Βέβαια είναι να αναρωτιέται κανείς, γιατί η συγκεκριμένη ταινία του Λούμπιτς να στριμώχνεται, στα σύγχρονα - ψιλοαγοραία - εγχειρίδια ιστορίας του κινηματογράφου, ανάμεσα στα διεθνή κινηματογραφικά αριστουργήματα της υπέρ - γόνιμης χρονιάς του 1939. Ενδεικτικά αναφέρονται «Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ» του Ζαν Ρενουάρ και το «ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ» του Μαρσέλ Καρνέ στη Γαλλία, το «ZANGIKU MONOGATARI» (Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΟΥ) του Κένζι Μιζογκούτσι στην Ιαπωνία όπως και οι θρυλικές ταινίες του Βίκτορ Φλέμινγκ «ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ» και «Ο ΜΑΓΟΣ ΤΟΥ ΟΖ» και «Η ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΑΜΑΞΑ» του Τζον Φορντ και η «ΡΕΒΕΚΑ» του Αλφρεντ Χίτσκοκ.
Το σοφιστικέ, το στιλιστικά άρτιο και το κομψό στοιχείο του Λούμπιτς, όπως και η ιδεολογική αντιπαράθεση καπιταλισμού/σοσιαλισμού, αρχίζει και τελειώνει στην ανάδειξη της πολυτέλειας στο περιβάλλον των ευγενών κι όχι σε καμιά παρισινή υγρή κι ετοιμόρροπη σοφίτα με τον τούρκικο καμπινέ έξω στον υπαίθριο χώρο. Βιομηχανία ονείρων και ψευδαισθήσεων το σινεμά ...
Σε ό,τι αφορά την σουηδέζα Γκάρμπο είναι η πρώτη της, επίσημη αμερικανική κωμωδία και το τελευταίο της «μεγάλο» φιλμ. Προϋπήρξαν 26 βέβαια, προτού η ίδια αποφασίσει να αποσυρθεί ανεπιστρεπτί από τη βιομηχανία. Η Γκάρμπο στο ρόλο της σκληροτράχηλης, σοβαρής κομισάριου/ρομπότ, όχι μόνο γελάει για πρώτη φορά στην οθόνη, αλλά δεν παραμένει για πολύ αλώβητη στη λαμπερή υλική πολυτέλεια που της προσφέρει ο έρωτας ενός «μπον βιβέρ» Γάλλου ευγενούς! Γεγονός είναι ωστόσο ότι από τη στιγμή που αλλαξοπιστεί γίνεται και ενοχλητικά ελαφρόμυαλη, όπως ακριβώς οι υπόλοιπες κομψές κυρίες, τις οποίες αποζητά και το σύγχρονο αγοραστικό κοινό, κυρίες χωρίς σοβαρές, βαρετές δηλαδή κουβέντες αλλά να μπουρδολογούν χαριτωμένα...
Παίζουν:Γκρέτα Γκάρμπο, Μέλβιν Ντάγκλας, Μπέλα Λουγκόζι, κ.α.
Παραγωγή: ΗΠΑ (1939)