«Βούτυρο στο ψωμί» του μεγάλου κεφαλαίου αποδεικνύεται η υόθεση των ιδιωτικοποιήσεων παραγωγικών μονάδων, ενώ στη δίνη νέων επώδυνων περιπετειών βρίσκονται σήμερα περίπου 3.500 εργαζόμενοι, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια υπέστησαν τις συνέπειες της σκανδαλώδους κυβερνητικής πολιτικής ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Μια πολιτική που «τυλίχθηκε» με το μανδύα της δήθεν διασφάλισης της εργασίας όσων τελικά απέμειναν στις επιχειρήσεις, για να αποδειχθεί τελικά σήμερα, ότι οι σκανδαλώδεις όροι με τους οποίους ξεπουλήθηκαν οι επιχειρήσεις, αποτέλεσαν τον «πολιορκιτικό κριό» για την κερδοσκοπική - καιροσκοπική εκμετάλλευση των επιχειρήσεων, αλλά και την απαρχή της καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Ιδιαίτερα μεγάλα προβλήματα αντιμετωπίζουν σήμερα σημαντικές επιχειρήσεις του παρελθόντος όπως η ΣΟΦΤΕΞ, η ΒΙΟΜΑΓΝ ( πρώην Μεταλλεία Σκαλιστήρη), τα Ναυπηγεία Αυλίδας και η ΛΑΡΚΟ, η οποία είναι η τελευταία που δεν έχει ξεπουληθεί.

Εφτά μήνες μετά του ξεπούλημα της ΣΟΦΤΕΞ, που στοίχοισε τη δουλιά σε περισσότερους από 1.100 εργαζόμενους, η εικόνα που διαγράφεται σήμερα, είναι εξαιρετικά δυσοίωνη. Η αμερικανική Κοινοπραξία που έβαλε στο χέρι τη μεγαλύτερη χαρτοβιομηχανία της χώρας, με δεσπόζουσα θέση στην ελληνική αγορά και με εξαγωγές προιόντων της σε δεκάδες χώρες, έχει θέσει την επιχείρηση σε τροχιά συρρίκνωσης, και της παραγωγικής δραστηριότητας αλλά και των αριθμού των εργαζομένων. Τον περασμένο μήνα, με αστείες δικαιολογίες έθεσε προσωρινά(;) εκτός λειτουργίας το εργοστάσιο στο Μεγάλο Πεύκο, αλλά και τις πιο παραγωγικές μονάδες Χ1 και Χ2 στην Αθήνα. Την ίδια στιγμή, έκλεισε δύο μονάδες παραγωγής χαρτοπετσέτας στη Λάρισα και την Πάτρα, προχωρώντας στην απόλυση των εργαζομένων που απασχολούντα εκεί.

Τα επιχειρήματα των διοικούντων της ΣΟΦΤΕΞ στο γιατί προβαίνουν σ' αυτές τις ενέργειες στηρίζονται, ότι «πράτουμε ότι προβλέπεται στο συμβόλαιο πώλησης»! Το ό,τι άμεσα ή έμμεσα αυτά προβλέπονται στο συμβόλαιο πώλησης κανείς δεν το αμφισβητεί και γι' αυτό θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις η κυβέρνηση στον ελληνικό λαό για τις εγκληματικές ευθύνες που φέρει και στο ξεπούλημα της ΣΟΦΤΕΞ. Διότι με τους συγκεκριμένους όρους, ούτε 1.275 θέσεις εργασίας διασφαλίζονται, αλλά πολύ περισσότερο δεν διασφαλίζεται η λειτουργία της επιχείρησης, ως παραγωγικής - εμπορικής. Οι ενδείξεις, αλλά και οι πληροφορίες, συνιστούν στο ότι, οι νέοι ιδιοκτήτες προσανατολίζονται στο μετατρέψουν την επιχείρηση σε αμιγώς εμπορική, απολύοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, ή και ακόμα να μεταπουληθεί σε άλλη εταιρία.

Διόμυσι χρόνια, όλα και όλα διήρκησε η λειτουργεία της ΒΙΟΜΑΓΝ (πρώην μεταλλεία Σκαλιστήρη) στο Μαντούδι Ευβοίας. Ο επιχειρηματίας Κ. Βαρβούτης, χωρίς να δώσει δραχμή για την εξαγορά των μεταλλείων, εκμεταλλεύθηκε τα μεταλλεία κερδοκοπικά με 300 εργαζόμενους περίπου και την στιγμή που διαπίστωσε ότι θα έπρεπε να υλοποιήσει το επενδυτικό πρόγραμμα και καταβάλλει τις δόσεις στο δημόσιο, εξαφανίστηκε, αφήνωντας του εργαζόμενους εφτά μήνες απλήρωτους, ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι χρωστάει κάμποσα εκατομμύρια σε πρατήριο υγρών καυσίμων, ψαροταβέρνα, περίπτερο και κεφεκοπτείο της περιοχής! Το οριστικό κλείσιμο της επιχείρησης, είναι δεδομένο, αφού και ο ίδιος ο επιχιερηματίες έχει προχωρήσει στην αίτηση πτώχευσης και η απόφαση αναμένεται εντός των ημερών,

Την ίδια στιγμή, ενόψει των εκλογών, στο υπουργείο Ανάπτυξης ψάχνουν να βρουν τρόπους προκειμένου να καταβάλλουν τα δεδουλευμένα 6 μηνών στους εργαζόμενους. Σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζεται η πληρωμή τριών μηνών τους από το υπουργείο Εργασίας, με βάση το νόμο περί αφερεγγυόητας επιχειρηματιών, ενώ η καταβολή των άλλων τριών μηνών, φιμολογείται ότι θα προέλφθει από την ALFA FINANCE, μέτοχο της ΒΙΟΜΑΓΝ, στην οποία ο Βαρβούτης χρωστάει 7 δισεκατομμύρια δραχμές.

Εξαιρετικά απίθανο φαντάζει το ενδεχόμενο να επαναλειτουργήσουν τα Ναυπηγεία Αυλίδας, αφού ο νέος ιδιοκτήτης εφοπλιστής Στ. Ηλίας, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, δεν ενδιαφέρεται να τα λειτουργήσει ως Ναυπηγείο. Αν και η αγοραπωλησία από την ΕΤΒΑ έχει ολοκληρωθεί από το τέλος Οκτώβρη, με τη συμβατική συμφωνία μέχρι το τέλος του Νοέμβρη να έχει επαναπροσληφθεί το σύνολο των εργαζομένων που δούλευαν επί Λελάκη, ωστόσο τίποτα δεν έχει γίνει προς αυτή την κατεύθυνση. Αντίθετα, τον περασμένο μήνα, όλως περιέργως, βούλιαξε η μία από τις δύο πλωτές δεξαμενές... Να σημειωθεί ότι για την πρόσληψη των εργαζομένων, έχει κατατεθεί από τον αγοραστή στην ΕΤΒΑ, εγγυητική επιστολή ύψους 300 εκατομμυρίων δραχμών, η οποία έπρεπε να είχε εκπέσει από τις αρχές του Δεκέμβρη.

Παράγοντες της ΕΤΒΑ σημειώνουν πως θα δώσουν και άλλη πίστωση χρόνου στον Στ. Ηλία και στην περίπτωση που μέχρι το τέλος του Γενάρη δεν έχει ανοίξει το ναυπηγείο, θα προχωρήσει στον προσαιτερισμό της εγγυητικής επιστολής, ενώ εξετάζεται και το ενδεχόμενο καταβολής των αποζημιώσεων για τις απολύσεις των εργαζομένων από το Λελάκη.

«Παγωμένα» παραμένουν αυτή την περίοδο τα σχέδια της κυβέρνησης να ξεπουλήσει τη ΛΑΡΚΟ, τη μοναδική επιχείρηση του είδους στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και αυτό διότι αυτή την περίοδο και η τιμή του νικελίου θεωρείται καλή, αλλά και η τιμή του δολαρίου είναι υψηλή. Αυτές οι δύο παράμετροι δυσκολεύουν την κυβέρνηση να προχωρήσει στο ξεπουλήμα της επιχείρησης, διότι σε μια τέτοια περίπτωση, το ξεπούλημα θα θεωρηθεί σκάνδαλο ολκής. Και αντί η διοίκηση να εκμεταλλευθεί την ευνοϊκή συγκυρία (τιμή νικελίου και δολλαρίου) ώστε να πραγματοποιήσει επενδύσεις στην επιχείρηση, την αφήνουν να σκουριάζει, προκειμένου όταν φτάσει ο καιρός να δικαιολογήσουν το ξεπουλήμα.