Στην πρώτη από τις ιστορίες της ταινίας, που παρουσιάζονται με χρονική «ακαταστασία», μια αμερικανιδούλα τουρίστρια συναντά τυχαία, ερωτεύεται και αποφασίζει να παντρευτεί νεαρό Ιταλό. Ακολουθεί συνάντηση των γονιών του ζευγαριού, έναυσμα πολιτισμικής και ταξικής σύγκρουσης. Ο Γούντι Αλεν υποδύεται τον πατέρα της νύφης, έναν εκκεντρικό σκηνοθέτη όπερας, συνταξιούχο πια που αρνείται να «πεθάνει» καλλιτεχνικά (αλλά και κυριολεκτικά). Σε ένα ζευγάρι Αμερικανών φοιτητών αρχιτεκτονικής επικεντρώνεται η δεύτερη ιστορία και στην επίσκεψη μιας νευρωτικής φίλης, ηθοποιού που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση της σχέσης του ζευγαριού. Σ' αυτήν την ιστορία γίνεται χρήση ενός «τρικ» από το φιλμ «PLAYITAGAIN, SAM» (1972) στο οποίο ο ήρωας, νευρωτικός κριτικός κινηματογράφου, συνομιλεί με μια «αόρατη» φιγούρα που θυμίζει τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και που μόνο ο κριτικός βλέπει. Σ' αυτήν την ιστορία του, «ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ», ο Αλεκ Μπάλντουιν ενσαρκώνει μια εκδοχή της παραπάνω φιγούρας, έναν κυνικό μεσήλικα αρχιτέκτονα, που «συνομιλεί» με τον εαυτό του, όταν ήταν φοιτητής αρχιτεκτονικής στη Ρώμη... Στα επόμενα δύο επεισόδια υπάρχει απουσία αμερικανικού δάκτυλου, αλλά εμφανής φόρος τιμής στον Φελίνι και καταλυτικά δηκτική σάτιρα (τραγικά επιφανειακή και λειψή όμως) της φτήνιας των ιδιωτικών - κυρίως - μπερλουσκονικής έμπνευσης ΜΜΕ. Η ιστορία ενός νιόπαντρου ζευγαριού επαρχιωτών από το βορρά, από το Πορντενόνε, που ταξιδεύει στην πρωτεύουσα, χάνεται στη χαοτική μεγαλούπολη και στο τέλος ξαναβρίσκεται... Στο μεσοδιάστημα όμως, καθένας τους, έχει προλάβει να ζήσει τη δική του φαντασίωση! Νευραλγικός χαρακτήρας στο επεισόδιο, η όλο ζωντάνια πόρνη της Πενέλοπε Κρουζ. Αυτό είναι το κομμάτι που παραπέμπει στην ταινία «ΛΕΥΚΟΣ ΣΕΪΧΗΣ» (1952) του Φελίνι, ενός από τους σκηνοθέτες που δεδηλωμένα θαυμάζει ο Αλεν.
Στην τελευταία ιστορία - τη λιγότερο επιτυχημένη - πρωταγωνιστεί ο Ρομπέρτο Μπενίνι, ένας ανώνυμος υπαλληλίσκος, υποκείμενο της ανόδου και της πτώσης μιας εφήμερης ασημαντότητας ή πώς τα ΜΜΕ μεταμορφώνουν ένα μικροαστικό ανθρωπάριο σε διασημότητα μιας χρήσης.
Παρότι η ταινία ανήκει στις λιγότερο καλές του σκηνοθέτη, αναγνωρίζει κανείς αναντίρρητα την υπογραφή του, με τα αστεία και τις αναφορές του στην ψυχανάλυση, το θάνατο, το Στρίνμπεργκ, τον αθεϊσμό... Ετσι, αν σας αρέσει ο Γούντι Αλεν, ή αν σας αρέσει η Ρώμη, να το δείτε. Ολο και κάτι θα βρει καθένας σ' αυτό...
Παίζουν: Ελεν Πέιτζ, Πενέλοπε Κρουζ, Ρομπέρτο Μπενίνι, Ιζαμπέλα Φεράρι, Ορνέλα Μούτι, Αλεκ Μπάλντουιν, Τζέσι Εϊζενμπεργκ κ.ά.
Παραγωγή: ΗΠΑ, ΙΤΑΛΙΑ, ΙΣΠΑΝΙΑ (2012)