Τα κόμματα που προσπαθούν να παγιδέψουν τους εργαζόμενους στην αντίληψη ότι η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης μπορεί να επιζητηθεί μόνο μέσα στην ΕΕ και με μοναδικό εργαλείο το ευρώ, προβάλλουν ως αντίβαρο στα βάρβαρα μέτρα που πάρθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια, την προοπτική της ανάπτυξης, με ειδικές αναφορές στα κονδύλια του ΕΣΠΑ, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι οσονούπω η χώρα θα μετατραπεί σε απέραντο εργοτάξιο. Μιλάμε για παραμύθια, από την αρχή μέχρι το τέλος. Να ορισμένες πλευρές του όλου θέματος.

Πρώτον: Η καπιταλιστική ανάπτυξη, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, δεν προωθείται με αποφάσεις. Κριτήριο για οποιαδήποτε επένδυση είναι η δυνατότητα του καπιταλιστή να αποκομίζει το πολυπόθητο κέρδος. Οσο υπάρχει κέρδος οι επιχειρήσεις λειτουργούν, αν δεν υπάρχει, οδηγούνται στο κλείσιμο.

Δεύτερον: Στην πρόσφατη άτυπη Σύνοδο Κορυφής, πράγματι ειπώθηκε ότι «τα ευρωπαϊκά ταμεία και εργαλεία θα κινητοποιηθούν, προκειμένου να φέρουν την Ελλάδα στο δρόμο της ανάπτυξης». Αυτό σημαίνει ότι θα εξετάζεται το ενδεχόμενο χρηματοδότησης ενδιαφερόμενων επενδυτών, με την προϋπόθεση ότι η επένδυση αφορά ...επιλέξιμους τομείς της οικονομίας. Αρα κριτήριο μιας επένδυσης δεν είναι η ανάγκη για την πραγματοποίησή της η συμβολή της στην ικανοποίηση λαϊκών αναγκών, η δημιουργία θέσεων εργασίας, κ.ο.κ. αλλά το κατά πόσο συμβαδίζει με τα συμφέροντα των πολυεθνικών.

Τρίτον: Ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι η σχετική επένδυση ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των μονοπωλίων, η έγκρισή της από τα αρμόδια όργανα δε σημαίνει ότι θα υλοποιηθεί οπωσδήποτε, αφού, εκτός από την τυπική έγκριση, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει, πρώτα και κύρια, να εξασφαλίσουν και τα αναγκαία από τις τράπεζες δάνεια. Κάτι που στις μέρες μας, λόγω των επιπτώσεων της κρίσης και του «κουρέματος» του χρέους στις τράπεζες, είναι πολύ δύσκολο, για να μην πει κανείς αδύνατον.

Τέταρτον: Σε μια εποχή που, εξαιτίας των επιλογών της άρχουσας τάξης, για ανάπτυξη όπου υπάρχει μέγιστο κέρδος, υπάρχει εγκληματική υποβάθμιση των περισσοτέρων βιομηχανικών κλάδων της χώρας και ενώ οι ανάγκες για την κάλυψη των ολοένα και διευρυνόμενων αναγκών των εργαζομένων αυξάνονται συνεχώς, οι επενδύσεις που ευνοούνται για την περίπτωση της Ελλάδας αφορούν σχεδόν αποκλειστικά κλάδους της ενέργειας, των μεταφορών, των δικτύων και των υποδομών. Κλάδοι, δηλαδή που δεν ικανοποιούν όλες τις ανάγκες με βάση τις δυνατότητες και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας. Κλάδοι που θα αποδώσουν κέρδη, έχοντας εξασφαλίσει στους καπιταλιστές πάμφθηνη εργατική δύναμη, ανταγωνιστικές συνθήκες απασχόλησης και υποτυπώδη φορολόγηση. Κλάδοι που, εκτός από κάποιες χιλιάδες θέσεις απασχόλησης που θα δημιουργήσουν περιστασιακά στη διάρκεια της επένδυσης, χαρακτηρίζονται για το ιδιαίτερα χαμηλό ποσοστό απασχόλησης.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη από τέτοιου είδους ανάπτυξη και επενδύσεις. Η οικονομική μεγέθυνση με κριτήριο το κέρδος δεν αποτελεί δείκτη για την οικονομική ανάπτυξη της κοινωνίας, ούτε πολύ περισσότερο για την ευημερία των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Το συμφέρον του λαού δεν μπορεί να ταιριάξει με το κέρδος του καπιταλιστή. Γι' αυτό και την επομένη των εκλογών, όταν η κυβέρνηση μαζί με τους κεφαλαιοκράτες θα αρχίσουν να αραδιάζουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, το ενισχυμένο και από τις κάλπες ΚΚΕ θα αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την αντίσταση και την αντεπίθεση του λαού.