προεκλογική μας υπόσχεση: Να σχηματίσουμε κυβέρνηση αριστεράς που θα ακυρώσει το μνημόνιο και θα ανοικοδομήσει τη χώρα από τα ερείπια που αφήνουν πίσω τους τα κόμματα του μνημονίου», είπε χαρακτηριστικά.

Αυτό όμως, σε τίποτα δεν τον εμπόδισε να μετατρέψει τη διερευνητική εντολή σε ντεκόρ για σόου εξαπάτησης του λαού, λέγοντας ότι «καταβάλαμε κάθε δυνατή προσπάθεια να επηρεάσουμε προς θετική προοδευτική κατεύθυνση τις εξελίξεις στη χώρα». Σ' αυτό το πνεύμα, επέρριψε ευθύνες στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ ότι δεν αποδέχτηκαν τους πέντε άξονες που κατέθεσε, με σημαντικότερο αυτόν για «ακύρωση των νέων σκληρών μέτρων περικοπών στους μισθούς και στις συντάξεις και η αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων» και τους χρέωσε το δίλημμα «μνημόνιο ή εκλογές».

Σε άλλο σημείο και ενώ οι κωλοτούμπες του ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασαν μετεκλογικά κάθε όριο, ισχυρίστηκε ότι «πήραμε με αξιοπρέπεια, με αίσθηση της ιστορικής και πατριωτικής μας ευθύνης την απόφαση να μην προδώσουμε τις ελπίδες και τις προσδοκίες σας. Να μη γίνουμε και εμείς μια δύναμη αφερέγγυα στο πολιτικό σκηνικό»!

Στο διά ταύτα, προσπάθησε να παρουσιάσει σαν «αλλαγή πολιτικής» την ενδεχόμενη ανάληψη της διακυβέρνησης από το κόμμα του, θέλοντας να κρύψει ότι τίποτα καινούργιο δεν μπορεί να φέρει για το λαό μια «άλλη» τάχα διαχείριση στο πλαίσιο της αντιλαϊκής ΕΕ και ενός συστήματος που έχει σαπίσει. Ενισχύοντας αυτές ακριβώς τις αυταπάτες, κάλεσε το λαό με την ψήφο του «να στείλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τις δυνάμεις του χτες. Τις δυνάμεις που κατεδάφισαν τη χώρα και την κοινωνία. Να σχηματίσουμε μια κυβέρνηση αριστεράς με ενισχυμένη δύναμη στο λαό και στη Βουλή, ώστε να βάλουμε οριστικό τέλος στις πολιτικές που καταστρέφουν τον τόπο».